Πώς περάσατε το χειμώνα;

Ο χειμώνας ’20-’21 σίγουρα δεν ήταν αυτός που υπολογιζόταν ή ονειρευόταν από πολύ κόσμο.

Η Γιάννα Αγγελοπούλου για παράδειγμα, δεν πίστευε ότι οι εκδηλώσεις της δισεκατοεντηρίδας από την επανάσταση θα έπεφταν στο τείχος του covid και θα περνούσαν σχεδόν απαρατήρητες.

Οι παραγωγοί του Survivor δεν θεωρούσαν ίσως ότι ένα παρωχημένο πλέον τηλεοπτικό μοντέλο θα είχε ξανά επιτυχία, επειδή οι θεατές θα ζούσαν το δικό τους εγκλωβισμό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πίστευε -σε σύγκριση με το αρχικό σοκ για τον κυβερνητικό του συνασπισμό που κλήθηκε να διαχειριστεί κάτι πρωτόγνωρο- ότι θα προχωρούσε τόσο πολλές νεοφιλελεύθερες αλλαγές χωρίς πρακτικά να υποβάλλονται σε κριτική, έλεγχο ή δημοκρατικό διάλογο.

Ο Άδωνης Γεωργιάδης δεν φανταζόταν (ενδεχομένως...) ότι θα γινόταν διαφημιστικό υποκείμενο η gaming καρέκλα γραφείου του.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ίσως δεν περίμενε ότι θα γινόταν ο πιο ακροδεξιά μετατοπισμένος υπουργός στα ελληνικά χρονικά, έχοντας χρεωθεί πάμπολλες αστυνομικές ακρότητες (που γίνονται με εντολές φυσικά) και επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ενώ του έχει ξεφύγει ο "νο 2" της νεοναζιστικής ΧΑ. 

Ίσως ο πιο παράξενος τρόπος για να τελειώσει αυτός ο παράξενος χειμώνας, ήταν οι εξαγγελίες από έναν υπουργό «συντονισμού κυβερνητικού έργου», ό,τι και αν σημαίνει αυτό σε μια κυβέρνηση με περισσότερους βασικούς και κομπάρσους από ό,τι η μάχη στο Γούιντερφελ, του Game of Thrones, οι οποίες συμπλήρωσαν το παράξενο σκηνικό, στο οποίο ζούμε.

Εδώ και ένα χρόνο, ό,τι γίνεται, δεν έχει άμεση αντιστοίχιση με την πραγματικότητα. 

Την πανδημία «την κερδίζουμε» πανηγυρικά με φόντο ηλιοβασιλέματα στη Σαντορίνη, αλλά αυτή επιστρέφει δριμύτερη, γιατί δεν την κερδίσαμε τελικά όπως διατράνωσε η πιο επικοινωνιακή και λιγότερο ουσιαστική κυβέρνηση των τελευταίων ετών.

Βγαίνουμε έξω, υποτίθεται με SMS για έξι μήνες, αλλά όταν ανακοινώνεται η κατάργησή τους, μάλλον είναι περισσότερα τα ειρωνικά χαμόγελα γιατί, ας μη γελιόμαστε, ελάχιστοι έστελναν, ειδικά τον τελευταίο μήνα.

Ανακοινώνονται οι απελευθερωμένες πλέον μετακινήσεις από νομό σε νομό και μόλις πριν από 10 μέρες απαγορεύονταν δια ροπάλου, αλλά στην πράξη γίνονταν κανονικά και (χωρίς) το νόμο. Πώς θα πειστεί ο έτσι και αλλιώς καχύποπτος και έτοιμος να βρει ενόχους κόσμος, ότι εάν δεν υπήρχε το «άνοιγμα του τουρισμού», δεν θα συνεχίζονταν οι περιορισμοί, μέχρι να ξεθωριάσουν και να καταστούν ανενεργοί, όπως άλλωστε διαβιώνουν πολλά πράγματα σε αυτό τον τόπο;

Περάσαμε έναν παράξενο και γεμάτο χειμώνα. Μέσα σε αυτό το χειμώνα, άλλαξαν πολλά πράγματα και οι αλλαγές θα φανούν προσεχώς, που έτσι και αλλιώς θα είμαστε σε πιο κανονικές συνθήκες, μέχρι οι συνθήκες να «ξεκανονιστούν» και πάλι.

Οι καιροί ζητάνε ουσιαστικά πράγματα και όχι επιφανειακά και επικοινωνιακά. Και όσο οι κυβερνώντες κάνουν φιέστες και προσπαθούν να σφυρηλατήσουν κανονικότητες σε καιρούς μη κανονικούς, θα εισπράττουν τοξική καχυποψία σε περιτύλιγμα ανοχής. Ή και όχι ανοχής…