Τι στο καλό μπορεί να θες από τα παιδιά;

Τι στο καλό μπορεί να ζητάς από τα παιδιά που είδαν αυτό που εσύ απεύχεσαι για σένα και τα δικά σου τα παιδιά;

Γιατί στο κέρατο πιστεύεις ότι πραγματικά, μπορεί να μολύνουν τα δικά σου παιδιά;

Ποιος σου είπε ότι παιδεία σημαίνει να μαθαίνεις σε έναν άνθρωπο 6, 7 ή 10 χρονών ότι το σωστό και το λάθος καθορίζονται από την πίστη σε κάτι και όχι από το πώς ο ίδιος θα αντιμετωπίσει το διπλανό του;

Τι στο καλό σε έπιασε και νομίζεις ότι αν βρεθείς στην ανάγκη, θα πρέπει να σε βοηθήσουν λιγότερο ή περισσότερο αν είσαι Έλληνας, Άραβας, μαύρος ή άσπρος;

Σε ποιο πανεπιστήμιο έμαθες ότι το σχολείο φτιάχτηκε μόνο για το δικό σου το παιδί ή μόνο για τα παιδιά αυτών που θεωρείς «καλύτερους»;

Πού βρίσκεται χαραγμένη αυτή η γραμμή που χωρίζει τον «ντόπιο» από τον «ξένο» και από πότε μπορεί να κόβει στη μέση ζωές;

Ποιος είπε σε όλους αυτούς ότι ο φασισμός είναι κάτι που το παθαίνεις σαν γρίπη και αρρώστια;

Δεν είναι ούτε κρύωμα, ούτε συνάχι. Είναι επιλογή, τόσο σκληρή και πραγματική, όσο και η ίδια η ζωή. Και επειδή η ζωή έχει την τάση να εκδικείται, μην την κάνεις. Κυρίως όταν αφορά τα παιδιά.