Δημήτρης Δημητρίου: «Η Ήπειρος χρειάζεται όραμα»

Ο «Τύπος Ιωαννίνων» συνεχίζει τις συζητήσεις με τους υποψήφιους περιφερειάρχες Ηπείρου και τους υποψήφιους δημάρχους Ιωαννίνων. Αυτή τη φορά, συζητά με τον επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης «Ήπειρος Όλον» Δημήτρη Δημητρίου.

Σας περιορίζει αυτοδιοικητικά η πολιτική αναφορά της παράταξης στο ΚΙΝΑΛ;

Όχι, δεν περιοριζόμαστε. Η στήριξη αυτή δείχνει ότι η ιδεολογία της παράταξης –και η προσωπική μου- βασίζεται στη σοσιαλδημοκρατία. Άλλωστε εκεί ήταν βρισκόταν πάντα η πολιτική μου αναφορά. Όταν εξέφρασα τη διάθεσή μου να είμαι υποψήφιος περιφερειάρχης, το ΚΙΝΑΛ είτε επειδή συγκινήθηκε είτε επειδή του άρεσε να είμαι εγώ υποψήφιος περιφερειάρχης ή επειδή μπορεί να μην είχε κι άλλον υποψήφιο, αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτή τη στήριξη. Συνεργάστηκα με τους γραμματείς όλων των Περιφερειακών Ενοτήτων και με τα τοπικά συμβούλια. Από κει και πέρα όμως είχα όλη την ελευθερία. Βέβαια αργότερα αυτή η ελευθερία άρχισε να γίνεται λίγο… περίεργη (σ.σ. γελώντας), γιατί συνειδητοποίησα ότι η Ήπειρος δεν είναι καθόλου μικρή για μια παράταξη που έγινε από το μηδέν. Έχουμε πίσω μας πια μια διαδρομή έξι μηνών και το ταξίδι είναι ωραίο. Συζητάμε με τον κόσμο, δεν κάνουμε ένα γρήγορο πέρασμα. Και τέτοιου είδους συζητήσεις, είναι πάντα για καλό γιατί οδηγούν σε μια συμφωνία: Ότι η Περιφέρεια δεν βρίσκεται εδώ για να λύνει προβλήματα σε Δήμους ή ακόμα και σε οικογένειες, αλλά για να σχεδιάζει και να δημιουργεί τις κατάλληλες υποδομές για να ζει ο Ηπειρώτης.

Τι θέλουν λοιπόν οι Ηπειρώτες από έναν περιφερειάρχη;

Εδώ υπάρχει μια σύγχυση. Ο περιφερειάρχης δεν είναι υπερδήμαρχος. Η βασική του αποστολή δεν είναι να βάλει πέντε λάμπες σε μια πλατεία ή να ασφαλτοστρώσει έναν δρόμο 50 μ. Όχι ότι δεν πρέπει να τα κάνει κι αυτά, αλλά το έργο του δεν αρχίζει και δεν τελειώνει εκεί. Ο περιφερειάρχης και η περιφερειακή διοίκηση πρέπει να σχεδιάζουν, να συνεργάζονται με τους Δήμους και να υλοποιούν προγράμματα με δύο στόχους: Να δημιουργήσουν μια πιο άνετη ζωή για τους πολίτες και προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Η «ανάπτυξη» βέβαια είναι μια λέξη που τη λέμε όλοι οι υποψήφιοι. Η αγωνία είναι κοινή. Άκουσα τον περιφερειάρχη να λέει ότι επιθυμεί την ολοκλήρωση του οδικού άξονα Ιωάννινα-Κακαβιά για να έρθει η ανάπτυξη. Το ίδιο είπε και για τη σύνδεση της Πρέβεζας με τους μεγάλους οδικούς άξονες. Μα, αυτός δεν ήταν περιφερειάρχης; Δεν έπρεπε να διεκδικήσει, να βάλει βέτο; Προφανώς, η ανάπτυξη είναι κοινός στόχος για όλους μας. Η προσέγγιση όμως είναι διαφορετική ανάλογα με την ιδεολογία και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο καθένας τη διαχείριση σημαντικών θεμάτων.

Εσείς πώς αντιλαμβάνεστε τη διαχείριση;

Εμείς τη θέλουμε από κάτω προς τα πάνω. Θέλουμε να ακούμε τον κόσμο, όπως το κάνουμε ήδη. Σας φέρνω ως παράδειγμα και το ερωτηματολόγιο που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μας, και αφορά νέους 18 έως 35 ετών. Πρέπει να μάθουμε από τους νέους τι θέλουν για την Ήπειρο. Πρέπει να υπάρχει ένα όραμα. Πρέπει να σχεδιάσουμε την Ήπειρο της επόμενης δεκαετίας. Όταν έχεις σχέδιο, μετά απλώς το υλοποιείς.

