Η μαυρίλα των AC/DC

Στις 25 Ιουλίου του 1980, 43 χρόνια πριν δηλαδή, οι AC/DC επέστρεφαν στο μαύρο.

Το Back in Black που έμελλε να γίνει μια δυσθεώρητη επιτυχία για τα δεδομένα της μπάντας, του είδους μουσικής που υπηρετεί και γενικώς, για το λαϊκό, προλεταριακό και ολίγον λούμπεν χαρντ ροκ-χέβι μέταλ, ήταν ο δίσκος που τους καθόρισε για πολύ καιρό.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Ήταν καταρχάς επάνω στη δημιουργική τους κορύφωση. Ένα χρόνο πριν είχαν κυκλοφορήσει το Highway to Hell, όπου ο Μπον Σκοτ έπαιρνε τον ακροατή από το χεράκι και με ένα μπυοκάλι ουίσκι στο άλλο χέρι, τον οδηγούσε στα πιο σκοτεινά, αλλά και διασκεδαστικά μονοπάτια του ροκενρόλ.

Ο Σκοτ όμως πέθανε, υποκύπτοντας στις έξεις του. Τον Φεβρουάριο του 1980, το γνήσιο τέκνο των Χάιλαντς δεν ξύπνησε ποτέ, μετά από ένα μαραθώνιο αλκοόλ.

Αλλά το Back in Black ήταν ήδη αρκετά προχωρημένο. Ο Σκοτ είχε παίξει μάλιστα τύμπανα στο Let me put my love into you, είχε γράψει αρκετούς από τους στίχους και ήταν σε κάμποσα demos του δίσκου.

Οι AC/DC σκέφτηκαν να διαλύσουν τη μπάντα, καθότι ο Σκοτ ήταν κινητήρια δύναμη. Ωστόσο, άκουσαν ένα demo με τον τραγουδιστή των Geordie, έναν τύπο που έμοιαζε με ανθρακωρύχο και, μαντέψτε, ήταν από το Νιουκάσλ και καταγόταν από οικογένεια ανθρακωρύχων. Επίσης, η μητέρα του ήταν Ιταλίδα.

Ο Μπράιαν Τζόνσον λοιπόν, η φωνή 10.000 γατιών που σε τρελαίνουν όλη τη νύχτα, πήρε τη θέση του Σκοτ, τράβηξε την τραγιάσκα μέχρι τη μύτη και έβαλε φωτιά στη σκηνή. Έγραψε στίχους, έβαλε το χεράκι του και στις συνθέσεις –μαζί με τους αδερφούς Γιανγκ- και το Back in Black θα γινόταν μια τεράστια επιτυχία σε κοινό, κριτικούς και αγορά.

Ο δίσκος ξεκινάει με το Hells Bells, το κομμάτι που τότε φοβόταν ο μέσος συντηρητικός γονιός ως «σατανικό» και πολύ αργότερα, συνόδευσε την είσοδο ομάδων σε ποδοσφαιρικά γήπεδα (St Pauli).

Συνεχίζει με το Shoot to Thrill και περνάει από δύο τρομερά κομμάτια, το Given the Dog a Bone και το Let me Put my Love Into You.

Στη δεύτερη πλευρά γίνονται τα ακόμα καλύτερα: Ομώνυμο κομμάτι, με ριφ που έχει βγάλει από το κουτάκι με τις εμπνεύσεις ο Άνγκους και τον κολλεγιακό ύμνο You Shook me All Night Long, καθώς και δύο ακόμα κομμάτια που έρχονταν από το πρόσφατο παρελθόν τους: Το Have a Drink on Me και το Rock and Roll ain’t Noise Pollution.

Η συνέχεια είναι γνωστή: οι AC/DC έγιναν τεράστιο όνομα, χωρίς ωστόσο να συνοδεύσουν ξανά την πορεία τους με ένα καλλιτεχνικό μέγεθος ανάλογο του Back in Black, σήμερα είναι λιγότεροι μετά το θάνατο του Μάλκολμ και τον Τζόνσον να έχει καβαλήσει τα 75, αλλά και το BiB μέσα σε αμέτρητους καταλόγους μουσικής που δεν γίνεται να μην έχεις ακούσει.