Επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη σπηλιάς στο φεγγάρι

Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν μια σπηλιά στο φεγγάρι, όχι μακριά από το σημείο όπου προσγειώθηκαν ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν πριν από 55 χρόνια, και υποψιάζονται ότι υπάρχουν εκατοντάδες ακόμη που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν μελλοντικούς αστροναύτες.

Μια ομάδα υπό ιταλική ηγεσία ανέφερε τη Δευτέρα ότι υπάρχουν ενδείξεις για ένα τεράστιο σπήλαιο που είναι προσβάσιμο από το βαθύτερο γνωστό λάκκο στο φεγγάρι. Βρίσκεται στη Θάλασσα της Ηρεμίας, μόλις 400 χιλιόμετρα (250 μίλια) από το σημείο προσγείωσης του Απόλλων 11.

Οι ερευνητές ανέλυσαν μετρήσεις ραντάρ από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA και συνέκριναν τα αποτελέσματα με τους αγωγούς λάβας στη Γη. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature Astronomy.

Τα δεδομένα του ραντάρ αποκαλύπτουν μόνο το αρχικό τμήμα της υπόγειας κοιλότητας, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Υπολογίζουν ότι έχει πλάτος τουλάχιστον 40 μέτρα και μήκος δεκάδες μέτρα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι περισσότεροι από τις σπηλιές φαίνεται να βρίσκονται στις αρχαίες πεδιάδες λάβας του φεγγαριού. Θα μπορούσαν επίσης να υπάρχουν κάποια στο νότιο πόλο της σελήνης, την προγραμματισμένη τοποθεσία προσεδάφισης των αστροναυτών της NASA αργότερα αυτή τη δεκαετία. Οι μόνιμα σκιασμένοι κρατήρες εκεί πιστεύεται ότι περιέχουν παγωμένο νερό που θα μπορούσε να παρέχει πόσιμο νερό και καύσιμα πυραύλων.

Κατά τη διάρκεια του προγράμματος Απόλλων της NASA, 12 αστροναύτες προσγειώθηκαν στο φεγγάρι, ξεκινώντας με τους Άρμστρονγκ και Όλντριν στις 20 Ιουλίου 1969.

Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν εκατοντάδες σπηλιές στο φεγγάρι και χιλιάδες σήραγγες λάβας. Τέτοια μέρη θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως φυσικό καταφύγιο για τους αστροναύτες, προστατεύοντάς τους από τις κοσμικές ακτίνες και την ηλιακή ακτινοβολία καθώς και από χτυπήματα μικρομετεωριτών. 

Η κατασκευή ενδιαιτημάτων από το μηδέν θα ήταν πιο χρονοβόρα και απαιτητική, ακόμη και αν συνυπολογιστεί η πιθανή ανάγκη ενίσχυσης των τοιχωμάτων των σπηλαίων για την αποφυγή κατάρρευσης, δήλωσε η ομάδα.

Πετρώματα και άλλα υλικά στο εσωτερικό αυτών των σπηλαίων -που δεν έχουν αλλοιωθεί από τις σκληρές επιφανειακές συνθήκες κατά τη διάρκεια των αιώνων- μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς εξελίχθηκε το φεγγάρι, ιδίως όσον αφορά την ηφαιστειακή του δραστηριότητα.

Φωτογραφία: Ο λάκκος Mare Tranquillitatis όπως φαίνεται από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA. NASA/GODDARD/ARIZONA STATE UNIVERSITY