Το «δημόσιο» και το «εθνικό» συμφέρον

H κυβέρνηση της ΝΔ έχει κηρύξει ιδεολογικό πόλεμο σε ό.τι θεωρεί ότι είναι εχθρός του δικού της ιδεολογικού συνόλου, που ταυτόχρονα, το θεωρεί και μόνο αποδεκτό ιδεολογικό σύνολο.

Ένας λόγος που το κεντρώο και το «αριστοκρατικό» δεξιό στρατόπεδο, αν έχει μείνει κάτι από αυτό, έχει πάει στο παρασκήνιο και έχει αφήσει τα πιο ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερα στοιχεία να παίξουν το ιδεολογικό παιχνίδι, με συμμάχους τους μόνιμα πρόθυμους ελιτιστές που θα δηλώσουν «ρηγάδες», σημιτικοί ή μητσοτατικοί, ανάλογα με το τρεντ της εποχής.

Δεν κάνει κάτι παράταιρο η κυβέρνηση, ωστόσο. Ο ιδεολογικός πόλεμος μαίνεται παντού στον κόσμο, με τα ίδια «όπλα», που κάνουν τον ιστορικό κύκλο τους. Οι πιο ακροδεξιές θέσεις έχουν πάρει τη θέση των πιο μετριοπαθών και οι πόλεμοι, κηρυγμένοι και ακήρυχτοι, με όπλα και χωρίς αυτά, είναι κυριολεκτικά inte portas.

Η ελληνική κυβέρνηση όμως, χρησιμοποιεί πολύ εύκολα, άκριτα και άπειρα έννοιες όπως για παράδειγμα το «δημόσιο συμφέρον».

Πριν από λίγες μέρες, για να απαντήσει στην αντιπολίτευση και στην κριτική που δέχεται για την (πρωτοφανή) επιδότηση με 2 εκατ. ευρώ, της Θεολογικής σχολής της Βοστώνης, έβαλε στην ίδια πρόταση το «δημόσιο» και το «εθνικό» συμφέρον, για να υποστηρίξει την, πολιτικής και εκλογικής στόχευσης απόφασή της.

Το «δημόσιο» δεν είναι και «εθνικό» όμως. Όποτε υπήρξε, τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου καλά για τις κοινωνίες, καθότι η σύμπλεξη των δύο εννοιών γινόταν πάντα υποβολιμαία.

Η κυβέρνηση είναι άπειρη στους χειρισμούς της, σε αυτό το κομμάτι ή καλύτερα, την απειρία της δεν τη βοηθά η αλαζονεία της. Το «αντάλλαγμα» της κρατικής επιδότησης σε ένα κολέγιο, ήρθε λίγο καιρό μετά την αναγκαστική αποπομπή ενός στελέχους της κυβέρνησης, του κ. Διαματάρη, γιατί δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβής για τους τίτλους σπουδών που διαθέτει. Το προφανές επιχειρήθηκε να διασκευαστεί αρκετές φορές, επίσημα και ημιεπίσημα από κυβερνητικής πλευράς, αλλά ακόμα και σήμερα, στην εποχή της «προσωπικής αλήθειας» του καθενός και ιδιαίτερα, της εξουσίας, το γεγονός είναι ότι αν δεν έχεις πτυχίο στα χέρια σου, δεν μπορείς να το δηλώνεις σε βιογραφικό.

Αυτά όμως είναι και λίγο λεπτομέρειες. Το θέμα του «δημόσιου συμφέροντος» αλλάζει περιεχόμενο, ειδικά από τη στιγμή που οι κυβερνητικές αποφάσεις των τελευταίων ετών έχουν κυρίως αγοραίο προσανατολισμό. Η σημερινή κυβέρνηση πολύ εύκολα δίνει 2 εκατ. ευρώ σε κολέγιο με 220 σπουδαστές, ενώ την περασμένη χρονιά, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με 22.000 φοιτητές, προϋπολόγισε κάτι λιγότερο από 10 εκατ. ευρώ.

Η αγορά, αυτή την εποχή, παίρνει την εκδίκησή της από την κοινωνία. Σε αυτή τη διαδικασία θα «χωρέσουν» πολλά ακόμα. Και το «δημόσιο συμφέρον» δεν θα αισθανθεί και πολύ καλά…