Δεν αρκούν μόνο τα πεζοδρόμια…

Το παραλίμνιο αστικό μέτωπο θα έπρεπε να αποτελεί μία από τις βασικές προτεραιότητες κάθε δημοτικής αρχής, και της παρούσας.

Είναι ένα κρίσιμο κομμάτι των Ιωαννίνων, ο δημόσιος αυτός χώρος που ενώνει το οικιστικό σύνολο και το Κάστρο με τη λίμνη των Ιωαννίνων, πόλος έλξης για κατοίκους και τουρίστες, το σημείο συνάντησης με το φυσικό περιβάλλον που έχει καθορίσει την ταυτότητα της πόλης.

Εδώ και δεκαετίες, ο παραλίμνιος δημόσιος χώρος παραμένει σχεδόν ο ίδιος–με εξαίρεση κάποιες διορθωτικές κινήσεις κάθε φορά που συμβαίνει κάποια κακοκαιρία και φυσικά με την απομάκρυνση πολλών πλατάνων λόγω ασθένειάς τους. Την ίδια ώρα οι ανάγκες έχουν αλλάξει και οι πολίτες επιζητούν περισσότερο ελεύθερο χώρο για διάφορες δραστηριότητες (κάτι που ανέδειξε η περίοδος των περιορισμών κατά την πανδημία).

Στην εξίσωση μπαίνουν και άλλοι παράγοντες. Καταρχάς η συγκέντρωση πολλών τουριστών, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, συνοδεία… των τουριστικών λεωφορείων που δημιουργούν το γνωστό «τείχος» από την Κυρά-Φροσύνη μέχρι το «Δώδεκα». Μια κατάσταση κάθε άλλο παρά φιλική για τους κατοίκους αυτής της πόλης. 

Πολύ σημαντικός παράγοντας η ίδια η λίμνη, την οποία οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν για πολλές δεκαετίες, την αντιμετώπισαν κυρίως ως πηγή άρδευσης, και όχι ως οικοσύστημα. Τα τελευταία χρόνια, όλοι αναγνωρίζουν την ανάγκη να υπάρξει επαφή των Γιαννιωτών με τη λίμνη, την ανάγκη η λίμνη να ανασάνει και να βρει τον πραγματικό της χώρο, την ανάγκη να επέλθει μια διαφορετική σχέση με την άρση τουλάχιστον των αυθαίρετων ή νομότυπων παρεμβάσεων στις όχθες της λίμνης.

Η αποκατάσταση της όχθης της λίμνης, όπου είναι αυτό εφικτό, έχει συζητηθεί ουκ ολίγες φορές. Η επιστημονική κοινότητα το ζητάει, οι πολιτικοί όμως δεν εφαρμόζουν, παρότι πολύ συχνά γίνεται σχετική αναφορά στον δημόσιο λόγο τους.

ΔΥΟ ΕΡΓΑ

Η δημοτική αρχή του Μωυσή Ελισάφ ετοιμάζεται να υλοποιήσει δύο έργα, με το σημαντικό ποσό των780.000 ευρώ, στο παραλίμνιο αστικό μέτωπο, από την Κυρά Φροσύνη μέχρι την οδό Βογιάννου. Και τα δύο αυτά έργα δεν «συνάδουν» με κάποιον οραματικό σχεδιασμό –αν έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η απουσία αρχιτεκτονικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού. Και τα δύο έργα είναι της λογικής «αλλάζω πλάκες» για την επίτευξη καλύτερης προσβασιμότητας των πολιτών. Προφανώς, δεν πρόκειται για μια κατακριτέα ή ακατανόητη λογική, δεδομένου ότι σε πολλά σημεία ο παραλίμνιος δημόσιος χώρος, εκεί που περπατάνε ή τρέχουν καθημερινά εκατοντάδες πολίτες, είναι κατεστραμμένος και τίθεται και ζήτημα ασφάλειας.

