ΑΕΙ-ΤΕΙ: μια κόντρα με παρελθόν

Ενώ το βασικό πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένει η πολυδιάσπαση των γνωστικών αντικειμένων και η συζητήσιμη «προσαρμογή» των προγραμμάτων σπουδών στις «ανάγκες της αγοράς και της εξειδίκευσης», πρυτάνεις ΑΕΙ και πρόεδροι ΤΕΙ ερίζουν για το θέμα της «ανωτατοποίησης». Καταρχάς και ενώ οι συζητήσεις για τις συγχωνεύσεις ιδρυμάτων συζητιούνται με διάφορες διακυμάνσεις σε όλη τη χώρα, το νέο πολυνομοσχέδιο ουσιαστικά μετατρέπει, κατ’ όνομα τουλάχιστον, τα ΤΕΙ σε πανεπιστήμια, δίνοντάς τους όλη την «ονοματολογία» των ΑΕΙ. Πρέπει να σημειωθεί ότι η τυπική διαφορά ΑΕΙ-ΤΕΙ έχει καταργηθεί δια νόμου, ωστόσο αυτή ποτέ δεν ήρθει στην πραγματικότητα, λόγω ζητημάτων στη λειτουργία, στο εκπαιδευτικό προσωπικό κ.λπ., χωρίς όμως να σημαίνει ότι τα ΤΕΙ είναι αυτόματα υποδεέστερα των ΑΕΙ. Περισσότερο, είναι θύματα μιας πολιτικής «κάθε πόλη και πανεπιστήμιο, κάθε χωριό και ΤΕΙ» που ακολούθησαν για δεκαετίες ολόκληρης οι κυβερνήσεις.

Οι πρυτάνεις των ΑΕΙ διαφωνούν κάθετα με την «ανωτατοποίηση», ονομάζοντας τη διαφωνία τους «κατάργηση του διακριτού ρόλου πανεπιστημίων και ΤΕΙ» και δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι δεν πρόκειται να συναινέσουν, εύκολα τουλάχιστον. Φυσικά, την ίδια ώρα υπάρχουν ιδρύματα που ενώ χαρακτηρίζονται «ανώτατα», περισσότερο έχουν χρησιμεύσει κατά καιρούς ως στέγη για πανεπιστημιακούς που δεν μπορούσαν να ανελιχθούν ή ακόμα και για την «πανεπιστημιοποίηση ημετέρων», χωρίς να προσφέρουν στα σοβαρά ακαδημαϊκού επιπέδου εκπαίδευση. Οι πρόεδροι και το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΤΕΙ από την άλλη, απαντούν με εξίσου «πικρό» τρόπο στις αιτιάσεις. Οι πρόεδροι των ΤΕΙ λένε ότι «στην Ανώτατη Εκπαίδευση και στην Παιδεία ευρύτερα, δεν είναι η διατήρηση των στεγανών που θα δώσει λύσεις, αλλά οι ανοιχτές διαδικασίες και η λυδία λίθος της αξιολόγησης» και συμπληρώνουν ότι «τα ΤΕΙ δεν διεκδικούν παρά μόνο αυτό που με συστηματική δουλειά και ακαδημαϊκά κριτήρια έχτισαν στα 17 χρόνια που απονέμουν στους φοιτητές τους το βασικό πτυχίο Ανώτατης Εκπαίδευσης (διεθνώς Bachelor), και στηρίζουν κάθε πράξη της ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ, που δείχνει να αναγνωρίζει την αξία των Ιδρυμάτων μας και την προσφορά τους στην ανάπτυξη της χώρας».

Φυσικά, τα προβλήματα των ΤΕΙ με το ελλιπές εκπαιδευτικό προσωπικό που καλύπτεται από εποχιακούς και συμβασιούχους συνεχίζουν να υπάρχουν. Στο μεταξύ και επί του πρακτέου, η «ακαδημαϊκή ολοκλήρωση των ΤΕΙ» συνίσταται κυρίως στη χρήση της πανεπιστημιακής ορολογίας (πρύτανης, μέλος ΔΕΠ κ.λπ.) και στην υπό προϋποθέσεις εκπόνηση διδακτορικών από τα τμήματα