Programmed to Rock: η μπάντα στην οποία βγαίνουν γούστα

Οι Programmed to Rock, ήτοι ο Κώστας Μπασδάνης (φωνή-μπάσο), ο Δημήτρης James Μπασδάνης (κιθάρα) και ο Τάσος Μουσπούλης (τύμπανα) είναι η περίπτωση «μπάντας μαγαζιού» που επέζησε και εκτός μαγαζιού και σήμερα, κάνει τουρ και ηχογραφήσεις. Και επειδή όλα αυτά έπρεπε να ξεδιαλυθούν, ιδού μια πρωινή συζήτηση με τους Κώστα-James, η οποία κατάφερε να ολοκληρωθεί αναίμακτα και με κάμποσο γέλιο

Πώς ξεκίνησε η ιστορία της μπάντας και το όνομα;

James: Ήμασταν στο Πορτραίτο, όπως τώρα καλή ώρα (τοποθέτηση προϊόντος) και συζητάγαμε αν θα κάνουμε κάτι σαν πρόγραμμα σεζόν. Λέει λοιπόν ο Ηρακλής (Τριανταφύλλου) «ναι, θα κάνουμε τις Τρίτες». Ήμασταν εγώ, ο Κώστας, ο Σάμι (Χάσμε) και ο Γιάννης (Παπανδρέου). Και λέμε «πάμε να κάνουμε ένα πρότζεκτ ροκ και βλέπουμε». Όνομα δεν είχαμε βρει. Μια μέρα στέλνω στον Ηρακλή μια αφίσα που έλεγε «Programmed to Rock» και μου απαντάει «αυτή, ωραία είναι». Κι εγώ δεν άλλαξα τον τίτλο και έμεινε έτσι…

Πριν από πόσα χρόνια αυτό;

James: Το 2010

Είστε μπάντα της κρίσης;

James: Είχαμε μπει πρώτο μνημόνιο

Κώστας: Λίγο μετά το Καστελόριζο

Ήσασταν και οι δύο φοιτητές εδώ

J-K:Ναι

Κώστας: Ουσιαστικά ήμασταν μπάντα μαγαζιού. Αλλά νομίζω ότι από νωρίς, από το δεύτερο live κιόλας αρχίζαμε να πειράζουμε τα κομμάτια και πολύ μάλιστα. Εκτροχιαζόμασταν πολύ. Βγαίνανε όμως ωραία πράγματα και κάποιες ιδέες τις κρατάμε ακόμα από τότε.

Παίζετε και σε άλλες μπάντες όμως, παίζετε και άλλα πράγματα

James: Η φιλοσοφία μας, όπου και να παίζουμε, στο πώς θα στήσουμε ένα πρόγραμμα, πώς θα πειράξουμε και θα παίξουμε τα κομμάτια και ο καθένας βάζει την προσωπικότητά του. Μετά, το δένουμε και βγαίνει το τελικό αποτέλεσμα. Στους PtR μας αρέσει ο αυτοσχεδιασμός, δηλαδή έχουμε βγάλει και κομμάτι πάνω στη σκηνή και το κρατήσαμε κιόλας σε μεταγενέστερα live.

Είναι και συμμετοχικό το live όμως

Κώστας: Δεν πάει το μυαλό σου, αν δεν το είχες δει τα πρώτα χρόνια, πώς ξεκίνησε και γιατί τσίρκο μιλάμε. Σκέψου ότι το βασικό κόνσεπτ της παράστασης είναι ότι ανεβάζουμε κόσμο στη σκηνή, παίζουμε ό,τι μας ζητήσει και το τραγουδάει. Ξέρει-δεν ξέρει. Και στο τέλος βαθμολογείται. Αφού πιει πέντε σφηνάκια. Για να τραγουδήσει, όχι για να βαθμολογηθεί.

