Σε ένα ιρλανδέζικο μπαρ κάπου στο Μπρούκλιν

Το «Horace and Pete» όμως δεν είναι τέτοια περίπτωση, παρότι ιρλανδέζικο. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν μπαρ, μιας και γεννήθηκε (και πέθανε) στο μυαλό του Λούις Σέκελι ή αλλιώς LouisCK, του κορυφαίου αυτή τη στιγμή «όρθιου κωμικού» στον κόσμο. Ο Ούγγρος στην καταγωγή Louis, έγινε γνωστός για το βαρύ, ειλικρινές, ενίοτε βάναυσο χιούμορ του και φέτος επιχείρησε κάτι εξαιρετικά ρισκαδόρικο: να σκηνοθετήσει μια δική του ιδέα, να βάλει μέσα τα αστεία του (που δεν είναι για όλους και όλες αστεία), να παίξει ο ίδιος μαζί με μια απίστευτη ομάδα ηθοποιών και να μην πει σε κανέναν τίποτα. Ο έτσι και αλλιώς όχι φίλος του καπιταλισμού Louis απλώς εμφάνισε ένα απόγευμα το «Horace and Pete» στην προσωπική του ιστοσελίδα, πουλώντας κάθε επεισόδιο αντί πέντε δολαρίων το πρώτο, δύο το δεύτερο και τρία τα επόμενα οκτώ. Γιατί έτσι; Μα γιατί… έτσι

Μην αυταπατάστε όμως, ότι πρόκειται για μια «αρπαχτή», όπως περίπου ξεκίνησαν οι «Βικινγκς» του History Channel για να εξελιχθούν στην επικοδραματική σειρά, με τόση βία, δολοπλοκία, σεξ και αίμα που θα ζήλευαν οι πιο κίνκι σεναριογράφοι του Game of Thrones. To «Horace and Pete» έχει στο καστ του τον Άλαν Άλντα, σε μεγάλη ηλικία πλέον (αλλά καταστροφικό για πάσης φύσης χίπστερ και συναισθηματικούς τύπους), τον Στιβ Μπουσέμι που πάντα (μα πάντα) ήταν μεγάλος ηθοποιός και παραμένει τέτοιος, συν κάμποσα καμέο από εκλεκτούς αμερικάνους ηθοποιούς και κωμικούς. Προσοχή: όχι γνωστούς, αλλά εκλεκτούς.

Ο Louis λοιπόν έφτιαξε μια ιστορία με ένα υποτιθέμενο μπαρ που σε μια πορεία εκατό χρόνων, το λειτουργούν πάντα ένας Horace και ένας Pete, ξαδέρφια μεταξύ τους. Το μπαρ είναι άθλιο, σκοτεινό και κοιτίδα του μέσου και μικρού αστού που κουβαλάει τα προβλήματά του, αλλά δεν παραπονιέται γι αυτά, στην πραγματικότητα.

Το σκηνικό είναι θεατρικό. Τα ωριαία επεισόδια έχουν ακόμα και διάλειμμα στη μέση τους. Οι ήρωες είναι αντιήρωες και ακόμα παραπέρα. Είναι ή αυθάδεις και αγενείς ή ψυχωτικοί ή αλκοολικοί και πάει λέγοντας. Καταστρέφουν με τις ατάκες και τους διαλόγους τους κάθε υποκρισία και κάθε πολιτικά ορθό εφεύρημα που ενδεχομένως κάνει πιο εύκολες τις μέρες των υπολοίπων ανθρώπων, οι οποίοι φεύγουν συνήθως σαν κυνηγημένοι από το μπαρ.

Το μπαρ είναι το καθαρτήριο όλων. Των ιδιοκτητών και των θαμώνων, αλλά και των θεατών του ιδιότυπου θεατρικού σίριαλ. Μην ελπίζετε σε απλά χάχανα, γιατί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως ξεκαρδιστικές στιγμές και στον αντίποδά τους, δραματικές σεκάνς που αφήνουν ένα διάκενο σκέψης πίσω τους. Όχι και πολύ σύνηθες για «τηλεοπτική» σειρά, ε;

Εν ολίγοις, το «Horace and Pete»λέει τα πράγματα που ενδεχομένως να φοβόμαστε να πούμε στους εαυτούς μας. 

Σε αυτό το προτέρημα, προσθέστε τις εξαιρετικές ερμηνείες, τους διαλόγους του Louis που τους παρλάρουν οι θαμώνες του μπαρ στα χιουμοριστικά διαλείμματα (μεταξύ τους, η καλύτερη εκδοχή για την υποψηφιότητα Τραμπ στις αμερικάνικες εκλογές), το βαθύ και σκοτεινό συναίσθημα του πόνου και ιδού: μια από τις καλύτερες παραγωγές όλων των εποχών.