Η συνοικία του «Λειβαδιώτη»

Η παραλίμνια συνοικία του «Λειβαδιώτη» είναι σήμερα μία από τις πιο τουριστικές και γραφικές συνοικίες.

Βέβαια το όνομά της έχει ξεχαστεί πια σε μεγάλο βαθμό, καθώς πια και οι πόλεις συνηθίζουν να «εξαφανίζουν» τις μικρές συνοικίες εντάσσοντάς τες σε μια ευρύτερη πολεοδομική και κοινωνική οργάνωση. Και να φανταστεί κανείς ότι η συγκεκριμένη γειτονιά κράτησε το όνομά της πέντε με έξι αιώνες.

Η Λειβαδιώτη περιλαμβάνει τις οδούς Σούτσου και Καραμανλή, αλλά και την πλατεία Μαβίλη. Ήταν δε από τους πιο παλιούς συνοικισμούς της πόλης, από τους πρώτους που έγιναν εκτός του Κάστρου των Ιωαννίνων, όταν αυτό ήταν ακόμα βυζαντινό. Υπάρχουν ωστόσο διιστάμενες απόψεις των ιστορικών για το αν ήταν οργανωμένη συνοικία ή μια περιοχή με λιγοστά σπίτια κατά τον 14^ο αιώνα. Από τον 15^ο αιώνα, πάντως, και μετά, η συνοικία υφίσταται και γίνεται ένας από τους τόπους όπου μένουν κυρίως Εβραίοι. 

Οι περισσότερες κατοικίες, μεσοαστικές κυρίως, που σώζονται σήμερα, χτίστηκαν μετά το 1870. Οι προηγούμενες έπεσαν κι αυτές θύματα της φωτιάς του παζαριού από τον Ρασήμ πασά. Στη συνοικία έμεναν και χριστιανοί οι οποίοι ασχολούνταν κατά κύριο λόγο με τη βυρσοδεψία. Η συγκατοίκηση εβραίων και χριστιανών έληξε τον Μάρτιο του 1944, όταν οι ναζί συγκέντρωσαν τους 1850 εβραίους των Ιωαννίνων στην πλατεία Μαβίλη και τους οδήγησε στο Άουσβιτς.

Όσο για την ονομασία της συνοικίας, πρόκειται για κυριώνυμο και οφείλεται πιθανότατα σε κάποιον γιαννιώτη άρχοντα της ύστερης βυζαντινής περιόδου.

* Στη φωτογραφία η συνοικία την περίοδο της απελευθέρωσης (από το λεύκωμα «Η απελευθέρωση της Ηπείρου» του Ιδρύματος Ακτία Νικόπολις)