Το «αντι-», το σχέδιο e και το λιμάνι

Ο Τύπος Ιωαννίνων συνεχίζει τις συζητήσεις με τους επικεφαλής των συνδυασμών που παίρνουν μέρος στις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Ήπειρο. Σήμερα, συνομιλεί με τον Σπύρο Ριζόπουλο, υποψήφιο περιφερειάρχη με τους «Ορίζοντες Ηπείρου». 

Δεδομένου ότι σας γνωρίσαμε μέσω άλλων μέσων, ας κάνουμε τις απαραίτητες συστάσεις: Ποιος είστε;

Είμαι ο Σπύρος Ριζόπουλος, γεννήθηκα το 1967 στα Γιάννενα και μεγάλωσα εδώ, σε ηλικία 1,5 έτους με πήρε ο πατέρας μου στις ΗΠΑ. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος στη Βελλά, αλλά αρνήθηκε να υπογράψει πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων επί χούντας και προτίμησε να αλλάξει τη ζωή του. Επιστρέψαμε στην Ελλάδα το 1977, πήγα γυμνάσιο και λύκειο στα Γιάννενα, μπήκα στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Ρόδου και προς αναζήτηση καλύτερης τύχης επέστρεψα στις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ γύρισα πρώτα ως μετανάστης και μετά ως φοιτητής και η μεγαλύτερη αλλαγή ήταν όταν πήγα στην Ουάσιγκτον. Εκεί ολοκλήρωσα το δεύτερο μεταπτυχιακό και εργάστηκα για 8 χρόνια, τα 4 ως message developer, «μεταφέροντας» δηλαδή τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων και άλλα 4 ως διευθυντής στρατηγικού σχεδιασμού σε ένα «ορυχείο σκέψης» που ασχολούταν με την αμερικανική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο. Επέστρεψα το 2001 στην Ελλάδα, ίδρυσα τη SPIN Communications το 2003, το 2013 ίδρυσα το rizopoulospost και από τον Απρίλιο του 2017 φιλοδοξώ να είμαι ο νέος σας περιφερειάρχης.

Στην πρώτη φάση δημιουργήσατε ένα «αντικαχριμανικό» μπλοκ. Και στη δεύτερη φάση, το ίδιο κάνατε. Είναι πολιτική πρόταση αυτό το «αντί»;

Μόνη της, όχι. Η επισήμανση των λαθών του παρελθόντος είναι απαραίτητη για να ξεκινήσει η διαφοροποίηση. Σήμερα όμως έχουμε μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, γιατί μπορούμε να πούμε τι δεν έγινε και τι μπορεί να γίνει. Το σχέδιο e-«έψιλον» όπως λέμε το πρόγραμμά μας, αυτή τη στιγμή είναι και το πραγματικά ολοκληρωμένο σχέδιο, άσχετα αν συμφωνεί κανείς ή όχι, με το περιεχόμενό του.

Προφανώς όμως μπήκατε στον προεκλογικό στίβο από νωρίς, όχι γιατί είχατε την πολιτική πρόταση εξ αρχής, αλλά βρήκατε χώρο να εισέλθετε και το «αντικαχριμανικό» ύφος ήταν «εύκολο» αντικείμενο...

Δεν μπορείς να κερδίσεις μια αναμέτρηση με το να είσαι μόνο «αντί». Το έδειξαν και οι έρευνες το χαρακτηριστικό του, ότι έδωσε πολύ μεγάλο ποσοστό, πολύ νωρίς. Εκεί όμως, ο «αντι-τάδε», ο «αντι-απερχόμενος» ας πούμε, ακόμα και τον Μπαγκς Μπάνι με γραβάτα να του βάλεις απέναντί του, θα πάρει ποσοστό. Ο ψηφοφόρος ξεφεύγει από αυτό το σχήμα όταν αρχίζει και ακούει και εκεί αρχίζει η μετάβαση του πολιτικού λόγου να μπορείς να προσελκύσεις με προτάσεις. Εκεί είναι και η μεγάλη δυσκολία. Επειδή ήμουν πεπεισμένος ότι η Ήπειρος πρέπει να πάει σε πολύ μεγάλα έργα και ότι αυτά θα ήταν δυσνόητα, ξεκίνησα νωρίς. Ωστόσο, στις περισσότερες κοινωνικές διαβουλεύσεις που κάναμε, δεν πηγαίναμε «γυμνοί» και ρωτώντας «τι θέλετε», αλλά λέγαμε «έχουμε αυτό στο μυαλό μας». Έγινε μια τεράστια δουλειά που κράτησε 730 μέρες και το υλικό που συγκεντρώσαμε ξεπέρασε τις 220 σελίδες και πήρε δύο μήνες για να κωδικοποιήσουμε τις προτάσεις και να το κάνουμε συνεκτικό και να αποδείξουμε ότι προτάσσουμε την έννοια της περιφερειακότητας.

