Κόκκινα τριαντάφυλλα για έναν Ιρλανδό

Το Red Roses for Me δεν κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες ακριβώς, αν και του χρόνου στις 10 Οκτωβρίου, θα κλείνει τα 40 του χρόνια.

Ήταν όμως το πρώτο άλμπουμ των Pogues, που πριν λίγες μέρες έχασαν τον ηγέτη τους, τον Σέιν μακ Γκόβαν.

Αν στην υπόθεση του βρετανικού εν γένει πανκ, ο Τζο Στράμερ ήταν ο «οπλαρχηγός» όπως είχε πει ο ίδιος στο «The future is unwritten», ο Σέιν ήταν το πρωτοπαλίκαρο.

Ο ίδιος, απίθανα ειλικρινής και απολαυστικός, καταπληκτικά ανορθοδοντικός και ενίοτε τραγικά εξαρτημένος, είχε μπει στην υπόθεση των Pogues, γιατί, όπως έλεγε, δεν είχε τα κότσια να μπει στον IRA.

To 1984 λοιπόν, οι Pogues κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο: Τo Red roses for Me.

Μπορεί το άλμπουμ να μην ήταν στο επίπεδο του διαστημικού Rum, Sodomy & the Lash που ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα, αλλά μην έχετε αμφιβολία: αν υπάρχει ένας «προπάτορας» του σημερινού πολύ τρέντι «celtic punk», είναι αυτός ο δίσκος.

Η Shane Gang τότε αποτελούνταν από την αυτού μεγαλειότητα τον μακ Γκόβαν, την Σκοτσέζα Κέιτ, τον Τζεμ Φίνερ, τον Σπάιντερ Στέισι, τον Κλόμπερερ Ράνκεν και τον Τζέιμς Φέρνλι.

Τα δε κομμάτια ήταν σχεδόν όλα του Σέιν και σε κάποιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή διασκεύαζαν παραδοσιακά κομμάτια, έκανε την ενορχήστρωση συνολικά η μπάντα ή κάποια μέλη της.

Ένα από αυτά τα κομματάκια, ήταν το Boys from the Country Hell, που είναι σαν να παραγγέλνει μόνο του μια δωδεκάδα μπύρες και να ετοιμάζεται να πλακωθεί δι ασήμαντον αφορμή. Κάποια άλλα είναι από τα πιο γνωστά της μπάντας (Streams of Whiskey), κάποια μιλάνε για το Λονδίνο, που ήταν η βάση της μπάντας, παρά τη γενικώς εξώτερη καταγωγή της. Γενικώς αναδύουν μια αίσθηση ευφορίας, που μπορεί να κρύβει όμως και άλλα, πιο σκοτεινά θέματα.

…όπως αυτή η συγκυρία, με την ψυχούλα του Σέιν μακ Γκόβαν να αναχωρεί, ταλαιπωρημένη και γελαστή μαζί, 39 χρόνια μετά από αυτό τον δίσκο…