ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Θέατρο και πανδημία, Ελλάδα 2020 μ.Χ.

Εικόνα του άρθρου Θέατρο και πανδημία, Ελλάδα 2020 μ.Χ.
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Κύριος Τύπος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 03/05/2020, 18:56
ΓΙΑΝΝΕΝΑ

O Γιάννης Αναστασάκης, ηθοποιός-σκηνοθέτης, πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, με το κείμενό του επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα «ποια άμεσα μέτρα θα προτείνατε για να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι του θεάτρου την πανδημία» και τις επιπτώσεις της.

 

 

                                                              Λάλα το, βιολιτζή μου, λάλα το

                                                              σ’ ούλα τα περιβόλια.

                                                             Ρίξε και πέντε μπαταριές

                                                             ρίξε και πέντε βόλια.

                                                                                              Μιχάλης Κατσαρός

Δύσκολη τέχνη το θέατρο.

Και δεν είναι και δουλειά που σου προσφέρει ασφάλεια και πλούτη. Το ήξερα, βέβαια, τριάντα χρόνια πριν, όταν μπήκα σε αυτήν την περιπέτεια. Κι όσοι μπήκανε πριν από μένα το ήξεραν. Κι όσοι μπήκανε μετά, το ξέρουνε, επίσης. Γενικώς, είναι αυτό που σε μια φιλική συζήτηση θα λέγαμε: κοινό μυστικό.  Και δε μιλώ μονάχα για τους ηθοποιούς. Κυρίως για αυτούς μιλώ, αλλά στο ίδιο καζάνι βράζουνε (αρχίσαμε τις κοινοτυπίες τώρα) οι σκηνοθέτες, οι σκηνογράφοι, οι ενδυματολόγοι, οι χορευτές, οι μουσικοί, οι φωτιστές...

Τα τελευταία χρόνια, με την Κρίση, οι ηθοποιοί έπαιρναν μισθό 5 ή 6 μήνες το χρόνο- στην καλύτερη περίπτωση- και μόνο για την περίοδο των παραστάσεων. Ελάχιστοι παραγωγοί πλήρωναν τους 2 μήνες των προβών. Αυτή η κακή συνήθεια των παραγωγών είχε ξεκινήσει και πριν την Κρίση (τώρα γιατί την γράφω με κεφαλαίο Κάπα; Δηλαδή, αυτή που ήρθε τώρα πώς θα πρέπει να τη γράψω; Με όλα κεφαλαία; Και γιατί το «παραγωγών» το γράφω με πεζά;... Έλα, ντε!).

Δυστυχώς, δεν αντιδράσαμε όσο θα έπρεπε σε αυτές τις συνθήκες. Σπασμωδικά και με φόβο τις περισσότερες φορές. Και γι αυτό κάποιοι μας έλεγαν και ψώνια. Και γι αυτό και η κατάσταση πήγαινε χρόνο με το χρόνο από το κακό στο χειρότερο (τελικά, οι αγοραίες εκφράσεις αποδίδουν την αλήθεια).

Με τον ερχομό της πανδημίας χορτάσαμε φόβο κι ανεργία. Έμειναν σπίτι όσοι έπαιζαν σε παραστάσεις, όσοι έκαναν πρόβες, όσοι ετοιμάζονταν να αρχίσουν πρόβες, όσοι ετοιμάζονταν να αρχίσουν παραστάσεις, όσοι είχαν να παίξουν σε μια ταινία ή σε κάποια τηλεοπτική σειρά. Κανείς δεν ξέρει πότε θα ανοίξουν τα θέατρα ξανά. Ποιές παραγωγές θα γίνουν. Πώς θα γίνουν οι πρόβες. Πώς θα διαμορφωθούν οι θεατρικές αίθουσες, ώστε οι θεατές να νιώθουν ασφαλείς. Ποιές ταινίες θα γυριστούν. Πώς θα οργανωθούν τα τηλεοπτικά γυρίσματα. Το καλοκαίρι που πλησιάζει μεσίστιο αφήνει πολύ μικρά περιθώρια για θεάματα σε ανοιχτά θέατρα. Και φέρνει και νέα ερωτήματα: Πόσο...αραία αραία θα πρέπει να κάθονται οι θεατές; Πότε θα αρχίσουν οι δίμηνες πρόβες προετοιμασίας; Θα φοράμε μάσκα και θα κρατούμε στη σκηνή απόσταση ασφαλείας 1,5 μέτρου; Θα διακοπούν όλα μόλις βγει- χτύπα ξύλο, δεισιδαίμονα!- ανακοίνωση ότι ντάλα καλοκαίρι η πανδημία αναζωπυρώθηκε; Θα αναβληθούν; Θα ματαιωθούν; Θα τα πάρει το ποτάμι;

Δεν ξέρω. Φοβάμαι (πάλι αυτό το καταραμένο βαρετό ρήμα που μας στοίχειωσε εδώ και 2 μήνες!) πως το επόμενο εξάμηνο- τουλάχιστον- το θέατρο και οι τεχνίτες του θα προσπαθούν να εφεύρουν τρόπους, να εισάγουν ευρεσιτεχνίες για να συνεργαστούν και για να επικοινωνήσουν με το κοινό. Ίσως τα καταφέρουμε. Και κρυφά κρυφά το ελπίζω. Αλλά δεν πρέπει να ετοιμαζόμαστε για το χειρότερο; Πάλι τα ίδια και τα ίδια, θα μου πεις, φίλε. Μα έχουν γνώση οι φύλακες! (Αν εννοείτε την Πολιτεία, δεν είδα και μεγάλη κινητοποίηση. Ελπίζω μέσα στην εβδομάδα που έρχεται και με την πίεση που ασκήθηκε να παρθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης. Γιατί όσα ανακοινώθηκαν ως τώρα αφορούν σε ελάχιστους που είχαν ένσημα κλπ κλπ).

Αυτά σκεφτόμουν και πρότεινα ήδη στις 11 Απριλιου: «Νομίζω πως μια λύση που θα ανακουφίσει όσους δεν παίρνουν ήδη επίδομα ανεργίας (όπως παίρνω εγώ) είναι ένα έκτακτο επίδομα ανεργίας για 6 μήνες σε όλους τους καλλιτέχνες και τους τεχνικούς ανεξάρτητα από τα ένσημα τους.» Και, συμπληρώνω σήμερα: το επίδομα να δοθεί και σε όλους τους μακροχρόνια ανέργους! Οι εξαιρέσεις δε χωρούν- υπάρχει θέμα επιβίωσης για πολλούς! Οι ενισχύσεις των 800 ευρώ ή των 534 δεν δίνουν λύση. Αν η Πολιτεία ενδιαφέρεται πραγματικά για το σύγχρονο πολιτισμό, ας το αποδείξει! (Καλά, εντάξει, καμιά...κατάρτιση μέσω ΕΣΠΑ θα μας έρθει στο τέλος και θα είμαστε και υποχρεωμένοι! Μιχάλη Κατσαρέ, ακούς; Λάλα το, λοιπόν! Άντε!).         


Διαβάστε τα υπόλοιπα κείμενα του αφιερώματος, εδώ                                 

ΣΧΟΛΙΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
dodoni back