Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Μπορεί να χρειάστηκε αρκετός καιρός, μπορεί να χρειάστηκε ακόμα και η πρωτοφανής κίνηση να συντάξει ένας Δήμος το περιεχόμενο μιας νομοθετικής ρύθμισης (για να κερδηθεί χρόνος), αλλά τελικά το επιθυμητό επιτεύχθηκε: Το Ελληνικό Δημόσιο αναγνώρισε στον δήμο Ιωαννιτών το δικαίωμα της πλήρους κυριότητας στο Γιαννιώτικο Σαλόνι ή αλλιώς πάρκο Πυρσινέλλα.

Και τώρα; Το πάρκο είναι σε κακή κατάσταση. Το πράσινο έχει αφεθεί στην τύχη του, οι λιμνούλες έχουν γίνει έλη, το Γιαννιώτικο Σαλόνι –το οποίο τη δεκαετία του ’60 είχε κατασκευαστεί ως τουριστικό περίπτερο- έχει υποστεί μεγάλες ζημιές, οι υπόλοιπες υποδομές, όπως το κτίριο στην είσοδο, που κάποτε λειτουργούσε ως θυρωρείο, ή το μικρό θεατράκι (ναι, υπάρχει κι αυτό) μοιάζουν με φαντάσματα του εαυτού τους. Μπορεί να ανατραπεί αυτή η εικόνα σύντομα; Όχι. Το σίγουρο είναι ότι ο δήμος Ιωαννιτών ποντάρει στη μίσθωση του Γιαννιώτικου Σαλονιού (κάτι που τώρα θα μπορεί να κάνει πια), με τον όποιον ιδιώτη να αναλαμβάνει και τη συντήρηση του περιβάλλοντα χώρου (όχι όλου του πάρκου), όπως γινόταν και παλιότερα. 

Το στοίχημα της διαχείρισης δεν μπορεί να είναι όμως μόνο η λειτουργία μιας επιχείρησης μέσα στο πάρκο αλλά η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του με παράλληλη εξοικονόμηση πόρων για τη συντήρησή του.

Τα πάρκα πρέπει να αποτελούν τόπο προορισμού των κατοίκων μιας πόλης, να είναι λειτουργικά και να δημιουργούν συνθήκες οικειοποίησής τους από τους πολίτες. Πρέπει να αναδεικνύεται η αξία τους για να εμπλουτίζουν την πόλη με βιωματικές εμπειρίες. Δεν αρκεί πια ούτε το κλάδεμα των δέντρων ούτε η τοποθέτηση σκουπιδοτενεκέδων ή μια επιγραφή του τύπου «δημοτικό πάρκο». Δεν είναι καθόλου εύκολο το στοίχημα…