H μέθοδος Κομίνσκι: Η «γουντιαλενική» σειρά που τυχόν ψάχνατε

Το Netflix είναι ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ θεάματος, προορισμένο να ικανοποιήσει (και να δημιουργήσει) ενδιαφέροντα και κοινά σε όλες τις ηλικίες, όλα τα γούστα. Κυριολεκτικά όμως.

Μια ομάδα στόχευσης, είναι και οι μεγαλύτερες ηλικίες. Το Netflix επιστράτευσε ιερά τέρατα του παγκόσμιου σινεμά, όπως μεταξύ άλλων την Τζέιν Φόντα και τη Λίλυ Τόμλιν, για τις οποίες γράφει κείμενο η Μάρτα Κάουφμαν που κάποτε συνδημιούργησε τα «Φιλαράκια», αλλά και τον Μάικλ Ντάγκλας και τον Άλαν Άρκιν.

Οι δύο τελευταίοι παίζουν στο Kominsky method που έχει δύο σεζόν και είναι απολαυστικό. Δεν είναι τίποτα πρωτότυπο. Μοιάζει πολύ με το «Αταίριαστο ζευγάρι» που έκαναν αθάνατο οι Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου και βασίζεται σε δύο πράγματα: στις απολαυστικές, βιτριολικές ατάκες των δύο πρωταγωνιστών (κυρίως του Άρκιν) που μοιάζουν αρκετά με σενάριο από ταινία του Γούντι Άλεν.

Συγγραφέας είναι ο Τσακ Λόρι, επίσης «αντιστράτηγος» του σεναριακού τηλεοπτικού Χόλυγουντ, με συμμετοχές μεταξύ άλλων στο Roseanne, Two and a half men και το Big Gang Theory.

Επίσης, σοβαρότατα ατού της σειράς, είναι ο Ντάγκλας και ο Άρκιν. Χωρίς να κάνουν κάτι τρομερό αμφότεροι, είναι κάτι παραπάνω από συνεπείς στις ανάγκες της σειράς, παίζοντας δύο τύπους, έναν ελευθεριακό ηθοποιοί-θεατρικό δάσκαλο και το στριμμένο, ζάπλουτο ατζέντη του.

Τα γκαγκς και τα αστεία, είναι όλα σχεδόν… γηριατρικά. Είναι όμως δοσμένα με αυτή τη χολυγουντιανή χάρη που κάνει μερικές από τις σειρές, ευχάριστες. Οι πρωταγωνιστές (περνάνε και άλλοι διάσημοι από το πλατό), γελάνε και λυπούνται με προβλήματα της τρίτης, κυρίως, ηλικίας, αλλά ζούνε τη ζωή τους (ή τουλάχιστον προσπαθούν να το κάνουν), προσπαθώντας να προσαρμοστούν στις συνθήκες που αλλάζουν αρκετά γρήγορα.