Θεωρείτε ότι η  περιφερειακή αρχή του Αλέκου Καχριμάνη δεν είχε σχέδιο;

Χωρίς να θέλω να προσβάλω κάποιον, εγώ δεν είδα ποτέ σχέδιο. Το όραμα είναι αυτό που δείχνει τη διαφορετικότητα. Αυτό το όραμα μπορεί να αποτυπωθεί, να συζητηθεί και να πάμε στη σωστή κατεύθυνση.

Τι χρειαζόμαστε στην Ήπειρο;

Χρειαζόμαστε υποδομές, τις ίδιες υποδομές που χρειαζόμασταν και πριν πολλά χρόνια δυστυχώς. Αυτή τη στιγμή υλοποιούμε το ΕΣΠΑ 2014-2020, όπου η απορρόφηση δεν είναι καλή. Και η πραγματικότητα είναι πιο λυπηρή. Οι υποδομές στην Ήπειρο είναι τριτοκοσμικές.  Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς από πότε έχει να διανοιχθεί δρόμος στο Ζαγόρι. Από το 1964… Από πότε παρακαλάνε οι άνθρωποι της Κόνιτσας και των Πραμάντων να γίνουν δρόμοι για να συνδεθούν οι περιοχές τους με τα Γιάννενα. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια… Επισκέφθηκα πρόσφατα τα Δερβίζιανα, όπου για επαγγελματικούς λόγους πηγαίνω από το 1992. Είναι ακριβώς το ίδιο. Οι ίδιες λακούβες, κανένα πέταλο δεν έχει κοπεί, κανένα έργο αντιστήριξης δεν έχει γίνει. Όταν μιλάμε εν έτει 2019 ακόμα για υποδομές, είναι τραγικό. Μια περιφερειακή αρχή έχει υποχρέωση να ξαναχαράξει μελετητικά το οδικό δίκτυο. Πρέπει να γίνει εκ βάθρων νέος σχεδιασμός των οδικών αξόνων, και σιγά σιγά θα φτιαχτούν οι δρόμοι.

Το δεύτερο κρίσιμο ζήτημα είναι οι υποδομές ανάπτυξης: Βιοτεχνικά Πάρκα και Βιομηχανικές Περιοχές. Δεν μπορεί το 2019 ολόκληρη Ήπειρος να έχει μόνο μια ΒΙΠΕ και ένα βιοτεχνικό πάρκο που ξεκίνησε να γίνεται στην Γκρίκα Θεσπρωτίας. Το λεκανοπέδιο Ιωαννίνων έχει ανάγκη από ένα βιοτεχνικό πάρκο.

Η επιχειρηματικότητα πού πρέπει να στραφεί;

Καταρχάς, στον πρωτογενή τομέα. Η Ήπειρος πρέπει να επενδύσει στην υπεραξία του προϊόντος, στα προϊόντα με σήμα ποιότητας. Θα μου πείτε ότι κι αυτά λέει ο κ. Καχριμάνης. Ναι, αλλά πόσα χρόνια τα λέει; Τα τελευταία εννιά χρόνια. Έχω συμμετάσχει σε αυτές τις συζητήσεις ως εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου Ιωαννίνων. Δυστυχώς μείναμε στις συζητήσεις. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ακούμε συνέχεια ότι η Ήπειρος έχει 5000 βότανα. Αν δεν τα πιστοποιήσεις, δεν έχεις κανένα.

Ο τουρισμός είναι το δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο. Στην Ήπειρο έχουμε τον παραθαλάσσιο τουρισμό, όπου όποιος νομίζει ότι δεν χρειάζονται εκεί μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, κάνει λάθος, και τον ορεινό, εναλλακτικό τουρισμό. Στον εναλλακτικό τουρισμό απαιτούνται άλλου είδους καταλύματα. Πάντα όμως με παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου. Η ποιότητα είναι μονόδρομος. Εδώ να πω ότι έχουμε μια παραλιακή ζώνη από την Πρέβεζα μέχρι την Πάργα που τουριστικά είναι σχεδόν ανύπαρκτη, παρότι υπάρχει ένα αεροδρόμιο μόλις 10 λεπτά μακριά. Προφανώς δεν θα πάει η Περιφέρεια Ηπείρου να χτίσει ξενοδοχεία. Πρέπει να δώσει όμως κίνητρα. Για τον εναλλακτικό τουρισμό, από την άλλη, απαιτούνται δρόμοι.

