Euro 2016: η μπάλα στο περιθώριο

​Στους πλακωμούς που γίνονται κάθε τρίτο λεπτό στις πόλεις όπου φιλοξενείται το Euro 2016, αν εξαιρέσει κανείς τους οπαδούς που πάνε όντως για να δούνε μπάλα και να διασκεδάσουν (=Ιρλανδοί), συμμετέχουν τα βαριά πυροβολικά της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Το περιστατικό της προειδοποίησης της Ρωσίας για αποκλεισμό, λίγο πριν πάει σπίτι της γιατί η μπάλα που παίζει είναι κατώτερη ακόμα και του επιπέδου του φετινού Euro, επίσης δεν ήταν τυχαίο. Οι ρώσοι ακροδεξιοί, οπαδοί κυρίως της Ντιναμό Μόσχας και της Λοκομοτίβ, δέρνονταν τρεις μέρες με τους άγγλους χουλιγκανς στη Μασσαλία και κατόπιν, γέμισαν το youtube με υψηλής ανάλυσης καταγραφές των κατορθωμάτων τους.

Οι Κροάτες ακροδεξιοί επέλεξαν το χτεσινό παιχνίδι με την Τσεχία για να κάνουν τη δήλωση παρουσίας. Στο 85^ο λεπτό και ενώ η ομάδα τους κέρδιζε σχετικά άνετα, πέταξαν έξι φωτοβολίες δίπλα στο τέρμα του Πετρ Τσεχ, του τσέχου τερματοφύλακα και άνοιξαν πανό με σύνθημα και γοτθικούς σταυρούς, κατεξοχήν σύμβολο των νεοφασιστών. Μάλιστα, πλάκωσαν στις κροτίδες τους υπαλλήλους που πήγαν να μαζέψουν τους πυρσούς, με τους διοργανωτές να μην πιστεύουν ότι συνέβη κάτι τέτοιο σε αγώνα ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Κάπου στην άκρη όλων των παραπάνω, ο σώφρων έλληνας οπαδός (ναι, σώφρων και οπαδός), χαμογελάει με την αντίληψη περί "ψωροκώσταινας" που λέει ότι "μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά". Δεν χαμογελάει από ικανοποίηση γιατί εντάξει, οι άλλοι είναι χειρότεροι ή τουλάχιστον ίδιοι με εμάς, αλλά γιατί αντιλαμβάνεται ότι το φαινόμενο είναι καθρέφτης της κοινωνικής οργής, υπόκωφης και σαν νιτρογλυκερινη ασταθούς.

Από κοντά και οι Γερμανοί με τους Πολωνούς, αμφότεροι με σκληρές νεοναζιστικές κερκίδες. Όχι σε όλες τις ομάδες, ο αφορισμός του συνόλου των οπαδών ενός συλλόγου ως «φασίστες» είναι το ίδιο ανόητος, όσο και η οπαδική συμπεριφορά που ξεπερνάει τα όρια της πλάκας και του πάθους της στιγμής, για το παιχνίδι.

Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν. Στη Γαλλία που ελάχιστα ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο, καθώς οι εργαζόμενοί της έχουν επιλέξει να εξεγερθούν στα μίνι και αποσπασματικά μνημόνια που φέρνει η «σοσιαλιστική κυβέρνηση» και δεν φαίνεται να κάνουν πίσω στις συνήθεις συνταγές (κάνουμε κακό στον τουρισμό μας κ.λπ. κ.λπ.), τα σημαντικά συμβαίνουν έξω από τα γήπεδα και η κραταιά ΟΥΕΦΑ μοιάζει μάλλον αμήχανη. Το ίδιο της το «φάρμακο» γίνεται δηλητήριο, με την καθωσπρεπίστικη επίφαση και τον πολιτικά ορθό «πολυπολιτισμό» της να μοιάζει αδύναμος να αντιπαρατεθεί με αυτό που υποτίθεται ότι ξόρκισε από τα γήπεδα: την πολιτική.

Το τέρας του νεοφασισμού και της ακροδεξιάς δυναμώνει και στα γήπεδα. Και δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει ούτε καμία «κάρτα φιλάθλου», ούτε κάποια θατσερική ρετσέτα, γιατί η αντιπαθής για πολλούς μακαρίτισσα δεν έλυσε το πρόβλημα του χουλιγκανισμού στην Αγγλία, απλά το έκρυψε. Φυσικά, το πρόβλημα δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν και οι «αισθητικές» εκδοχές της αριστεράς, που βυθίζονται στην πολιτική ορθότητα και αγνοούν κάτι θεμελιώδες: When the going gets tough, the tough gets going. Και τώρα, τα πράγματα στην κοινωνία έχουν πάρει το σκληρό δρόμο και αυτό φαίνεται ακόμα και στον τρόπο διασκέδασης (είπαμε, όσο η μπάλα είναι ακόμα ένα ωραίο καταφύγιο διασκέδασης).