Κανονικότης μηδέν...

Μην αυταπατάσθε: Δεν είναι «αναποδιές» που λέει και ο πρωθυπουργός της χώρας, αυτά που συμβαίνουν.

Δεν είναι μικρά ακανόνιστα διαλείμματα σε μια ροή κανονικότητας.

Δεν είναι πράγματα που θα τα θυμόμαστε ως οδυνηρά, αλλά θα έχουμε μάθει από αυτά.

Εδώ και έξι μήνες, πάμε από τραγωδία σε δυστύχημα, από απώλεια σε θρήνο, από απόγνωση σε άφωνη οιμωγή και έκπληξη.

Από τα Τέμπη στην Πύλο και από εκεί στον Έβρο και ένα διάλειμμα στο λιμάνι του Πειραιά και τώρα, στον θεσσαλικό κάμπο.

Όλα αυτά έχουν γίνει μέσα σε λιγότερο από επτά μήνες.

Όλα αυτά έχουν συμβεί στην ίδια χώρα. Στα ίδια τετραγωνικά χιλιόμετρα, στα ίδια δέκα εκατομμύρια κατοίκων της.

Σε εμάς.

Και είμαστε μόνοι και μόνες μας. Δεν υπάρχει κανείς να προλάβει τίποτα. Υπάρχουν απεγνωσμένες προσπάθειες, υπεράνθρωπες συχνά, ανθρώπων που φοράνε μια στολή και περιοδεύουν τη χώρα από καταστροφή σε καταστροφή, χωρίς να υπάρχει κανένα πραγματικό σχέδιο. Το μόνο σχέδιο πρόληψης είναι μια τηλεφωνική εκπομπή κυψέλης, που αποθεώθηκε ως η απόλυτη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, σε έκτακτες καταστάσεις. 

Με τις πραγματικές, έμψυχες και υλικές δυνάμεις πρόληψης, επέμβασης και διάσωσης εξαντλημένες και αποδιοργανωμένες.

Οργανωμένες, είναι μόνο οι προσπάθειες επικοινωνιακής διαχείρισης. Κρύψτε τον τάδε υπουργό που είπε χαζομάρα, αναδείξτε τον πρωθυπουργό ως οργίλο με τις ευθύνες άλλων, μην αναφέρετε πουθενά ακριβείς επίσημους αριθμούς, δείξτε όσο το δυνατόν περισσότερα σωσμένα οικόσιτα ζώα. Θετικές εικόνες παιδιά, να γεμίσουμε τον κόσμο με θετικές εικόνες. Να «κερδίσουμε τη μιζέρια», με τον πιο ύπουλο και υστερόβουλο τρόπο.

Στο μεγαλύτερο, πιο προσβάσιμο, από τα πιο πλούσια, πεδίο της χώρας, οι αρχές έφτασαν 24ωρα αργότερα, γιατί πίστευαν ότι εντάξει, θα έχουμε υλικές ζημιές, θα δώσουμε χρήμα, θα τα φτιάξουμε όλα.

Ξαφνικά, βρεθήκαμε με μια πιθανή κατάσταση Νέας Ορλεάνης έξω από την Καρδίτσα και τη Λάρισα.

 Όλα πρωτοφανή μέχρι την επόμενη πρωτοφάνεια.

Το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο παίζει πάλι το ίδιο σύστημα: στρεψοδικία και επιτηδευμένη ανακρίβεια, «γραμμή» σε ΜΜΕ και εικόνα-προμαγειρεμένο γεύμα.  

Όλα σφοδρά, τραγικά, δύσκολα, μέχρι να φτάσουν στον πρωθυπουργό, τον πιο υπερεκτιμημένο πολιτικό άνθρωπο των καιρών μας. Ανήμπορος, υπερόπτης, ανασφαλής και τεχνηέντως άμοιρος ευθυνών.

Και η κανονικότητα που όλο υπόσχεται, δεν έρχεται…