Στ. Καλογιάννης: Επιφυλάξεις για τη «ΡΑΕ υδάτων»

Στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο μεταξύ άλλων φέρεται να ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτική διαχείριση του νερού, τοποθετήθηκε ο βουλευτής Ιωαννίνων της ΝΔ Σταύρος Καλογιάννης, εκφράζοντας επιφυλάξεις για την επίμαχη διάταξη.

Είπε ότι ναι μεν «είναι πολλές οι θετικές ρυθμίσεις που εισάγει το συγκεκριμένο σ/ν, όπως o εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με ενσωμάτωση των Οδηγιών 2018/2001 και 2019/944, που στόχο έχουν την προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές με επίκεντρο την πιο ενεργή συμμετοχή των νοικοκυριών, επιχειρήσεων και ΟΤΑ, στο πεδίο της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας». 

Για το άρθρο 1 ωστόσο εξέφρασε επιφυλάξεις για τη μετατροπή της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων.  

«Εκτιμώ ότι δεν θα είναι αποτελεσματική και ορθολογική η λειτουργία μιας Ρυθμιστικής Αρχής, με αρμοδιότητες τόσο επί της διαχείρισης των υδάτων όσο και επί της ενέργειας. Αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερη φύση αμφότερων των αγαθών και στον άμεσο δεσμό τους με την παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. 

Επισημαίνω ότι η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας επιτελεί τη λειτουργία της ρύθμισης της αγοράς, επειδή η ηλεκτρική ενέργεια είναι εμπορικό αγαθό και η αποτελεσματικότερη παροχή του κρίνεται, σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο, πως εξυπηρετείται καλύτερα σε συνθήκες αγοράς και ελεύθερου ανταγωνισμού. Ακόμη, η τιμολογιακή πολιτική για τις υπηρεσίες ύδατος, το οποίο αποτελεί φυσικό πόρο εν ανεπαρκεία, διαμορφώνεται με γνώμονα την ανάκτηση του κόστους του, ενώ στην αγορά ενέργειας σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η επίτευξη κέρδους για παραγωγούς και προμηθευτές» αναφέρει ο κ. Καλογιάννης και συμπληρώνει:

«Μια Ρυθμιστική Αρχή που θα ρυθμίζει ζητήματα σχετικά με το νερό και την ενέργεια, είναι περισσότερο ευάλωτη σε φαινόμενα “αιχμαλωσίας”, διότι η εσωτερική διάχυση πληροφορίας εντός της, δυσχεραίνεται εξαιρετικά λόγω των σημαντικά διαφορετικών ρυθμιστικών αντικειμένων της και των σαφώς διακριτών στόχων που αυτή θα κληθεί να υπηρετήσει».

 Τέλος, αναφέρει στη σχετική μνημονιακή απαίτηση για τη σύσταση Ανεξάρτητης Αρχής Υδάτων, λέγοντας ότι «ως αναπληρωτής υπουργός, στο ενιαίο Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Υποδομών, είχα πείσει την Task Force ότι, καθώς στη διαχείριση των υδάτων εμπλέκονται σχεδόν 10 Υπουργεία, Νομικά Πρόσωπα Δημόσιου και Ιδιωτικού Δικαίου όπως η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης, η ΔΕΗ, αλλά και οι Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων ανά την Επικράτεια, θα ήταν υπερβολή να δημιουργήσουμε ακόμα ένα φορέα, μία νέα αρχή, αντί να ενοποιήσουμε φορείς και να απλοποιήσουμε τις σχετικές διαδικασίες. Είχα δε προτείνει τον ρόλο αυτής της Αρχής να τον αναλάβει η Ειδική Γραμματεία Υδάτων (ΕΓΥ), με αναβαθμισμένο ρόλο, όπως και έγινε. Καθώς όμως η ΕΓΥ καταργήθηκε στη συνέχεια, καλώ την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ να επανεξετάσει το θέμα.»