Η τοπική αυτοδιοίκηση μπροστά στις ευθύνες της...

Της Ηλιάνας Τσολιού*

Η προεκλογική περίοδος για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γίνεται με φόντο τις καταστροφικές πλημμύρες της Θεσσαλίας και τις φωτιές του καλοκαιριού. Είναι λοιπόν επιτακτικό όχι για λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης αλλά ουσίας η συζήτηση να πρέπει να πάει και στην ετοιμότητα της Περιφέρειας Ηπείρου για μια «ακραία καιρική» κατάσταση.

Και η συζήτηση πρέπει να αφορά την πρόληψη (έργα υδροπονίας, καθαρισμοί ρεμάτων και χειμάρρων, Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής), την έγκυρη και έγκαιρη ειδοποίηση και διαχείριση κινδύνου (επιστημονική στήριξη και οργάνωση πολιτικής προστασίας) αλλά και την ετοιμότητα (οργάνωση υπηρεσιών ή υποστελέχωση, καθορισμός αρμοδιοτήτων, καταγραφή υφιστάμενων υποδομών & εξοπλισμού, Σχέδια Διαχείρισης Κρίσεων κ.α).

Για να είναι κανείς δίκαιος πρέπει να πει πως όλα τα παραπάνω δεν είναι αποκλειστική ευθύνη της Περιφερειακής Αρχής αλλά εμπλέκονται τόσο η Γενική Κυβέρνηση και η Αποκεντρωμένη Διοίκηση όσο και οι Δήμοι. Όμως όλοι γνωρίζουμε επίσης, πως οι Δήμοι είναι ουραγοί της Περιφέρειας και πολλές φορές η Περιφερειακή Αρχή πριμοδοτεί ή εξαφανίζει Δημάρχους (ανάλογα με τις προτιμήσεις της) αφού αυτή είναι και ο μέγας χρηματοδότης.

Από την άλλη οι κυβερνήσεις έδειξαν διαχρονικά αξιοσημείωτη «υποταγή» σε κάποιους Περιφερειάρχες. Αυτό εξηγείται γιατί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είδαμε κυβερνήσεις να εναλλάσσονται και κόμματα να συρρικνώνονται ή να διογκώνονται με ταχύτατους ρυθμούς.

Σε αντίθεση είδαμε Περιφερειάρχες κραταιούς και διαχρονικούς που δεν τους άγγιξε η γενικότερη κρίση του πολιτικού σκηνικού αλλά αντίθετα τους ενίσχυσε. Αυτό είναι συνέπεια της μεγάλης δύναμης που τους παραχωρήθηκε μέσω αρμοδιοτήτων και χρηματοδοτήσεων. Ελάχιστα έμειναν στο επιτελικό κράτος (μια κάποια εποπτεία από τα υπουργεία για τα ευρωπαϊκά προγράμματα, κάποιοι μόνιμοι διορισμοί μέσω ΑΣΕΠ και βέβαια οι κυρώσεις στη χώρα για κάθε περίπτωση μη τήρησης των συμφωνηθέντων  ακόμα και αν αυτό αφορούσε περιφερειακή ευθύνη κ.α).

Δύναμη απέκτησαν οι Περιφερειάρχες και λόγω της αδυναμίας του ελληνικού λαού. Όσο περισσότερο ο κόσμος φτωχαίνει και έχει ανάγκη μια δουλειά είτε με σύμβαση σε κάποια υπηρεσία είτε τετράωρη σε ένα εργοστάσιο της περιοχής, τόσο θα μαζεύεται έξω από τις πόρτες των Περιφερειαρχών για μια ζωτικής σημασίας μικρό-εξυπηρέτηση αυτού αλλά δυναμική αναζωογόνηση του τοπικού άρχοντα, του Τοπικού Διαμεσολαβητή μεταξύ λαού και επιχειρηματικότητας (!).

Και κάπου εκεί αρχίζουν οι «εκπτώσεις», για μια δουλειά ή μια φλούδα άσφαλτο έξω από την κτηνοτροφική μονάδα κλείνουμε τα μάτια στα ξενοδοχεία που φυτρώνουν άναρχα τόσο στα παράλια μας, στις καταβόθρες που μπαζώνονται για χάρη των θέσεων εργασίας που θα προσφέρει μια πολυεθνική, στα ποτάμια που ρυπαίνονται, στους οικισμούς που μεγαλώνουν εις βάρος των δρυμών.

Όμως έρχεται η «κακιά η ώρα» (που την λέμε κακιά για να ρίξουμε τις ευθύνες στη φύση και στο Θεό και όχι σε κάποιον άλλο) που ξεσπά η πλημμύρα ή η φωτιά και φωνάζουμε όλοι μαζί πού είναι το κράτος!

Το κράτος είναι εκεί που το τοποθετούμε εμείς: να μην έχει προσωπικό αλλά συμβασιούχους, να μην έχει εξοπλισμό και οχήματα αλλά να δίνει τα πάντα σε εργολάβους, να μην στηρίζεται, σε επιστήμονες και τεχνικούς αλλά να γίνονται όλα με εντολή Περιφερειάρχη, να μην υπάρχει ρύθμιση χρήσης γης και πίσω από την ανάγκη μικροϊδιοκτησίας να έρχονται και οι μεγαλοκαταπατητές. Να εκλέγεις δεκάδες δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους αλλά τελικά να δέχεσαι να αποφασίζει μόνο ένας.

Για να μην έρθει λοιπόν και στην Ήπειρο «η ώρα η κακιά» και αναφωνήσουμε όλοι μαζί πού είναι το «κράτος», ας ρωτήσουμε ήρεμα και απλά σε τι κατάσταση ετοιμότητας είμαστε, πόσα έργα πρόληψης έγιναν, ποιες εταιρείες και με μια διαδικασία επιλέχτηκαν, ποιος ιεραρχεί τις ανάγκες της Περιφέρειας, πόσα από τα έργα που έγιναν τα τελευταία χρόνια ήταν έργα βιτρίνας και πόσα ουσίας, πόσες κτηνοτροφικές μονάδες, επιχειρήσεις ή κατοικίες είναι χτισμένες μέσα σε πλημμυρικές ζώνες, πόσο ασφαλή είναι τα ορεινά ή επαρχιακά οδικά μας δίκτυα, πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να εκκενώσουμε τα δασωμένα χωριά μας και τους άναρχους παραθαλάσσιους οικισμούς μας σε μια «κακιά στιγμή».

Και επειδή όπως προαναφέρθηκε πρέπει να είμαστε δίκαιοι, πρέπει ο τίτλος να συμπληρωθεί: Η τοπική αυτοδιοίκηση μπροστά στις ευθύνες της… και ο πολίτης μπροστά στις δικές του.

*Η Ηλιάνα Τσολιού είναι κτηνίατρος και γενική γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΓΕΩΤΕΕ). Είναι υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων με την παράταξη «Κοινό των Ηπειρωτών» με επικεφαλής τον υποψήφιο περιφερειάρχη Γιάννη Στέφο.