Ταξιαρχία ποστ πανκ Ντουρούτι

Πριν από καμιά 44αριά χρόνια (να είμαστε ακριβείς), στο απώτερο Μάντσεστερ δημιουργήθηκε μια ιδιότυπη μπάντα: Οι Durutti Column.

Τρία χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησαν έναν από τους ωραιότερους δίσκους του ευρύτερου ροκενρόλ: To LC, στις 15 Δεκεμβρίου του 1981.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Οι DC είχαν τον προφανή τίτλο τους, παρμένο από την ομώνυμη ηρωική ταξιαρχία του Μπουοναβεντούρα Ντουρούτι, του ισπανού αναρχικού που πολέμησε τους φασίστες στον Ισπανικό Εμφύλιο.

H δημιουργία της μπάντας ανατρέχει στον ίδιο τον Τόνι Γουίλσον, το αφεντικό της Factory records, που μάζεψε διάφορους μαντσεστεριανούς για να φτιάξει μια ποστ πανκ μπάντα.

Λίγο αργότερα, ο Βίνι Ράιλι, ίσως η μεγαλύτερη κιθαριστική ιδιοφυία του πανκ μετά τον Γκρεγκ Σέιτζ και τον Μικ Τζόουνς προσέγγισε τη μπάντα και ουσιαστικά, την οικειοποιήθηκε. Από τις γραμμές της πάντως, πέρασε κόσμος και κοσμάκης, με τύπους που έπαιζαν από τους Joy Division μέχρι τους Simply Red, αλλά μόνο ο Μπρους Μίτσελ έμεινε σταθερός, για πολλά χρόνια.

Το 1981 λοιπόν, οι Durutti Column (παρεμπιπτόντως, το όνομα είχε ένα επιτηδευμένο λάθος στα διπλά σύμφωνα), κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο τους, από τη Factory, βεβαίως. Ήταν και το ντεμπούτο του Μίτσελ με τη μπάντα, ενώ περιλαμβάνει και ένα κομμάτι του Ράιλι, αφιερωμένο στον φίλο του Ίαν Κέρτις.

Τι ήταν το LC; Ήταν ένα αρκετά προσωπικό άλμπουμ του Ράιλι, ο οποίος πάλεψε για χρόνια με την κατάθλιψη και με διάφορα άλλα, καθόλου ευχάριστα, πράγματα. Οι σοφτ ηλεκτρονικοί σφυγμοί του, μαζί με την κιθάρα και τα φωνητικά, έφτιαξαν ένα αποτελέσματα που θα ζήλευε ο Μπράιαν Ίνο. Το ζήλεψε όντως, καθώς το κατονομάζει ως τον πιο αγαπημένο του δίσκο.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε μια τετρακάναλη κασέτα και το αποτέλεσμα διακατέχεται από DIY χαρακτηριστικά.

Παρεμπιπτόντως, το LC σημαίνει «Lotta Continua»: Η πάλη συνεχίζεται…