Τραπεζική γραφειοκρατία: Δεν σταματάει πουθενά

Μια από τις πιο επίμονες, ανελέητες και δύσκαμπτες γραφειοκρατίες, είναι η τραπεζική.

Οι τράπεζες στην Ελλάδα –οι οποίες έχουν διασωθεί ξανά και ξανά, μην τα ξαναλέμε-, την ώρα που το ευρύτερο δημόσιο διαφημίζεται (αλλά και το καταφέρνει σε ένα σημαντικό βαθμό) να μειώσει και τη δια ζώσης παρουσία, αλλά και τα έγγραφα επί εγγράφων, παραμένουν προπύργια γραφειοκρατίας «παλαιού τύπου».

Οι τράπεζες δεν καταλαβαίνουν από τέτοια. Ενώ διαφημίζουν συστήματα ψηφιακής τραπεζικής, κάρτες, ανέπαφες συναλλαγές, εξ αποστάσεως συνεδρίες κ.λπ. κ.λπ., ενώ ακόμα και τα κυβερνητικά συστήματα αναγνωρίζουν τους κωδικούς ebanking για την είσοδο στην ΑΑΔΕ και σε διάφορες εφαρμογές, αν βρεθείτε στο «σημείο μηδέν», δηλαδή τη νομιμοποίηση της τραπεζικής σας παρουσίας (είτε ως φυσικό πρόσωπο, είτε ως επιχείρηση), ετοιμαστείτε για δράσεις… 1990.

Στην Εθνική Τράπεζα για παράδειγμα: Αν δεν είχατε ποτέ δοσοληψία, τότε είστε ΟΚ. Αν όμως παλιότερα είχατε κανένα λογαριασμό που ούτε ξέρετε πού βρίσκεται, τότε όχι απλά δεν μπορείτε να κάνετε το «άνοιγμα λογαριασμού από το κινητό», αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάτε σε κάποιο υποκατάστημα.

Και για να πάτε σε υποκατάστημα, πρέπει να κλείσετε ραντεβού. Στο κεντρικό της Εθνικής στα Γιάννενα, διαθέσιμα ραντεβού υπάρχουν σε μια βδομάδα. Λες και πας σε γιατρό για εξετάσεις…

Επίσης, δεν μπορείτε να στείλετε τα έγγραφά σας σε κάποιο email, για να είναι κάπως πιο γρήγορη η επίσκεψη. Τα δικαιολογητικά θα πρέπει να τα στείλετε εφόσον… είστε εκεί. Ή να πάτε τυπωμένα…

Αν είστε επιχείρηση, τα πράγματα μπορεί να δυσκολέψουν. Μια διαδικασία νομιμοποίησης μπορεί να απαιτεί πάνω από δέκα έγγραφα, κάποια από αυτά με χαρτόσημα, κάποια άλλα που χρειάζονται την εμπλοκή λογιστή. Η Τράπεζα Ηπείρου για παράδειγμα, ζητάει 11 έγγραφα συνολικά.

Σε άλλες περιπτώσεις, όπως πχ στην Alpha Bank, μπορεί να μη γίνεται δεκτή επαγγελματική ταυτότητα (που αλλάζει μόνο αν χαθεί ή καταστραφεί) ως... παλιό έγγραφο. Ευτυχώς, γίνεται αποδεκτή η αστυνομική ταυτότητα, όσο παλιά και να 'ναι.

Οι εργατοώρες που απαιτούνται είναι πολλές, τόσο για τους πελάτες, όσο και για τους εργαζόμενους των τραπεζών. Οι τελευταίοι-ες όλο και λιγοστεύουν, καθώς οι (διασωσμένες) τράπεζες ακολουθούν πολιτική «απρόσωπης επαφής», έστω και αν δεν μπορούν να την υποστηρίξουν πάντα και σε όλες τις λειτουργίες τους. Όσο για τις ώρες που απαιτούνται για ακόμα πιο απλές πράξεις (πληρωμές ή αναλήψεις), τα υποκαταστήματα που εξυπηρετούν απομακρυσμένες (ή και όχι) περιοχές γίνονται όλο και λιγότερα.
Και φυσικά, η απάντηση «μα όλα γίνονται πια εξ αποστάσεως» δεν επαρκεί, αφενός γιατί δεν γίνονται όλα, αφετέρου γιατί δεν είναι καθολική η εξοικείωση με κινητά, apps, μηχανήματα κ.λπ. Για να μη συζητήσουμε για τις απάτες που είναι σε έξαρση…