Oikonomou pisoi Solarhub πίσω
ΑΠΟΨΕΙΣ

Η εποχή των ώριμων συνθηκών και αιτημάτων

Εικόνα του άρθρου Η εποχή των ώριμων συνθηκών και αιτημάτων
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Γιώργος Τσαντίκος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16/06/2019, 13:57
ΑΠΟΨΕΙΣ

Για πολλά χρόνια η έννοια του «ώριμου αιτήματος» περιέγραφε αυτά που οι άνθρωποι ζητούσαν από την εξουσία και αυτή τασσόταν απέναντί τους είτε ράθυμα, είτε εχθρικά, είτε τελικά θετικά, όταν το αίτημα ήταν όντως… ώριμο ή απλά αναποδραστο.

Η δεκαετία της κρίσης κατάφερε ένα από τα πράγματα που ήταν από την αρχή στον εξουσιαστικό προγραμματισμό: το «ώριμο αίτημα» να αντιπροσωπεύει πλέον πρωταρχικά το δίκιο των ισχυρών, με όποιο επίθετο αυτοί προσδιορίζονται. Σίγουρα όμως βρίσκονται από την πλευρά της εξουσίας.

Πέρα λοιπόν το βραχυπρόθεσμο προγραμματισμό, το μετασχηματισμό δηλαδή μιας ολόκληρης κοινωνίας σε διαφορετικά μοντέλα, που θα συνηθίσει ως καθημερινότητα να ζει με (κατά περίπτωση) πολύ λιγότερα, που θα αλλάξει αντίληψη για τους «αστικούς στόχους ζωής», πράγματα που ενδύθηκαν τις δικαιολογίες του εθνικού οικονομικού κινδύνου κ.ο.κ., υπάρχει και ο μεσοπρόθεσμος.

Η αντίληψη της προσωπικής διαπραγμάτευσης στην εργασία, με όρους που εξαρχής είναι δυσχερείς για τον εργαζόμενο, είναι κάτι που ο κ. Μητσοτάκης το πιστεύει και το υποστηρίζει αναφανδόν.

Ανεξάρτητα από την ανούσια σύγκρουση των επικοινωνιακών επιτελείων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για το αν είπε ή όχι «επταήμερη εργασία» και τον πόλεμο μονταρισμένων βίντεο από τη μια και θριαμβευτικών διαψεύσεων από την άλλη, η ουσία είναι μια: Ο πρόεδρος της ΝΔ και πολύ πιθανά πρωθυπουργός από τις 8 Ιουλίου, δεν «τρελάθηκε» ξαφνικά. Το πρόγραμμά του λέει και υποστηρίζει. Και αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει ένα μοντέλο εργασίας που, με τις ταμπέλες της «ευκαιρίας» και της «ελεύθερης επιλογής» οδηγεί με ακρίβεια χιλιοστού σε χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Το «επτά μέρες τη βδομάδα» δεν είναι κυριολεκτικό, δεν είναι όμως ούτε η ουσία.

Η «ελεύθερη επιλογή» και συμφωνία χρησιμοποιείται ως επιχείρημα εδώ και χρόνια. Άλλοτε σε πιο προφανή και λογικά ζητήματα, όπως η πολυφωνία στα ΜΜΕ, πριν από 30 χρόνια (που ήταν αναγκαία), οδήγησε σε πολύ πιο εύκολα χειραγωγήσιμη ενημέρωση. Άλλοτε σε πιο εξοργιστικά θέματα, όπως η πρόσφατη υπόθεση του Ν. Γεωργιάδη, ή οποία «ξεπλύθηκε» με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα, του «εφόσον υπάρχει συναίνεση, όλα οκ».

Στο ζήτημα των ελευθεριών όμως, υπάρχει ένας πολύ ύπουλος και εκδικητικός παράγοντας: ότι όσο «σπας» την ελευθερία σε μικρότερα κομμάτια, αυτή έχει την τάση να περιορίζεται στα μικρότερα αυτών, εκείνα δηλαδή που συνήθως… διαφεύγουν.

Η προσωπική διαπραγμάτευση στον εργασιακό χώρο υπάρχει ήδη. Άλλοτε «βουβή», άλλοτε φανερή και «λογική». Ρωτήστε τους ανθρώπους που κάνουν σεζόν στον τουρισμό να σας μιλήσουν γι αυτήν. Ο πιο καλοπληρωμένος αυτή τη στιγμή εργασιακός χώρος στην Ελλάδα (πλην φυσικά του μάνατζμεντ που έχει χαρακτηριστικά άβατου), διέπεται πολύ συχνά από σκληρούς όρους.

Η «ελεύθερη επιλογή» είτε αφορά την εργασία, είτε την ασφάλιση, δεν είναι και τόσο ελεύθερη. Ο κ. Μητσοτάκης επιμένει σε αυτή τη λογική, αποσιωπώντας ότι οι περισσότεροι δεν έχουν την ίδια δυνατότητα με τους λιγότερους και βαφτίζει «συλλογικό» και «ελεύθερο» κάτι που δεν ήταν ποτέ τέτοιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμάει να μην μπαίνει στην ουσία της ερώτησης και να «πολεμάει» με αμφίβολης ενημερωτικής αξίας αποσπάσματα που στο τέλος, γυρνάνε εναντίον του.

Ο μετασχηματισμός όμως σιγα σιγα ολοκληρώνεται. Το επόμενο στάδιο μετά του να «μάθουμε με λίγα», είναι να προσδοκούμε «την ανάπτυξη», σε ένα παγκόσμιο οικονομικό πεδίο που παραμένει ηφαιστειογενές, όχι φυσικά γιατί δεν παίρναμε αποδείξεις για τις τυρόπιτες τα προηγούμενα χρόνια.

Σε αυτό το μικρό κομματάκι που περιορίζουν την πραγματική ελευθερία όλα τα «ώριμα αιτήματα» που πλέον ικανοποιούνται, καταγράφονται και άλλες πληροφορίες. Ότι για παράδειγμα, οι γενιές εργαζόμενων που δημιουργούνται τώρα, υπο πολύ δυσχερείς όρους, όταν θέσουν τα δικά τους αιτήματα, οι διαφορές με την εξουσία θα είναι χαώδεις και οι συνθήκες θα ωριμάζουν σαν τις κερασιές στην αρχή του καλοκαιριού…

ΕΤΙΚΕΤΕΣ
ΣΧΟΛΙΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Ντοτη3 dodoni back