Μιλάτε για ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο διοίκησης, διαφορετική οργάνωση της οικονομίας. Διακατέχεται από επιχειρηματικό πνεύμα το πρόγραμμά σας;

Απόλυτα.

Πόσο συνάδει με την πολιτική όμως αυτό;

Το να παράξουμε τζίρους για να γράφουμε τζίρους, δεν έχει νόημα. Το να παράξουμε τζίρους για να τους χρησιμοποιήσουμε για κοινωνικό έργο, έχει. Σε μια άκρως αριστερή χώρα όπως η Κύπρος, η μεγαλύτερη τηλεπικοινωνιακή εταιρία θεωρείται κοινωνικός οργανισμός και απαγορεύεται η έννοια του κέρδους. Θέλω να καταλήξω στο ότι θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής. Αυτό, χωρίς την εισροή κεφαλαίων δεν γίνεται. Σε δύο χρόνια θα τελειώσουν τα λεφτά από το ΕΣΠΑ για τις ΤοΜΥ και τα κέντρα υγείας. Πώς θα πληρωθούν αυτά; Δεν δικαιούμαστε να κάνουμε προσλήψεις λόγω των δυσκολιών που υπάρχουν. Στο Νότιο Αιγαίο όμως, κάνανε προσλήψεις γιατρών με προγραμματικές συμβάσεις, όχι ντε και καλά από το ΑΣΕΠ.

Το επόμενο ερώτημα είναι «τι κόσμο ψάχνουμε» να έρθει περισσότερες μέρες, να αφήσει τα χρήματά του. Τι πρέπει να του δώσω, πώς θα γίνω ανταγωνιστικός… Δεν είναι το θέμα να φτιάξω ένα δρόμο στη μέση του πουθενά και να φάνε πέντε εργολάβοι. Τι να τον κάνω τον δρόμο αν δεν πατάει ψυχή εκεί;

Μπορεί να πει κάποιος όμως ότι η Περιφέρεια στράφηκε προς την εξεύρεση ιδιωτικών κεφαλαίων και επενδύσεων (ΣΔΙΤ, ELENA κ.α.)

Θα σας πω δύο παραδείγματα: το εργοστάσιο ανακύκλωσης θα μπορούσε να λειτουργήσει 4 χρόνια πριν. Δεν λειτούργησε γιατί υπήρχε η αντίληψη στην Περιφέρεια πως ο,τιδήποτε δεν γίνεται με κρατικά λεφτά, δεν πρέπει να γίνει. Από τότε, μάθαμε το «όλα γίνονται με ΣΔΙΤ». Μετά, ήρθε το ανέκδοτο με τις λάμπες led: Ζητάμε την έγκριση να αλλάξουμε τις λάμπες με ΣΔΙΤ, βγαίνει η απόφαση και πολύ έξυπνα, το Υπουργείο Οικονομικών, λέει ότι «δεν σου δίνω λεφτά, αλλά το ‘κέλυφος’ των ΣΔΙΤ» και για τα λεφτά, την απόφαση θα την πάρεις μετά τις εκλογές. Μετά, θέλει να αναζητήσεις χρήματα, να κάνεις αίτηση στο ΠΕΠ κ.λπ.  άλλα δύο χρόνια δηλαδή…

Στα περιφερειακά ΠΕΠ είναι πιο σύντομη η διαδικασία…

…καθόλου. Συνεχίζω: Όταν αυτή τη στιγμή έχει γεμίσει ο τόπος με ιδιωτικές εταιρίες, θα τους κουνούσα μια σύμβαση ρεύματος για 10 χρόνια και θα ζητούσα την αλλαγή των λαμπών τζάμπα. Όλοι θα το κάνανε.

… μπορεί, αλλά νομικό πλαίσιο δεν υπάρχει γι αυτό που λέτε…

…από την άλλη όμως δεν σου αρνείται κανείς να το κοιτάξεις και να το κάνεις.

