The Wall: Ένα επεισοδιακό έργο τέχνης

Πριν από 39 χρόνια, 30 Νοεμβρίου για την ακρίβεια, η μουσική αναδείκνυε μια από τις κορυφαίες της στιγμές. Η «τετράς του Λονδίνου» ή αλλιώς Pink Floyd, λίγο πριν διαλυθεί η πιο δημιουργική και πολυσχιδής (όχι όμως και καλύτερη) σύνθεσή της, κυκλοφόρησε το άλμπουμ που ή αγαπάς ή μισείς: Το The Wall.

To διπλό concept έργο που είναι βασικά μια  υπόθεση του Ρότζερ Γουότερς, θα μπορούσε να είναι «βιβλίο μελέτης» για μουσικούς, μαρξιστική μπροσούρα, αλληγορική ταινία (έγινε λίγο αργότερα…) ή/και λόγος για να διαλυθεί μια τεράστια μπάντα.

Το The Wall τυπικά ηχογραφήθηκε από τρεις Floyd, τον Γουότερς, τον Μέισον και τον Γκίλμορ, γιατί κατά το διάστημα της παραγωγής, ο Γουότερς απέλυσε τον Ρικ Ράιτ. Λίγο αργότερα βέβαια, οι υπόλοιποι πήραν πίσω τον Ράιτ και έδιωξαν τον Γουότερς και δεν ξανάπαιξαν όλοι μαζί, παρά το 2005 πια.

Το άλμπουμ ηχογραφούνταν για ένα περίπου χρόνο, με τον Γουότερς κυριολεκτικά να γίνεται σπαστικός σε όλο τον περίγυρό του. Το Wall ήταν βασικά η μουσική ενσάρκωση του Πινκ, ενός ροκ σταρ στο πρότυπο του Σιντ Μπάρετ, αυτού του καταπληκτικού και τραγικού συνάμα, μυαλού που έσπρωξε τη μουσική σε άλλες περιοχές της αντίληψης. Έτσι και αλλιώς, το έργο περιλαμβάνει αναφορές στον Μπάρετ και σε ιστορίες της μπάντας από τις μέρες της καθαρής ψυχεδέλειας.

Το The Wall ήταν και η οριστική καμπή για τους Floyd, στο δρόμο των σούπερ γκρουπ. Στην περιοδεία που ακολούθησε, άφησαν πίσω τους τις τρομερές μέρες του κουαρτέτου-κουιντέτου που έπαιζε μπροστά σε άδειες κερκίδες στην Πομπηία, παρέα με τα όργανα και ένα σκύλο μπορζόι και έγιναν μια εντεκαμελής ορχήστρα που παρουσίαζε ένα τεράστιο, ενιαίο έργο.

Η διαδικασία δημιουργίας του ήταν πραγματικά δαιδαλώδης. Στις ηχογραφήσεις πήραν μέρος πάνω από 30 καλλιτέχνες, μουσικοί, ηθοποιοί, μεταξύ των οποίων ο πατήρ και υιός Πορκάρο (ο υιος Τζεφ έπαιζε τότε στους Toto), οι οποίοι έπαιξαν αμφότεροι ντραμς!

Ο δίσκος είχε ανάμεικτη υποδοχή από τους κριτικούς. Το Rolling Stone τον ψιλοέθαψε αρχικά, καθότι ήταν η εποχή της έκρηξης του πανκ, που όπως και να το κάνεις, είναι πιο γοητευτικό και λιγότερο φαραωνικό ως είδος. Ωστόσο, αργότερα το συμπεριέλαβε στα 100 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, εξασκώντας την παροιμιώδη του «διπλωματία».

Έτσι και αλλιώς όμως, είτε με τους τσακωμούς, είτε με τις μέτριες κριτικές, το Wall ξεπέρασε τον εαυτό του και έγινε ένα από τα σημαντικότερα μουσικά έργα που δημιούργησε ο ανθρώπινος νους.