Το κέντρο Ευστρατιάδη κατά τον Μεσοπόλεμο

Την περίοδο του Μεσοπολέμου, τα Γιάννενα προσπαθούν να βρουν να συμβαδίσουν με την υπόλοιπη Ελλάδα και να εκσυγχρονιστούν σε πολλά επίπεδα, και στην κοινωνική ζωή. Νέα πολυτελή, για την εποχή, κέντρα διασκέδασης δημιουργούνται, νέα θεάματα έρχονται στην πόλη, τα οποία επί της ουσίας έρχονται να επιτείνουν και το μεγάλο κοινωνικό χάσμα.

Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’20, ανοίγει το «Νέον Κέντρον» ή Λέσχη Ευστρατιάδη (εκεί που βρίσκεται σήμερα το εμπορικό κέντρο «Ορφέας», απέναντι από την κεντρική πλατεία), με τη φιλοδοξία να γίνει το στέκι της ανώτερης κοινωνικής τάξης.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Σε διαφήμιση της εποχής αναφέρεται: «Η Διεύθυνσις του Νέου Κέντρου εν τη προσπάθειά της όπως δημιουργήση εις την πόλιν μας εντευκτήριον άξιον πολιτισμένης και καλαισθήτου πόλεως, εκτός των τόσων άλλων  θυσιών και καινοτομιών, εις ας προέβη, προσέλαβε διά την περίοδον των Απόκρεω, την φημισμένην του άσματος καλλιτέχνιδα Λυδίαν Γαλιάτσα (μέζζο σοπράνο) της Όπερας των Παρισσίων. Καθ’ εσπέραν από της 7 μ.μ. μέχρι του Μεσονυκτίου θα τραγουδή εις διαφόρους γλώσσας τη συνοδεία πιάνου και βιολίου τα εκλεκτότερα τεμάχια των διασημότερων συνθετών».

Η Λέσχη Ευστρατιάδη κυριάρχησε στη φιλοξενία των πιο σημαντικών εκδηλώσεων: από θεάματα και κινηματογραφικές προβολές μέχρι πολιτικές ομιλίες και χοροεσπερίδες.  Το κέντρο αυτό ήταν ό,τι πιο σύγχρονο διέθεταν τα Γιάννενα εκείνη την εποχή.

Σε δημοσίευμα εφημερίδας, ο συντάκτης σχολιάζει: «Τα Γιάννενα από προψές απέκτησαν ένα κέντρο αληθινά πρώτης τάξεως. Τη λέσχη του κ. Ευστρατιάδη. Ο πειρασμός που ούτε και τον Άγιο Αντώνιο δεν αφήνει απείραγο με έβαλε να πάω στα εγκαίνια. Πράγματι ωραία. Φως ηλεκτρικό. Μπίρα. Του πουλιού το γάλα. Χορός. Φορέματα πρώτης γραμμής. Μυρωδικά και ντύσιμο, όπως επιβάλλει η δικτατορία όχι του Κονδύλη αλλά της μόδας. Ένας κόσμος χαρούμενος, γελαστός, γιομάτος ανακούφισι. Από πρόσωπα ζωηρά έβγαινε η φλόγα της ζωής» (Aυδίκος Ευ., «Η ταυτότητα της περιφέρειας στο μεσοπόλεμο. Το παράδειγμα της Ηπείρου»).

Την ίδια ώρα βέβαια ο συντάκτης παρακινούσε τους αναγνώστες να κάνουν μια βόλτα στις συνοικίες, με τους μεροκαματιάρηδες να παραμένουν στον παραδοσιακό τρόπο διασκέδασης, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς λούσα, χωρίς μπίρα -εκείνη την εποχή, η μπίρα ήταν είδος εξευρωπαϊσμού.

Το Κέντρο Ευστρατιάδη συνέχισε τη διαδρομή του μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’30. Στη συνέχεια, το κτίριο αυτό φιλοξένησε το χειμερινό κινηματοθέατρο «Ορφέας». Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 το κτίριο, παραμένοντας ιδιοκτησία των αδελφών Ευστρατιάδη, κατεδαφίστηκε για να γίνει το εμπορικό κέντρο «Ορφέας». Η μία στοά (με είσοδο από τη λεωφόρο Δωδώνης) του εμπορικού αυτού κέντρου φέρει σήμερα το όνομα «Ευστρατιάδη».

Διαβάστε και τις υπόλοιπες «Ρετρό ιστορίες»

Βιβλιογραφία

Αυδίκος Ευάγγελος, «Η ταυτότητα της περιφέρειας στο μεσοπόλεμο. Το παράδειγμα της Ηπείρου», 1993, Αθήνα

Κίτσιος Γεώργιος, «Όψεις και μετασχηματισμοί μιας αστικής μουσικής κουλτούρας (Ιωάννινα, τέλη 19ου αιώνα – 1924)», διδακτορική διατριβή, 2006, Αθήνα

Κωστούλας Κων., Επιχειρηματικές διαδρομές στα προπολεμικά Γιάννινα (1900-1940), Επιμελητήριο Ιωαννίνων, 2010

* Φωτό: Η κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων το 1930 με τον φακό του Βασίλη Κουτσαβέλη