Δεν αρκεί όμως πια αυτή η λογική για μια πόλη που μοιάζει να έχει μείνει στάσιμη, που θέλει να γίνει πιο όμορφη, πιο λειτουργική, πιο ανθρώπινη, πιο βιώσιμη (και τελευταία θέλει να γίνει και ενεργειακά κλιματικά ουδέτερη). Που χρειάζεται πιο τολμηρές λύσεις.

Το ένα έργο φέρει τον τίτλο «Αναπλάσεις αστικών και περιαστικών περιοχών (πάρκο Κάτσαρη)», με προϋπολογισμό 280.000. Ο τίτλος είναι ολίγον τι παραπλανητικός. Μην περιμένει να δεις κανείς ότι θα υπάρξει ανάπλαση στο περίφημο πάρκο Κατσάρη, όπου η αρχιτεκτονική τοπίου περασμένων δεκαετιών δεν επιτρέπει στους πολίτες να απολαύσουν το πάρκο. Μια τεράστια έκταση «χαμένη» και διακεκομμένη από δαιδαλώδη καλντερίμια και με μια «άτσαλη» διευθέτηση του πρασίνου, που αποπνέει έναν επαρχιωτισμό της δεκαετίας του ’50.

Όπως μας πληροφορεί και η διακήρυξη του έργου (που βγήκε στον αέρα τον Απρίλιο), το έργο αφορά τον οδικό άξονα Γαριβάλδη-Διον.Φιλοσόφου, όπου προβλέπονται οι εξής παρεμβάσεις: εφαρμογή σταθερής λωρίδας κυκλοφορίας, πλάτους 3,25μ. ανά κατεύθυνση, διαμόρφωση πεζοδρομίου μεταβλητού πλάτους, πλάτους τουλάχιστον 2,05 μ., διαμόρφωση θέσεων προσωρινής στάθμευσης, διαβάσεις πεζών, κατασκευή όδευσης τυφλών.

Σήμερα, η δημοτική αρχή Ιωαννίνων ανακοίνωσε το δεύτερο έργο, με αφορμή την έγκριση των όρων δημοπράτησης από την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Ιωαννιτών. Ο τίτλος του έργου είναι «Βελτίωση προσβασιμότητας πεζοδρομίων Δήμου Ιωαννιτών» και έχει προϋπολογισμό 500.000 ευρώ. Τι αφορά; Τη βελτίωση και ανακατασκευή των πεζοδρομίων, από την πλευρά της λίμνης, στην Ακτή Μιαούλη (στην οδό Κάρολου Παπούλια, όπως είναι η επίσημη ονομασία), σε μήκος 1,1 χλμ.

Η αξιοποίηση της Ακτής Μιαούλη είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα, που κατά καιρούς έχει συζητηθεί, χωρίς όμως να γίνουν τα επόμενα βήματα. Ένας μεγάλος δρόμος, διπλής κατεύθυνσης με νησίδα, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, δίπλα στη λίμνη. Τις ημέρες αυτές, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας, το ένα ρεύμα κυκλοφορίας (αυτό προς τη λίμνη) είναι κλειστό. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κυκλοφοριακή αυτή ολιγοήμερη ρύθμιση δεν έχει δημιουργήσει προβλήματα.

Το βασικό πρόβλημα της Ακτής Μιαούλη είναι ότι δεν είναι ακτή. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να γίνει με την απομάκρυνση του κρηπιδότοιχου και την αποκατάσταση της όχθης… Προς το παρόν, η Ακτή Μιαούλη ετοιμάζεται για νέα πεζοδρόμια.

Με τη στάθμη της λίμνης να έχει πέσει, μια μικρή όχθη με βράχια, κάτω από τον κρηπιδότοιχο της Ακτής Μιαούλη, κάνει την εμφάνισή της. 

Όπως την εμφάνισή τους κάνουν και τα σκουπίδια