Γιαπωνέζικης προελεύσεως, βρετανικής κατασκευής

Πριν από πενήντα χρόνια και τρεις μέρες, οι Deep Purple έφταναν στο απόγειο της δόξας τους.

Και αυτό, είχε… γιαπωνέζικη καταγωγή.

Το Made In Japan θεωρείται (και είναι) ένα από τα κορυφαία ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ όλων των εποχών στο ροκενρόλ.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Για την ακρίβεια, πρόκειται για την αποτύπωση τριών βραδιών της μπάντας στο Festival Hall της Οσάκα και στο Nippon Budokan του Τόκιο.

Οι Purple, με τη MkII σύνθεση και την καλύτερη όλων (Μπλάκμορ, Γκίλαν, Πέις, Λορντ, Γκλόβερ), είχαν μέσα στην ίδια χρονιά, γράψει και κυκλοφορήσει το Machine Head.

Αυτό, είχε γενικώς παρανοϊκή εμπορική αποδοχή, κυρίως στην Ιαπωνία.

Οπότε, φόρτωσαν βαλίτσες και έφυγαν για τον ανατέλλοντα ήλιο.

Εκεί, η Warner Bros, το γιαπωνέζικο γραφείο της εταιρίας των Purple, ζήτησε να ηχογραφήσει τις συναυλίες που θα έδιναν, για να τις κυκλοφορήσει ως δίσκο. Η μπάντα συμφώνησε, υπό τον όρο ότι θα το κάνει με τα δικά της μηχανήματα και τον δικό της μηχανικό ήχου. Φόρτωσε λοιπόν και τον Μάρτιν Μπερτς και βουρ.

Στην Ιαπωνία, οι Purple έγιναν αποδεκτοί περίπου σαν θεοί. Στο live του Τόκιο, μπροστά σε πάνω από 10.000 άτομα, ο Γκίλαν έκανε ένα από τα «υψηλά καριέρας». Ο Μπλάκμορ έσπασε τη Στρατοκάστερ στο τέλος του Space Truckin’ και το κοινό έσπευσε να μαζέψει τα συντρίμμια.

Το δε Smoke On The Water διοχέτευε αδρεναλίνη σε ποσότητες. Ο Μπλάκμορ έπαιζε με τον πόνο του κοινού, βάζοντας κάθε φορά άλλη εισαγωγή στο κομμάτι. Τελικά, στον δίσκο συμπεριλήφθηκε η εκδοχή με την «κανονική» εισαγωγή: ταν-ταν-τααααααν…

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε με συνολικό προϋπολογισμό 3.000 δολαρίων και η μπάντα δεν θεωρούσε πως έχει και καμιά σημασία η κυκλοφορία, καθώς στην πραγματικότητα ήταν μια απαίτηση των Γιαπωνέζων που έκαναν σαν τρελοί για bootlegs. Φημολογείται ότι ο Γκίλαν και ο Μπλάκμορ δεν γνώριζαν ότι τελικά κυκλοφόρησε, καθώς δεν το άκουσαν καν.

Μάλιστα, επειδή ήταν το δεύτερο άλμπουμ μέσα στην ίδια χρονιά, η εταιρία το κυκλοφόρησε με ειδική τιμή, παρότι διπλό.

Και όμως.

Το Made In Japan ήταν η αποτύπωση της «ωμής δύναμης» μιας μπάντας που εκείνη την εποχή, μπορούσε να σταθεί άνετα δίπλα στα λιγότερο mainstream μεγαθήρια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αυστηροί κριτικοί δέχθηκαν το Made In Japan περισσότερο από τα υπόλοιπα άλμπουμ της μπάντας. Το Rolling Stone έγραψε ότι «είναι το τέλειο μεταλλικό τέρας, μια σπινθηροβόλα εκτέλεση».

Όντως, το συγκρότημα δεν χρειάστηκε να κάνει ούτε μια επανηχογράφηση, εκτός από ένα σημείο όπου στο Strange Kind Of Woman (που κανονικά είχε κυκλοφορήσει μόνο ως σινγκλ), ο Γκίλαν υποτίθεται ότι διπλώθηκε στο καλώδιο του μικροφώνου. Ωστόσο, δεν έχει επιβεβαιωθεί ποτέ ότι όντως χρειάστηκε να πάρουν τμήμα από άλλη εκτέλεση.