Όλα συνδέονται με το όραμα. Πριν από δεκαετίες, κάποιοι οραματίστηκαν τον διατηρητέο οικισμό του Συρράκου. Τότε, το χωριό τούς είχε αντιμετωπίσει ως εχθρούς. Σήμερα, το Συρράκο είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Ελλάδας και με μια δυναμική στον ορεινό, εναλλακτικό τουρισμό.

Τέλος, είναι και το ζήτημα της ενέργειας...

Ναι, το θέμα των υδρογονανθράκων αποτελεί κρίσιμο ζήτημα. Ποια είναι η στάση σας;

Η Ήπειρος έχει νερό, αέρα και ήλιο. Κι εμείς αντί να αξιοποιήσουμε τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, πάμε και κάνουμε έρευνες για υδρογονάνθρακες. Έρευνες που δεν ξέρουμε πού γίνονται και οι οποίες γίνονται για εμάς χωρίς εμάς. Δεν έχουμε καμία ενημέρωση. Εκτός και αν έχει η Περιφέρεια Ηπείρου και δεν μας ενημερώνει αυτή. Καλώς να γίνουν οι έρευνες, αλλά με τον όρο ότι η περιβαλλοντική μελέτη εφαρμόζεται πιστά. Υπάρχουν όμως κι εδώ κάποιες «κόκκινες» γραμμές. Δεν μπορούμε να μιλάμε για έρευνες σε ιδιαίτερες περιοχές, όπως το Ζαγόρι και η Ζίτσα. Στο επόμενο στάδιο, δεν μας ενδιαφέρει ως παράταξη αν η εξόρυξη υδρογονανθράκων θα είναι βιώσιμη οικονομικά ή όχι. Μας ενδιαφέρει η σύγκριση με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Αν για παράδειγμα η παραγωγή ενέργειας από δύο υδροηλεκτρικά μπορεί να αντικαταστήσει τους υδρογονάνθρακες. Το όφελος τότε θα είναι τοπικό. Θα μιλάμε για δικές μας επιχειρήσεις κι όχι για πολυεθνικές. Στην Αραβία, οι εξορύξεις ξεκίνησαν το 1962. Κάτι που γινόταν πριν από 60 χρόνια, εμείς ερχόμαστε να το κάνουμε τώρα στην Ήπειρο για να σωθούμε. Κι όλα αυτά όταν μέχρι το 2050 πρέπει να υπάρξει απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.

Πόσο κρίσιμη είναι λοιπόν η επόμενη τετραετία για την Ήπειρο;

Ας πούμε δύο πράγματα για τους πολίτες που ψηφίζουν. Αν θέλουν μετά από εννιά χρόνια περιφερειακής διοίκησης, να είμαστε πάλι η τελευταία περιοχή της Ελλάδας και της Ευρώπης, ας μη με ψηφίσουν. Δεν τους κάνω. Αν θέλουν το ποσοστό της ανεργίας να  «τρέχει» με 25% , πάλι δεν τους κάνω. Αν θέλουν το ΑΕΠ να «τρέχει» με 2,5%... Αν θέλουν δύο λάμπες και άσφαλτο σε δρόμο 50 μ., αν θέλουν τις περίφημες «ανοιχτές πόρτες», ας μη με ψηφίσουν. Η Περιφέρεια Ηπείρου δεν είναι μαγαζί. Όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές. Είναι δυνατόν να σκεφτούμε ότι η πόρτα της Περιφέρειας είναι κλειστή για κάποιον; Εννοείται ότι θα έχω ανοιχτές πόρτες, αλλά θα υπάρχει σχέδιο.

Κι αν ο λαός πει «συνεργαστείτε»;

Μα, είναι μονόδρομος. Όποιος δεν βλέπει ότι ο «Κλεισθένης» σε όλα τα επίπεδα της αυτοδιοίκησης επιθυμεί τη συνεργασία, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Μιλάμε για συνεργασίες, για κοινές διοικήσεις. Το Επιμελητήριο Ιωαννίνων έχει βιώσει αυτή την εμπειρία, με κοινό πρόγραμμα υπογεγραμμένο από τις δύο παρατάξεις. Το ίδιο μπορεί να γίνει και στην Περιφέρεια. Ένα κοινό πρόγραμμα πάνω στο τραπέζι από έναν, δύο, τρεις, από όσους συμφωνήσουμε. Μετά τις 26 Μάη, θα δούμε πώς ο κόσμος θέλει τη συνεργασία. Ποιοι πρέπει να συνεργαστούν και πώς πρέπει να γίνει αυτή η διοίκηση.

Ευχαριστούμε πολύ. 

Κι εγώ.

Βαρβάρα Αγγέλη-Γιώργος Τσαντίκος