Ένας καπετάνιος πάνω από το Τζαμί

O δρόμος που οδηγεί στα σκαλιά προς την πλατεία Τζαβέλα, στο Τζαμί, έχει το όνομα ενός καπετάνιου.

Όχι της θάλασσας, αλλά του βουνού.

Ο Στέλιος Βαμβέτσος γεννήθηκε το 1910 στα Τρίκαλα και το 1940 ήταν ήδη λοχαγός του Πυροβολικού, επτά χρόνια μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή Ευελπίδων.

Κατέγραψε τις αναμνήσεις από το ελληνοϊταλικό μέτωπο σε ημερολόγιο.

Για την 28^η Οκτωβρίου, γράφει:

«Είναι ακόμα νύχτα. Στο βαθύ μου ύπνο ακούω κάτι σαν μπουμπούνισμα. Κάποτε κάποτε μισοξυπνάω και ακούω το μπουμπούνισμα αυτό χωρίς καμιά διακοπή. Περίεργο μπουμπούνισμα λέω μέσα μου, χωρίς διακοπή, έχοντας όμως υπόψιν μου πως το βράδυ που πήγα να κοιμηθώ ο ουρανός ήταν βαριά συννεφιασμένος δεν ανησύχησα καθόλου. Ξανακοιμήθηκα, μα δεν θα πέρασαν ούτε πέντε λεπτά της ώρας και ξυπνάω πάλι από τα χτυπήματα που έκανε στην πόρτα του δωματίου μου ένας στρατιώτης μου, που συγχρόνως φώναζε δυνατά «Κύριε Λοχαγέ κύριε Λοχαγέ, ο κύριος Ταγματάρχης είπε να κατεβήτε αμέσως στην πυροβολαρχία. Οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο»

Τον Μάρτιο του 1943 ο Βαμβέτσος βγήκε στο βουνό, όντας ένας από τους πολλούς αξιωματικούς του στρατού που πέρασαν στον ΕΛΑΣ, στην Αντίσταση.

Έγινε διοικητής συντάγματος του ΕΛΑΣ, επιτελάρχης ταξιαρχίας, διευθυντής του 2^ου γραφείου στο στρατηγείο Ηπείρου. Ήδη, είχε οργανωθεί πολιτικά στο ΚΚΕ.

Μετά τη συμφωνία της Καζέρτας, ο Βαμβέτσος ήταν εκπρόσωπος του ΕΛΑΣ στο αρχηγείο του ΕΔΕΣ.

Στη συνέχεια, όπως και πολλούς ακόμα αντιστασιακούς, το ελληνικό κράτος τον κυνήγησε. Ο Βαμβέτσος εξορίστηκε μέχρι το 1952, οπότε και γύρισε στα Γιάννενα.

Έδρασε πολιτικά στην ΕΔΑ, χρημάτισε γραμματέας της νομαρχιακής των Ιωαννίνων και ξαναπήρε τον δρόμο της εξορίας το ’59. Η Χούντα τον έστειλε στη Γιούρα και το Παρθένι, μέχρι το τέλος του ’70.

Ο γιος του, Στάθης, ήταν ένας από τους 19 μαθητές και μαθήτριες των Ιωαννίνων, στους οποίους η χούντα είχε απαγορεύσει τη συμμετοχή σε εισιτήριες εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, λόγω «κομμουνιστικής δράσεως».

Μετά τη χούντα, ο Βαμβέτσος εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος Ιωαννίνων, όπου υπηρέτησε για δύο θητείες.

Πέθανε τον Ιούλιο του 1971.

Διαβάστε εδώ τα υπόλοιπα άρθρα της στήλης για τις ονομασίες των δρόμων των Ιωαννίνων