![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/04d@2x.png)
Ο Τζωρτζ Πελεκάνος ενδέχεται σοβαρά να είναι ο πιο σημαντικός συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων τη σήμερον, που το είδος έχει πολλούς υποψήφιους βασιλείς, πρίγκιπες, βαρόνους κ.λπ.
Κανείς τους όμως δεν έχει γράψει ένα βιβλίο τόσο σκληρό και τόσο αληθινό, σαν τον «Βασιλιά του πεζοδρομίου».
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ
Ούτε επίσης τόσο «λαϊκό ανάγνωσμα», στα όρια του pulp, αλλά γραμμένο με τέτοιο τρόπο που ο Ταραντίνο ούτε που θα το πλησίαζε ποτέ για να το κάνει ταινία.
Ο Πελεκάνος μεταφέρει τη δράση στην Ουάσιγκτον του 1976. Τον καιρό εκείνο οι ΗΠΑ γιορτάζουν τα δικά τους 200 χρόνια, από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, αλλά η ζωή στα γκέτο δεν έχει αλλάξει και πάρα πολύ.
Ο «Βασιλιάς του πεζοδρομίου» υποτίθεται ότι είναι η ταινία που «λέει την αλήθεια» για τον «πιο σκληρό νταβατζή που υπήρξε ποτέ». Ο Πελεκάνος, με αυτό το κόλπο της «ταινίας μέσα στην αφήγηση», διηγείται μια ακόμα πιο σκληρή ιστορία, η οποία εμπλέκει γνωστούς ήρωές του, με τους οποίους θα φτιάξει μια μικρή τριλογία. Τον «Βασιλιά» ακολούθησε η «Γλυκιά αιωνιότητα» και το «Shame the devil», με πρόσωπο αναφοράς έναν Ελληνοαμερικάνο (αλίμονο…), τον Ντιμίτρι Καρρά.
Το DC Quartet έχει ένα ακόμα βιβλίο και συμπληρώνει μια από τις πιο εμβληματικές αστυνομικές σειρές.
Ο «Βασιλιάς» είναι μερικές φορές αλλόκοτα σκληρός, ακόμα και για τους εξοικειωμένους-ες με τα βιβλία του Πελεκάνος. Ωστόσο η εισαγωγή που κάνει σε μια μυθολογία «του δρόμου», της μικροαπάτης που συναντιέται με το βαρύ και ανεξήγητο έγκλημα, αλλά και τη μόνιμη αγωνία των ανθρώπων να επιβιώσουν, είναι μοναδική, ίσως καλύτερη από τα άλλα δύο βιβλία, που ακολουθούν.
