Οι παραδοσιακές σχέσεις του περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκου Καχριμάνη με την ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας είχαν δοκιμαστεί πολύ κατά την περίοδο της πανδημίας, και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 2021.
Ήταν τότε που ο κ. Καχριμάνης στοχοποίησε «μεταφερόμενα κρούσματα» από τη γείτονα χώρα, στην προσπάθειά του να αποσείσει την οποιαδήποτε ευθύνη για την κακή επιδημιολογική κατάσταση στην περιοχή.
Οι τότε δηλώσεις του είχαν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια πολλών ανθρώπων στην ελληνική εθνική μειονότητα. Μετά από ένα διάστημα «παγωμένων» σχέσεων, το κλίμα φαίνεται ότι έφτιαξε. Ενδεχομένως, έπρεπε να φτιάξει περισσότερο.
Δεν είναι τυχαίο που ο κ. Καχριμάνης επέλεξε αυτή την περίοδο, την προεκλογική, για να ανακοινώσει τα περί ειλημμένης απόφασης της κυβέρνησης για λειτουργία τελωνείου στους Δρυμάδες, μετά από τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Θ. Λιβάνιο (δεν έχει γίνει σαφές αν η σύμφωνη γνώμη υφίσταται μόνο από τον κ. Λιβάνιο, όπως και αν αρκεί).
Σημειώνεται ότι η ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας επηρεάζει σημαντικότατα το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ήπειρο...
Προέκυψε, ωστόσο, παρέμβαση από τον συνδικαλιστικό φορέα των τελωνειακών υπαλλήλων, με τον πρόεδρο της 7ης Ένωσης Τελωνειακών Υπαλλήλων Πέτρο Λυκίδη να δηλώνει ότι καταρχάς δεν χρειάζεται και τρίτο τελωνείο μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας και ότι η ίδρυση ενός νέου τελωνείου απαιτεί και έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προσθέτοντας ότι το τελωνείο των Δρυμάδων καταργήθηκε το 2012 με Προεδρικό Διάταγμα.
Η παρέμβαση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του περιφερειάρχη κ. Καχριμάνη, ο οποίος προχώρησε σε γραπτή δήλωση (από τις σπάνιες φορές που κάνει γραπτές δηλώσεις). Ο κ. Καχριμάνης χαρακτηρίζει τη λειτουργία σε Δρυμάδες Ιωαννίνων, αλλά και σε Πόβλα (Αμπελώνα) Θεσπρωτίας «κοινωνική και εθνική υπόθεση».
Για το τελωνείο Δρυμάδων, αναφέρει ότι θα λειτουργεί ως υποτμήμα του τελωνείου Κακαβιάς συγκεκριμένες ημέρες την εβδομάδα ώστε «να ‘ενώνει΄ το Πωγώνι που σήμερα είναι μοιρασμένο στην Ελλάδα και στην Αλβανία».
Κατά την τοποθέτησή του λέει ότι είναι απάνθρωπο οι κάτοικοι του Πωγωνίου Αλβανίας να χρειάζονται 2-3 ώρες για να φτάσουν στην Κακαβιά και να περάσουν τα σύνορα, και συνδέει την όλη υπόθεση με την «ερήμωση του Πωγωνίου εντεύθεν και εκείθεν των συνόρων». Κι αφού επιτίθεται σε απόψεις με «στενό συντεχνιακό χαρακτήρα», προσφεύγει… στην ιστορία: Τότε που οι Δρυμάδες αποτελούσαν, όπως αναφέρει, την κύρια είσοδο/έξοδο από και προς την αλβανική επικράτεια. «Μέσω της Βοστίνας (τη σημερινή Πωγωνιανή) γινόταν όλη η κίνηση όπως γράφουν ιστορικά βιβλία» σημειώνει. Σημειωτέον ότι η Πωγωνιανή ονομαζόταν Βοστίνα επί οθωμανοκρατίας.
Ο κ. Καχριμάνης καταθέτει και ένα άλλο επιχείρημα υπέρ της επαναλειτουργίας του τελωνείου, μια «λεπτομέρεια», όπως τη χαρακτηρίζει (που ίσως τελικά να μην είναι και τόσο «λεπτομέρεια» για το πώς προέκυψε ξανά στην επικαιρότητα η επαναλειτουργία του τελωνείου): «Η ομογένεια που έχει δώσει τόσο σπουδαία στελέχη κυρίως στην Αμερική, αποτελείται κυρίως από ανθρώπους που προέρχονται από το Πωγώνι της Αλβανίας»! Από τους Δρυμάδες στην ομογένεια της Αμερικής λοιπόν…
Και η επιχειρηματολογία του δεν σταματά: «Εδώ είναι το μόνο μέρος που έχει Έλληνες από τη μια πλευρά και Έλληνες από την άλλη». Το ίδιο ισχύει και για τον τελωνειακό σταθμό Αμπελώνα (ως παράρτημα του τελωνείου Μαυροματίου), για τον οποίο ο κ. Καχριμάνης λέει ότι το αλβανικό κράτος «έχει τοποθετήσει ήδη γέφυρα μπέλλεϋ για να εξυπηρετείται ένθεν και ένθεν ο κόσμος».
Και συνεχίζει με μια ιδιαίτερη δήλωση: «Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να θέτει τέτοια διλήμματα, όταν ξέρουμε ότι δίπλα μας είναι αυτός ο ελληνισμός, ο οποίος είναι ενιαίος σε όλη την Ήπειρο άσχετα των σημερινών συνόρων, και ξέρουμε ότι στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης αύριο δεν θα υπάρχουν».
Κατά τα άλλα, απαντώντας στα περί «πακτωλού εκατομμυρίων για οδικούς άξονες», υπεραμύνεται του οδικού άξονα Χάνι Δελβινάκι-Πωγωνιανή-Δρυμάδες, που κατασκευάστηκε πριν από 15 χρόνια περίπου με κονδύλια του Interreg, χαρακτηρίζοντας το «όνειρο ζωής» τόσο για τους κατοίκους όσο και τους απόδημους του Πωγωνίου, εντός Ελλάδας και εντός Αλβανίας.
«Όταν κάποιοι δεν γνωρίζουν άλλη οδό, παρά μόνο αυτή που οδηγεί στην Κακαβιά, επόμενο είναι να μη γνωρίζουν τι γίνεται στις γύρω περιοχές […]. Καλά είναι λοιπόν κάποιοι, ή να ενημερώνονται ή να περιορίζονται στα δικά τους υπηρεσιακά και συνδικαλιστικά τους καθήκοντα» προειδοποιεί τέλος.