Γιατί το Black Mirror είναι τρομακτικό

Εδώ και πέντε περίπου χρόνια, οι παροικούντες την τηλεοπτική συνοικία θαυμάζουν το Black Mirror και ταυτόχρονα, τρομάζουν με αυτό. Το Black Mirror έχει όλες εκείνες τις τυπικότητες μιας βρετανικής σειράς, συν κάτι παραπάνω. Θυμάστε την αίσθηση των πρώτων σκηνών του μετα-αποκαλυπτικού θρίλερ «28 μέρες μετά»; Την ερημική αγωνία ενός σκηνικού που δεν προδήλωνε ότι θα ακολουθήσει λουτρό αίματος; Ε, αυτό, χωρίς όμως το λουτρό αίματος.

Το Black Mirror είναι το πνευματικό παιδί ενός ιδιαίτερου τύπου, του Τσάρλι Μπρούκερ, ο οποίος έχει παρελθόν στην κοινωνικοπολιτική σάτιρα, στη βρετανική τηλεόραση. Το Black Mirror όμως μοιάζει με το… διδακτορικό του, καθώς συγκεφαλαιώνει πολλά από τα πράγματα που έχει πει, γράψει και κάνει.

Πίσω όμως στο κεφαλαιώδες ερώτημα: τι κάνει το Black Mirror τόσο τρομακτικό; Δεν είναι ούτε η μεταφυσική του διάσταση (δεν υπάρχει), ούτε η μελλοντολογική του καταστροφολογία.

Είναι η αίσθηση ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για το χειρότερο, τώρα, όχι σε μερικά χρόνια. Η μόνη «μεταφυσική» αίσθηση που δημιουργεί ένα κλίμα αναφοράς σε μελλοντικές κοινωνίες, είναι η πολύ εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα, σε σημείο πλέον να επηρεάζει πράγματα που ούτε τα φανταζόμαστε, όταν απλώς κολλάμε στο κινητό μας και στα social media.

Το Black Mirror έχει ήδη παλιώσει, καθώς τρέχει η τρίτη του σεζόν, η οποία είναι η πρώτη στο Netflix, μετά τις δύο πρώτες στο Channel 4. Επίσης, υπάρχει και ένα special επεισόδιο, όπως συνηθίζουν οι Άγγλοι με τις σειρές τους.

Αν θέλετε να τρομάξετε σοβαρά με το χειρότερο που είναι ικανή η ανθρωπότητα στις πιο δημιουργικές της στιγμές, δείτε το και δεν θα απογοητευτείτε. Θα μπείτε όμως σε σκέψεις…