Η ατομική (και συνδικαλιστική) ευθύνη στο χώρο της Υγείας και της Παιδείας

Του Βαγγέλη Κανδρή, εκπαιδευτικού

Η επερχόμενη επίθεση της κυβέρνησης της ΝΔ στα δημόσια αγαθά της Υγείας και της Παιδείας και  η ευθύνη των εργαζομένων σε αυτούς τους δύο χώρους

Το οχυρά πέφτουν πάντα από μέσα. Έτσι θα συμβεί και στη Δημόσια Υγεία και στη Δημόσια Παιδεία. Μπροστά στην επερχόμενη λαίλαπα που φέρνει στο χώρο της Δημόσιας Υγείας και Δημόσιας Παιδείας η ΝΔ η ευθύνη πια μετατοπίζεται στους ίδιους τους υγειονομικούς και στους Εκπαιδευτικούς για το αν θα προστατέψουν τα δημόσια αυτά αγαθά.

Οι υγειονομικοί ζήτησαν και πήραν τη στήριξη του λαού κατά την περίοδο της επιδημίας. Τώρα είναι η σειρά τους να δώσουν τη μάχη με τα κακώς κείμενα του χώρου τους. Αυτοί πρέπει να καταγγείλουν τους γιατρούς που παίρνουν φακελάκι, τους νοσηλευτές που παίρνουν χαρτζιλίκι για να κάνουν τη δουλειά τους, τους συναδέλφους τους που κρύβονται για να μην κάνουν τη δουλειά τους, το διεφθαρμένο συνδικαλιστή που ικανοποιεί κάθε παράλογο αίτημα συναδέλφου μόνο και μόνο για την ψήφο του, τις προϊστάμενες που δεν κάνουν προγραμματισμό των υλικών που χρειάζονται, προκειμένου να αγοράζονται πανάκριβα, ώστε να παίρνουν αυτές τη μίζα τους από τις εταιρείες, τη διοίκηση που μεροληπτεί υπέρ των δικών της παιδιών και σκορπά το δημόσιο χρήμα σε αναθέσεις, προμήθειες και έργα μόνο και μόνο για να τσεπώνει τις μίζες. Δε γίνεται να ανέχεται πια κανένας υγειονομικός να χρησιμοποιούνται τα δημόσια νοσοκομεία και οι υποδομές τους για να κερδίζουν ορισμένοι γιατροί, νοσηλευτές και διοικητικοί. Το μέγεθος της ανηθικότητας και του παραλογισμού φαίνεται αν αναρωτηθεί κανείς πόσο παράλογο θα του φαινόταν και πόσο εκνευρισμός θα του δημιουργούταν αν του ζητούσε ο κάθε εκπαιδευτικός χρήματα για να κάνει μάθημα στο παιδί του μέσα στο δημόσιο σχολείο.

Το ίδιο πρέπει να γίνει και στη Δημόσια Παιδεία. Δεν γίνεται οι σε μεγάλο βαθμό καλύτεροι εκπαιδευτικοί, γιατί συνήθως οι εκπαιδευτικοί του Δημοσίου έχουν κριθεί με τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, να αυτοακυρώνονται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, μπαίνοντας σε μια λογική ρουτίνας, βαρεμάρας, απογοήτευσης και ωχαδελφισμού.

Δεν γίνεται να ανεχόμαστε διευθυντές να αφήνουν τα σχολεία χωρίς υποδομές, χωρίς υπολογιστές, χωρίς βιντεοπροβολείς, χωρίς διαδραστικούς πίνακες, ενώ το διπλανό σχολείο με τους ίδιους μαθητές και με τα ίδια ποσά χρηματοδότησης να έχει τα πάντα και να είναι πάντα φρεσκοβαμμένο και καθαρό, και εμείς να μιλάμε μόνο για την υπαρκτή ευθύνη της κάθε κυβέρνησης που υποχρηματοδοτεί.

Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε υπερβολικά χαμηλές βαθμολογίες και απίστευτα δύσκολα διαγωνίσματα, μόνο και μόνο για να πάρουν κάποιοι ιδιαίτερα (αν και το να κάνει κανείς ιδιαίτερα προφανώς δεν είναι ακριβώς το ίδιο με τους γιατρούς που χρησιμοποιούν το δημόσιο νοσοκομείο, το προσωπικό και τον εξοπλισμό του, για να παίρνουν οι ίδιοι φακελάκι).

Δεν γίνεται να μην έχουμε καθόλου προσωπικές σημειώσεις ή αν έχουμε να είναι ακόμα χειρόγραφες, άρα κουραστικές για τα παιδιά.

Δεν γίνεται να μην αξιοποιούμε καθόλου τον βιντεοπροβολέα ή τον διαδραστικό πίνακα ή κατά περίπτωση το διαδίκτυο και κάποια εκπαιδευτικά προγράμματα και λογισμικά, για να κάνουμε το ίδιο μας το μάθημα λίγο πιο ελκυστικό πιο ενδιαφέρον και προφανώς πιο αποτελεσματικό, πάντα βέβαια με βάση το σχολικό βιβλίο.

Αν δεν βελτιωθούμε άμεσα, αν δεν καταγγείλουμε τους διευθυντές που κάνουν κακή διαχείριση των χρημάτων της σχολικής επιτροπής, αν δεν κάνουμε με σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο την ύλη, η οποία ομολογείται από όλους ότι είναι κατά πολύ ανώτερη των αντίστοιχων ισχυρών δυτικοευρωπαϊκών χωρών, τότε θα δώσουμε στη ΝΔ την ευκαιρία να διαλύσει τις εργασιακές μας σχέσεις, να προχωρήσει σε τιμωρητική αξιολόγηση και σε απολύσεις, και το χειρότερο με το πρόσχημα των νέων τεχνολογιών να υποβαθμίσει το πρόγραμμα σπουδών και να μειώσει δραματικά τη διδακτέα ύλη, κάνοντας τα δημόσια σχολεία, όπως αυτά της Αμερικής, της Αγγλίας και των υπόλοιπων αγγλοσαξονικών χωρών, και αν γίνει αυτό, θα είναι ό,τι χειρότερο για τις ερχόμενες γενιές και για το μέλλον του λαού μας...

Για να στηρίξει ο λαός το αίτημα για Δημόσια Υγεία και Παιδεία και να δώσει μαζί μας τη μάχη για να προστατεύσει τα δημόσια αυτά αγαθά, πρέπει να τον πείσουμε ότι και για τον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας αυτά είναι και αγαθά και δωρεάν...

Σε τόσο δύσκολες εποχές, που ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός επελαύνει παντού, δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε να ακυρώνουν την προσφορά των πολλών κάποιοι λίγοι, οι οποίοι είναι και συνήθως στελέχη της διοίκησης...