…οπότε άλλα δύο χρόνια καθυστέρηση…

Αν εγώ τα χρήματα στο ΠΕΠ τα χρειάζομαι για άλλα πράγματα, δεν θέλω να τα ξοδέψω για λάμπες. Πιο πολύ με ενδιαφέρει να επανακατευθύνω τους πόρους, με δουλειά στις Βρυξέλλες, που δεν είναι απλό, αλλά γίνεται. Όλοι π.χ. απορούν πώς άλλαξε το πλαίσιο στο Βελβεντό Κοζάνης (σ.σ. για τις μειονεκτικές περιοχές). Ο εκεί περιφερειάρχης δεν μιλούσε με το ΥΠΕΞ όμως, αλλά με τις Βρυξέλλες για να το κάνει.

Η βασική λογική σας, αν εκλεγείτε, φαίνεται να είναι το «είμαι το δημόσιο, διαπραγματεύομαι με ιδιώτες»

Αφού εκεί είναι τα λεφτά… Πρέπει να βρούμε χρήματα με έξυπνο τρόπο, χωρίς να είμαστε άπληστοι. Για παράδειγμα, να μην κάνουμε μια προσπάθεια να αγοράσουμε το λιμάνι της Ηγουμενίτσας που είναι το μοναδικό πράγμα που έχει εισροή κεφαλαίων, αυτή τη στιγμή; Στρατηγικά, δουλεύεις ανάποδα. Θα βρεις πρώτα τον ιδιώτη που ενδιαφέρεται να πάρει το μάνατζμεντ και ξέρει να κάνει αυτή τη δουλειά…

Θα συνάψουμε λοιπόν ένα ομολογιακό, με οίκο αξιολόγησης. Μπαίνουμε στα «σαλόνια» και γινόμαστε «διαμάντι» στην Ανατολική Μεσόγειο έτσι; Γινόμαστε. Στην «Πίνδο» π.χ. μου είπανε πόσο ικανοποιημένοι είναι από την επένδυση στο έτοιμο κοτόπουλο. Για μένα, από τη στιγμή που μπήκανε στο έτοιμο, το επόμενο βήμα θα είναι το φρυγανιστό, που εξάγεται. Αν μπεις σε αυτή τη διαδικασία, δεν σε φτάνει το καλαμπόκι όλης της Ηπείρου όμως. Λέω λοιπόν, εφόσον δεν μας φτάνει το καλαμπόκι και ένα από τα τρία κομμάτια στο λιμάνι είναι το εμπορευματικό, μπαίνεις «Πίνδος» να το αγοράσεις; Απλά είναι τα πράγματα…

…απλά, αλλά δίνετε την αίσθηση  ότι αν αύριο μεθαύριο μπείτε στην Περιφέρεια, αν έχει πχ 200 υπαλλήλους μηχανικούς, θα χρειαστείτε 200 οικονομολόγους. 

Αγαπημένο μου παράδειγμα: Καρυπίδης. Επισκέφθηκε τον υπουργό Εργασίας και έβγαλε ένα πρόγραμμα 500 νέων επιστημόνων μέσα από τον ΟΑΕΔ. Βγάζω την ανακοίνωση και λέω «πάμε να δούμε πώς το έκανε» και κάλεσα και τον Γιώργο (Ζάψα) και τον Δημήτρη (Δημητρίου) να πάμε, αλλά δεν έρχονται. Τι μου περιγράφει ο Καρυπίδης λοιπόν; Ότι η ΔΕΗ δεν είναι πια αυτή που ήταν και όλο το οικονομικό μοντέλο της Περιφέρειας ήταν στημένο επάνω της. Όταν αλλάζει η οικονομία, αλλάζεις και εσύ

Η πρόταση «δουλειά πρώτα για Ηπειρώτες» δεν είναι κάπως λαϊκίστικη;

Είναι, αλλά αυτό δεν πρέπει να κάνουμε;

Γίνεται τεχνικά;

Το μόνο πράγμα που ζήτησα από την «Πίνδο» πχ είναι πως όταν φτιάξω το μητρώο ανέργων, θέλω να το λαμβάνουν υπόψη τους για τις προσλήψεις. Οφείλει να το σεβαστεί 100% ο επιχειρηματίας; Όχι. Εγώ όμως οφείλω να κάνω ό,τι το καλύτερο. Προτιμώ να το κάνω έτσι και να δείξω ένα καλό modus operandi, παρά όπως στα διόδια στο Δροσοχώρι, να δώσω το χαρτί με τις 68 προσλήψεις, ας πούμε. Αυτό, δεν μπορώ να το κάνω. Άρα, το ζήτημα δεν είναι να αποκλειστούν οι άλλοι, αλλά να προωθήσουμε περισσότερο τους δικούς που αυτή τη στιγμή, φεύγουν. Πρέπει να το προλάβουμε αυτό.

