Τι κόμμα, τι κράτος

Εδώ και λίγες μέρες, η ΝΔ αντιμετωπίζει ακόμα ένα εσωτερικό πρόβλημα που το διαχειρίζεται με τον γνωστό της τρόπο: Απουσία αντιπολίτευσης (που καλείται και αυτή να δώσει εξηγήσεις για τις επιχειρήσεις του επικεφαλής της), επικοινωνιακή διαχείριση, υμέτεροι που γράφουν «αντικειμενικά», ευθύνη που δεν αγγίζει την πρώτη γραμμή στελεχών.

Η Άννα Ασημακοπούλου δεν είναι σε αυτή τη γραμμή.

Ούτε η «φασαρία» που γίνεται, γίνεται για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Στο ευρωκοινοβούλιο, είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να γίνεται σεβαστή, στην Ελλάδα είναι μια προσχηματική, εξηγήσιμη ανάλογα με το συμφέρον, νομοθετική συνθήκη.

Τα συγκεκριμένα δεδομένα, από τα τηλέφωνα μέχρι τις διευθύνσεις πολιτών, τα χρησιμοποιούν σωρηδόν οι έλληνες βουλευτές, υποψήφιοι και εν ενεργεία.

Άνθρωποι στους οποίους ποτέ δεν δώσατε στοιχεία επικοινωνίας και άδεια να τα χρησιμοποιήσουν, σας ζητούν να τους ψηφίσετε ή σας εύχονται χρόνια πολλά.

Το κάνουν επανειλημμένα και πεισματικά, καθώς, κάποιος υπεύθυνος επικοινωνίας είπε ότι είναι μια πειστική μέθοδος το SMS και το mail spam.

Σε αυτή τη γραμμή επικοινωνίας, δεν είναι. Όταν τα στέλνουν μαζικά φορείς που προσφέρουν επιδοτούμενες μαθητείες ή κάποια δυνατότητα για εργασία, είναι.

Πίσω στη γραμμή στελεχών όμως.

Η κα Ασημακοπούλου μόχθησε να μπει σε αυτή την πρώτη γραμμή.

Ήταν η πιο συνεπής φωνή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ευρωβουλή, πρόθυμη να υπερασπιστεί τον αρχηγό της, αποδίδοντας ευθύνες στους «ξένους επίβουλους» της μικρής μας Ελλάδας, στην αριστερά, στον ΣΥΡΙΖΑ, συστήνοντας γενικώς μια καθόλου εποικοδομητική πολιτική τακτική.

Πάντα με ανοιχτούς διαύλους στην υπερσυντηρητική δεξιά και την ακροδεξιά, η κα Ασημακοπούλου προσπάθησε και να μπει σε όλες τις φωτογραφίες επινικίων από τη συντριπτική επικράτηση της ΝΔ στις τελευταίες εκλογές.

Το γεγονός όμως ότι η κα Ασημακοπούλου αποφάσισε να χρησιμοποιήσει πρώτη, μια λίστα που το κόμμα δεν τη διαφύλαξε κιόλας, την έφερε πίσω στην «κούρσα» της εύνοιας.

Η παρουσία της δεν ξεπέρασε ποτέ την τακτική προσωπικών πολιτικών της ευρωομάδας της ΝΔ, η οποία δεν μπόρεσε να αποτρέψει ένα καταδικαστικό (πολιτικά) ψήφισμα για την Ελλάδα.

Η μονοκρατορική και αμάχητη αντίληψη της ΝΔ και η ταύτιση του κόμματος με το κράτος και ιδιαίτερα του «κύκλου Μητσοτάκη» με το κράτος, είναι ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, από τη (σοβαρή) διαρροή και εκμετάλλευση μιας λίστας επικοινωνίας.

Επίσης, δεν είναι καθόλου πρωτόγνωρο φαινόμενο, διαχρονικά, στην Ελλάδα.

Όσο η ΝΔ συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο και όταν «στραβώνει» η κατάσταση, προσπαθεί απλώς να διαφυλάξει τα στελέχη πρώτης γραμμής (όπως πχ η κα Κεραμέως και ο κ. Βορίδης) και να ρίξει την ευθύνη χαμηλότερα, από δευτεροκλασάτους βουλευτές σαν την κα Ασημακοπούλου ή και ακόμα πιο κάτω (καθότι σπάνια τα αφεντικά θυσιάστηκαν στον βωμό της ευθύνης).

Φυσικά, η ευθύνη την βαραίνει και οι εξηγήσεις δεν ικανοποίησαν…