![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/01d@2x.png)
Του Δημήτρη James Μπασδάνη, μουσικού
Λένε πως η μεγαλύτερη επιτυχία ενός καλλιτεχνικού έργου είναι να δημιουργεί συναισθήματα και κατ’ επέκταση, το μυαλό του ακροατή να δημιουργεί «εικόνες», όπως ο νους του θέλει να τις παράξει. Αφού πάρουμε αυτή την φράση ως δεδομένο στη συνάρτηση μας, πάμε να φτιάξουμε μερικές τέτοιες «εικόνες του μυαλού» με τη φαντασία μας.
Φαντάσου το πανηγύρι στο χωριό σου χωρίς τραγούδια και χορό.
Φαντάσου το γλέντι στον γάμο σου χωρίς ζωντανή μουσική ή χωρίς μουσική «κονσέρβα»
Φαντάσου έναν κόσμο χωρίς χρώματα και ζωγραφιές, έναν κόσμο χωρίς θέατρο, μια ρομαντική φεγγαρόλουστη νύχτα του Αυγούστου που δεν έχει γραφτεί σε στίχο, φαντάσου, φαντάσου και τέλος, για φαντάσου μία ταινία χωρίς μουσική, χωρίς κείμενο, χωρίς ηθοποιούς, χωρίς δημιουργούς... Τι βλέπεις; Μαύρο; Μιζέρια; Σκοτάδι; Λίγο απ’ όλα κι όλα αυτά μαζί; Σωστά!
Κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, αφού σε αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνει ο καλλιτεχνικός κόσμος, για την ελληνική κυβέρνηση δεν υπάρχει σε κανένα από τα έως τώρα μέτρα οικονομικής στήριξης. Οι μόνοι καλλιτέχνες που πήραν το γνωστό 800άρι (το «υπέρογκο» αυτό ποσό για να ζήσει κανείς δύο ολόκληρους μήνες-εδώ γελάμε!, αλλά αυτή είναι μία άλλη μεγάλη κουβέντα που δεν είναι της παρούσης), είναι αυτοί που εκτελούσαν και χρέη εκπαιδευτικού σε ωδείο ή μουσική σχολή ή άλλα κέντρα τέχνης. Πως είναι όμως δυνατόν να αναγνωρίζεις μόνο την εκπαιδευτική ιδιότητα ενός μουσικού, ηθοποιού, ζωγράφου, χορευτή κ.λπ; Αυτό μας οδηγεί εύκολα στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί πως οι περφόρμερς και οι δημιουργοί δεν είναι εργαζόμενοι, αλλά χομπίστες.
Σαν να μην έφτανε όλη αυτή η αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού για τον καλλιτεχνικό κόσμο, ήρθε σαν «ταφόπλακα» και η απαγόρευση των καλοκαιρινών εκδηλώσεων (φεστιβάλ κ.λπ , εκτός των «ρασοφόρων φεστιβάλ» που επιτρέπονται κανονικά).
Εκτός από την εξαθλίωση όλων των καλλιτεχνών, συμπαρασύρει σαν ντόμινο και όλους τους υπόλοιπους κλάδους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τον καλλιτεχνικό χώρο: τους τεχνικούς ήχου-φώτων, τις εταιρείες παραγωγής εκδηλώσεων, γραφίστες, εταιρείες παραγωγής οπτικοακουστικών μέσων, studio πρόβας και ηχογράφησης και πολλούς άλλους.
Πιστεύω πως έτσι όπως έχει δημιουργηθεί το κλίμα, το καλοκαίρι που έρχεται θα είναι από τα πιο σκοτεινά και μίζερα. Εύχομαι πραγματικά από τα βάθη της ψυχής μου να βγω ψεύτης.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να σημειωθεί ότι όποτε κάποια κοινωνική ομάδα, οργανισμός, ομάδα εργαζομένων ή οποιοσδήποτε χρειαζόταν την στήριξη των καλλιτεχνών, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, ήμασταν και θα είμαστε και αύριο και μεθαύριο εκεί δίπλα τους, πάντα αμισθί να φωνάξουμε μαζί τους να δυναμώσει η φωνή τους (πχ το «μαύρο στη ΕΡΤ», συναυλίες κατά της κρατικής καταστολής και πολλά ακόμα άλλα).
Αν αυτή η χώρα έχει να προσφέρει κάτι σε «φως», αυτό ήταν και είναι η δυνατότητα της να παράγει μεγάλους δημιουργούς και τεράστιας αξίας καλλιτέχνες.
Για να μην πεθαίνουμε λοιπόν, με τους ποιητές κάθε ηλιοβασίλεμα, τώρα είναι η ώρα που πρέπει όλοι να σταθούν στο πλευρό μας, να μην φτάσουμε στον πάτο.
Photo by Stephen Giles on Scopio