Ποια είναι η θέση σας για τους υδρογονάνθρακες;

Είμαι κατά. Αν είχαμε ένα κοίτασμα που θα μας έκανε «σεΐχηδες» δεν νομίζω ότι θα έλεγε κανείς τίποτα. Ξέρουμε ποιο είναι το μέγεθος και δεν είναι ground breaking και σου αλλάζει τη ζωή. Είναι μια ανάγκη που παρουσιάστηκε γιατί αυτή τη στιγμή δεν αναπτύσσεται τίποτα. Και εδώ είναι το δικό μου το παράπονο. Είκοσι χρόνια τώρα, είχες να δουλέψεις με αυτό τον πολιτισμό, με αυτό το τουριστικό προϊόν, με αυτό το περιβάλλον. Είναι η μοναδική Περιφέρεια στην Ευρώπη που μπορείς να έχεις θερινό και χειμερινό τουρισμό, γιατί αν τραβήξεις μια ευθεία από τη θάλασσα στο βουνό, είναι είκοσι λεπτά.

Όταν δεν έχεις αναπτύξει τίποτα λοιπόν και ξαφνικά εμφανίζεται ο μύθος των υδρογονανθράκων, όπου κάνεις ό,τι μπορείς να καθυστερήσει η διαβούλευση, όπως παραδέχθηκε και το υπουργείο και προσπαθείς να φτιάξεις ένα θέατρο σκιών, δεν θέλω να αντιμετωπίζεις σαν ιθαγενή τον Ηπειρώτη. Με ενοχλεί επίσης, ότι ενώ ρωτάνε π.χ. εμένα την άποψή μου για τους υδρογονάνθρακες, δεν ρωτάει κανείς τον απερχόμενο «γιατί υπέγραψες»; Η υπογραφή του έχει καταδικάσει την Ήπειρο και μόνος όρος του ήταν να γίνει η περιβαλλοντική μελέτη από έναν καθηγητή του ΕΜΠ που τον βγάζει μπροστά, όποτε ψάχνει νομιμοποίηση γι αυτά που θέλει να κάνει.

Πόσο επικοινωνιακές είναι αυτές οι εκλογές;

Εγώ οικειοποιούμαι τα μέσα γιατί δεν φοβάμαι να «τσαλακωθώ» και έχω μια οικειότητα μαζί τους. Είμαι άλλης σχολής, είμαι αμερικανοτραφής και της λογικής «πάρε τη δουλειά σου σοβαρά, αλλά ποτέ τον εαυτό σου», μπορώ την ίδια στιγμή να μιλάω σοβαρά και ταυτόχρονα να κάνω πλάκα με μια παρέα. Επικοινωνιακές λοιπόν γίνανε οι εκλογές, γιατί μπήκα εγώ στο παιχνίδι. Ακούω επίσης να λένε οι αντίπαλοι ότι «τα λέει καλά γιατί είναι η δουλειά του». Ναι, αλλά η δουλειά αυτή δεν σε διδάσκει να παράγεις πολιτικές προτάσεις. Η εκφορά του λόγου μόνο, δεν αρκεί. Αν δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτά που με ρωτάς, δεν υπάρχει πολιτική πρόταση.

Αποκλείσατε κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τον κ. Καχριμάνη, υποθέτουμε όμως ότι θα το κάνατε έτσι και αλλιώς, σε αυτή τη φάση. Είπατε και βαριές κουβέντες όμως…

Σκληρές, αλλά ορθές…

…δεν θα σας δούμε λοιπόν αύριο-μεθαύριο να συνεργάζεστε με τον κ. Καχριμάνη…

Όχι. Σε ποιον πλανήτη θα μπορούσα να είμαι εγώ περιφερειάρχης και αντιπεριφερειάρχης ο απερχόμενος; Το διακύβευμα των εκλογών είναι «ποιος θα μπορούσε να είναι περιφερειάρχης στη Λυών, στο Ρότερνταμ, στη Γερμανία, περιφέρειες της ΕΕ και αυτές: Εγώ ή ο Καχριμάνης;».

Ευχαριστούμε πολύ

Και εγώ ευχαριστώ