Thievery Corporation: Τροχιοδεικτικά live δίπλα στην Παμβώτιδα

Το χτεσινό βράδι Δευτέρας ήταν διαφορετικό για όσους και όσες δεν έχασαν την ευκαιρία να δούνε μια τεράστια μπάντα, στα Γιάννενα.

Οι Thievery Corporation έβαλαν φωτιά στην ήδη πυρωμένη από τις θερμοκρασίες της ημέρας, Λιμνοπούλα, και κατάφεραν αρκετά πράγματα στις 2 ώρες που έπαιξαν.

Πρώτον, να υπενθυμίσουν ότι δεν είναι απλώς μια μπάντα που μπορείς να τη δεις κάθε δεύτερο καλοκαίρι στην Ελλάδα (και στα ενδιάμεσα, να πέσεις πάνω στον Ρομπ Γκάρζα που κάνει διακοπές εδώ), αλλά είναι ένα συγκρότημα με κεντρικό στασίδι στη σύγχρονη μουσική.

Τηρουμένων των κατά καιρούς αναλογιών και των ιδιαιτεροτήτων κάθε περιόδου, η συναυλία τους είναι η σημαντικότερη που έχει γίνει στην πόλη εδώ και μια δεκαετία (και βάλε).

Δεύτερον, να δείξουν «πώς γίνεται» μουσικά. Δεν ήταν μόνο το τεμπεραμέντο των «μπροστινών» που ξετίναζαν κατά το δοκούν το κοινό, αλλά και η συμπαγής ικανότητα των πίσω, ειδικά της rhythm section που μεταξύ μας, έχει συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτό που είναι σήμερα οι TC.

Τρίτον, να ξεκινήσουν από νωρίς τις… εχθροπραξίες με Originality/Amerimacka και τους αντιύμνους που έχουν γράψει για τις ΗΠΑ: «Her bed of roses are filled with thorns/Her righteous robes are tattered and torn». Οι Thievery Corp είναι μια πολιτική, όχι απλά πολιτικοποιημένη μπάντα, και κάτω από το groove κρύβει τόνους εκρηκτικών. Και όταν τραγουδούν "pueblo unido/jamas sera vencido" το εννοούν...

Κάπου στη μέση του δίωρου και λίγο σετ, «ξενέρωσαν» ελαφρά το κοινό στο ενδιάμεσο ακουστικό σετ, όπου βάλανε και το Richest man in Babylon.

Τέταρτον, να κλείσουν με Warning Shots, το πιο ξεσηκωτικό κομμάτι των ’00s, με το υπερόπλο Mr Lif  να βάλει κατά ριπάς και μετά, να προσφέρουν ένα υπέροχο Sweet Tides για encore-το κομμάτι που κρατάει ξύπνιους από ζήλια τον Beck και τους Brian Jonestown Massacre.

Πέμπτον, να υποδείξουν έναν δρόμο για το θέμα «ανοιχτές συναυλίες στα Γιάννενα». Ο χώρος της Λιμνοπούλας, με λίγη περισσότερη χωροταξική δουλειά και με τη σκηνή προς τη λίμνη (και φόντο το Μιτσικέλι), είναι μια χαρά (μείον την υγρασία).

Τέλος, το μέγεθος του ονόματος και το κοινό που συγκέντρωσε, υποδεικνύουν δύο ακόμα πράγματα: ότι μεγάλα live στα Γιάννενα μπορούν να γίνουν, αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν πώς να τα φέρουν και να τα στήσουν.

Γι αυτό όμως θα πρέπει να υπάρχει και ένα «περιβάλλον». Όχι κατ’ ανάγκη αυτό με τα… προεκλογικά κασκαντεριλίκια περασμένων δεκαετιών, αλλά πέντε βασικά πράγματα που να απηχούν σε ένα ενεργότατο κοινό της πόλης, που θα πάει σε ένα τέτοιο live για μύριους λόγους: γιατί είναι φαν, γιατί είναι «κοσμικό γεγονός», γιατί ξέρει ότι η μπάντα κάνει ωραία live, γιατί, γιατί, γιατί…