5+1 όχι γιορτινές ταινίες για Χριστούγεννα

Αν βαρεθήκατε τις πολύ christmassy ταινίες και προτιμάτε κάτι λιγότερο εορταστικό, ιδού πέντε προτάσεις με αντισυμβατικούς ήρωες, που ζούνε κάπως διαφορετικά τη ζωή τους

Sunchaser (1996)

O Γούντι Χάρελσον είναι ένας ανερχόμενος γιατρός με λεφτά, φήμη, στεγαστικό δάνειο. Όλα αυτά πίσω στο 1996. Για κακή (ή καλή) του τύχη, πέφτει πάνω σε έναν απόκληρο της κοινωνίας, κατάδικο και άγριο τύπο, ο οποίος θα τον βάλει σε μια περιπέτεια που ούτε τη φανταζόταν. Ο Χάρελσον είναι διαχρονικά χαρισματικός, αλλά όταν το σύνολο διευθύνει ο Μάικλ Τσίμινο, τότε ένας λόγος παραπάνω για να δείτε την ταινία.

Bronson (2006)

Το 2008 ο θεούλης Τομ Χάρντι ενσαρκώνει τον Μπρόνσον, έναν τύπο που μπήκε 7 χρόνια φυλακή γιατί έκλεψε ένα ταχυδρομικό γραφείο. Τελικά η ποινή του εκτείνεται και αυτός αποφασίζει ότι θα γίνει όντως το πρότυπό του: Ο Τσαρλς Μπρόνσον. Η ταινία του Νίκολας Γουάντινγκ Ρεφν «συστήνει» τον Χάρντι, λίγο πριν αυτός γίνεται ο υπεραστέρας που ξέρουμε σήμερα, στο ρόλο του υπαρκτού προσώπου (ναι, υπάρχει…), του Μάικλ Πέτερσον. Ο Πέτερσον το 1987 πήρε και επίσημα το όνομα του ειδώλου του, όταν αποφάσισε να είναι και στην ταυτότητα… Μπρόνσον. Ο Χάρντι τον υποδύεται με μοναδικό τρόπο, σε μια κλειστοφοβική ταινία, που δύσκολα πιστεύει κανείς ότι συμβαίνει (και) στην πραγματικότητα.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Σκυλίσια μέρα (1975)

Ο Αλ Πατσίνο ίσως στην καλύτερη ταινία της ζωής του, σκηνοθετημένος από τον Σίντνι Λιούμετ. Ο Πατσίνο με τον Τζον Καζάλε αναβιώνουν την περιγραφή της Chase Manhattan, από το άρθρο του Life «The boys in the bank», ενός μικρού δημοσιογραφικού έπους. Εν συντομία, ο Πατσίνο, ο Καζάλε και ο Γκάρι Σπρίνγκερ, προσπαθούν να ληστέψουν την τράπεζα. Τα πράγματα όμως δεν πάνε καλά…

Lonely are the brave (1962)

Ο Κερκ Ντάγκλας δεν αστειευόταν όταν έλεγε πως θα βοηθήσει τον Ντάλτον Τράμπο και τους υπό διωγμό από το μακαρθικό ρεύμα, καλλιτέχνες και σεναριογράφους. Δύο χρόνια μετά το έπος του «Σπάρτακου», γυρίζει το Lonely are the brave, μια από τις καλύτερες αμερικάνικες ταινίες όλων των εποχών. Ο Τράμπο σκιαγραφεί έναν ασυμβίβαστο με τον καλπασμό του δυτικού πολιτισμού καουμπόι και βάζει δίπλα στον Ντάγκλας, τους Γουόλτερ Ματάου, Τζίνα Ρόουλαντς, Τζορτζ Κένεντι κ.α.

Γεννημένοι δολοφόνοι (1994)

O Όλιβερ ο Στόουν, σε μια κάπως αλλιώτικη από τις συνηθισμένες του απόπειρες, ξυρίζει γουλί τον Γούντι Χάρελσον before this become real και βάζει δίπλα του την Τζουλιέτ Λιούις, σε ένα έπος απεχθούς βίας και αμερικάνικης ηθογραφίας. Σημειωτέον ότι το σενάριο είναι του Ταραντίνο και ότι παίζουν επίσης οι Ρόμπερτ Ντάουνι τζ. Και Τζάρεντ Χάρις, σε ανύποπτους ρόλους.

Die hard (1988)

O Τζον μακ Τίρναν σκηνοθετεί τον Μπρους, τον επί τιμή πρέσβη των καραφλών δαρτών αυτού του πλανήτη, στην πιο «όχι χριστουγεννιάτικη αλλά και χριστουγεννιάτικη ταυτόχρονα», ταινία όλων των εποχών: Πολύ σκληρός για να πεθάνει, μπαίνει στη Νακατόμι Πλάζα και πέφτει πάνω στον badass Άλαν Ρίκμαν και τα παλικάρια του που έχουν αποφασίσει να τα κάνουν όλα λίμπα. Μεγάλες μορφές ο Αλ Λέονγκ, ένας Asian American που τον λένε… Ούλι και ο Αλεξάντερ Γκουντούνοφ ως «Καρλ».