Δέκα κομμάτια για αλλόκοτα καλοκαίρια

Όταν στην Ελλάδα ο Αύγουστος πλησιάζει τις ειδούς του, κορυφώνεται η καταλυτική παρέμβαση του καλοκαιριού.

Όχι όπως ο Ελύτης έλεγε πχ για θάλασσες, Αιγαίο κ.λπ. –ή μπορεί και έτσι, ανάλογα πάντα τι επιλέγει ο καθείς ως καταλύτη- αλλά με έναν τρόπο αρκετά μοναδικό για κάθε ζωή, ξεχωριστά.

Για παράδειγμα, για τον γράφοντα, σε ένα τέτοιο δεκαπενταυγουστιάτικο καταλυτικό μεσημέρι, ένα κείμενο του Μάκη Μηλάτου πριν από καμιά τριανταριά χρόνια για την 20^η, τότε, επέτειο του Woodstock, στάθηκε η αποκάλυψη ενός άλλου κόσμου ή πιο σωστά, ενός άλλου συνόλου πραγμάτων αυτού του κόσμου που και τότε, έμοιαζαν πολύ μακρινά χρονικά.

Τόσο πολύ μακρινά

Τα γεγονότα καθαυτά δεν έχουν τόση μεγάλη σημασία. Πρώτα επηρεάζουν τις στιγμές που συμβαίνουν και μετά τις επόμενες, διαμορφώνοντας αυτούς και αυτές που τις ζούνε. Θεωρητικά, μπορούν να φτιάξουν τις συνθήκες ή τους όρους για τη μελλοντική εξέλιξη όλων των συνδαιτημόνων τους, αλλά ο χρόνος είναι αδάμαστος και αδυσώπητος. Μπορεί να επιβληθεί στα πάντα και να τα αλλάξει στα μέτρα του.

Μπορείς πάντα βέβαια να τον κερδίσεις στα σημεία, σε μερικές μάχες, διατηρώντας ένα αλλόκοτο, σαν τα καλοκαίρια, πλεονέκτημα: κανείς δεν είναι αιώνιος, σαν τον χρόνο.

Αυτά που ακολουθούν είναι 11 κομμάτια για τα αλλόκοτα καλοκαίρια, και ειδικά τις ειδούς του Αυγούστου.

(photo credit: Images.AI)