Γιολάντα Καπέρδα: «Μια πρόβα που δεν σταματά»

Η Γιολάντα Καπέρδα ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι εδώ και 23 χρόνια. Ξεκίνησε από τη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με το οποίο συνεργάστηκε για πέντε χρόνια, και στη συνέχεια συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα και στα Γιάννενα. Παράλληλα, ως απόφοιτος του Τμήματος της Αγγλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών στη δημόσια εκπαίδευση από όπου υπέβαλε την παραίτησή της πριν από δύο χρόνια. Σε όλη την επαγγελματική της πορεία, το θέατρο ήταν αυτό που δεν άφησε ποτέ. Από το 2003, μάλιστα, είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας «Θεατρική Συμπαιγνία», η οποία, πέραν της θεατρικής της δράσης,απέκτησε πρόσφατα και το δικό της εργαστήρι στην οδό Χαρ. Τρικούπη. Εκεί η Γιολάντα Καπέρδα και η συνεργάτης της-ηθοποιός Αγγελική Μιχαλοπούλου διδάσκουν υποκριτική, θεατρικό παιχνίδι και αυτοσχεδιασμό σε παιδιά και ενήλικες.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, η Γιολάντα Καπέρδα είναι η Κέιτ, η μία από τις πέντε αδελφές της παράστασης «Χορεύοντας στη Λούνασα» του Μπράιαν Φρίελ, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, που ανεβαίνει στο «Καμπέρειο» από τα ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και Κοζάνης. 

Πώς τον βλέπεις τον ρόλο της Κέιτ, μιας βαθιάς θρησκευόμενηςγυναίκας; 

Στην αρχή είχαμε μια μικρή αντιπαράθεση ο ρόλος μου και εγώ. Νομίζω ότι πια οι σχέσεις μας έχουν αποκατασταθεί. Η Κέιτ είναι ένας άνθρωπος καλός αλλά και αυστηρός. Από τη μία είναι καθολική αλλά από την άλλη χορεύει τονχορό της Λούνασα μαζί με τις αδελφές της. Είναι η μεγαλύτερη από τις πέντε αδελφές και η μόνη που φέρνει ένα εισόδημα στο σπίτι. Θα έλεγα ότι ο ρόλος αυτός είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει στο θέατρο και βέβαια η δουλειά με τον ρόλο δεν τελειώνει στις πρόβες.

Και η παράσταση στοσύνολό της;

Νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ τίμια δουλειά της Νικαίτης Κοντούρη με τους ηθοποιούς να δίνουν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή. Η Νικαίτη έχει δουλέψει με πολύ σεβασμό πάνω στο κείμενο του σπουδαίου αυτού συγγραφέα, του Μπράιαν Φρίελ. Και όλοι οι συντελεστές ήταν εξαιρετικοί. Δεν είναι τυχαίο που το κοινό έχει αγκαλιάσει αυτή την παράσταση. Στάθηκα πολύ τυχερή σε αυτή τη δουλειά. 

Για έναν ηθοποιό που ζει στα Γιάννενα, η συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ αποτελεί τη μόνη διέξοδο; 

Αυτή τη στιγμή, είμαστε γύρω στους 20 ηθοποιούς στα Γιάννενα. Εκ των πραγμάτων, δεν γίνεται να δουλέψουμε όλοι στο ΔΗΠΕΘΕ. Δεν μπορούμε να απορροφηθούμε όλοι. Και δεν γίνεται να περιμένουμε να μας χτυπήσει την πόρτα το ΔΗΠΕΘΕ. Θεωρώ ότι αν οι ηθοποιοί στα Γιάννενα αποφασίσουν να ενωθούν, μπορούν να γίνουν όμορφα πράγματα στο θέατρο και ιδίως αυτές τις δύσκολες εποχές που υπάρχει ανάγκη για επικοινωνία και μέσω της τέχνης.  

Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες στα Γιάννενα, πώς το κρίνεις;

Είναι καλό που υπάρχουν τόσες ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος έχει ανάγκη το θέατρο, ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακουμπήσουν κάπου. Θα ήταν ευτυχής συγκυρία αν αυτές οι ομάδες εξελίσσονταν μέσα από μια σωστή εκπαίδευση με στόχο τη διαμόρφωση ουσιαστικής θεατρικής παιδείας στην πόλη μας.  

Ποια είναι η σχέση των Γιαννιωτών με το θέατρο; 

Οι Γιαννιώτες γενικά βλέπουν θέατρο. Και μπορούν να είναι ένα εξαιρετικό κοινό αρκεί να τους δώσεις ψυχή. Μία πραγματικά καλή παράσταση μπορεί να γεμίσει την αίθουσα και να συμβάλλει στο ξαναζωντάνεμα του δημοτικού μας θεάτρου που για αρκετά χρόνια περνούσε κρίση. 

Υπάρχει κάποιος ρόλος που κατά κάποιο τρόπο άφησε το σημάδι του; 

 Δεν μπορώ να πω ότι με έχει σημαδέψει κάποιος ρόλος. Έχω αγαπήσει όλους τους ρόλους μου. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε μια διαδικασία συνεχούς πρόβας ακόμα και όταν είμαι στη σκηνή, κατά τη διάρκεια μιας παράστασης.