Από τότε ποιο κομμάτι έχει μείνει μέχρι τώρα;

James: Η «Λιμνοθάλασσα»…

Κώστας: Εντάξει, δεν το παίζουμε πολύ αυτό, αλλά είναι ένα καλό παράδειγμα. Ένα κομμάτι που το παίζαμε συνέχεια, αλλά δεν το τραγουδούσα εγώ, το παίζαμε στα καραόκε, είναι το Blue Jeans της Λάνα ντελ Ρέι.

Παίζατε Λάνα ντελ Ρέι before it was cool δηλαδή;

Κώστας: Εννοείται, πριν έρθει στην Ελλάδα. Εγώ δεν την ήξερα. Ο James είχε στείλει και μήνυμα στο facebook μετά την απόρριψη από την Τέιλορ Σουίφτ (γέλια)

James: Μέσα σε αυτά τα χρόνια, έχει αλλάξει και το πρότζεκτ. Ξεκίνησε όπως σου είπαμε, με τα live αλκοολικά καραόκε. Μετά, όταν αλλάξαμε σύνθεση που είναι και η σημερινή…

…ποιος είναι ο τρίτος;

James: Ο αδελφός Τάσος Μουσπούλης με τον οποίο έχουμε ζήσει πολλά.

Κώστας: Να πώς μας άγγιξε εμάς η κρίση: ξεκινήσαμε τέσσερις και μείναμε τρεις. Αλλά εμένα καλό μου έκανε, έπιασα το μπασάκι. Την πρώτη χρονιά δεν έπαιζα καλά (γέλια)

James: Με τον Τάσο γνωριζόμαστε από το ’06, έχουμε παίξει και αλλού μαζί, αλλά έτσι όπως τα ‘φερε η ζωή, έτυχε να είμαστε και συγκάτοικοι, εκτός από συνεργάτες. Και αδέρφια, εγώ με τον Κώστα, έτσι… Ποιο πολύ θεωρώ τον Κώστα αδερφό ως συνεργάτη και μετά έρχεται η βιολογική σχέση. Μαζί του και με τον Τάσο έχουμε ζήσει τα πάντα: συγκατοίκηση, τσίπουρα, τσακωμούς, χαρές…

Κώστας:…καμένα φασόλια, περιοδεία στη Θεσσαλονίκη, τρεις μέρες αναμμένος ο θερμοσίφωνας…

James:… όλα, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Αυτά μας έχουν δέσει πολύ λοιπόν. Γιατί μπορεί να ερχόταν π.χ. ένα πρωί ο Κώστας να έλεγε «το βράδυ που παίζουμε, θέλω να παίξουμε αυτό» και το δοκιμάζαμε επί τόπου.

Σοβαρευτήκατε τελικά στην πορεία, γίνατε μπάντα-μπάντα

Κώστας: Νομίζω ότι φαίνεται πλέον ότι είναι δουλεμένο το σύνολο

…και παίζετε με κόνσεπτ, διηγείστε μια ιστορία επί σκηνής

Κώστας: Δεν το έχουμε προβάρει στον καθρέφτη, αλλά στο δικό μου το μυαλό, έχει αρχή και τέλος η παράσταση

James: Ο Κώστας, είναι προσωπικότητα που μπορεί να πάει το live όπου θέλει.

Μιλάς σα να μην είναι εδώ

James: Όχι, εγώ τα λέω, παρότι είναι αδελφός μου. Τον θεωρώ από τις καλύτερες φωνές που υπάρχουν, με τεράστιες δυνατότητες, ενώ και σαν παραγωγός έχει εξαιρετικές ιδέες. Γι αυτό τον έχουμε αφήσει ελεύθερο και πάει το live όπου θέλει. Και όπως λέει και ο ίδιος, μας έχει χρόνια στη δούλεψή του

Κώστα, είναι εντάξει τα παιδιά;

Κώστας: Ναι μωρέ, είναι φιλότιμα, καλά παιδιά (γέλια)

James: Όσο και να το έχουμε προβάρει, είμαστε σε ετοιμότητα για ό,τι συμβεί επί σκηνής

Κώστας: Και καλώς, γιατί όλο και κάτι προκύπτει στο live. Αλλά εντάξει, δεν έχουμε εκτεθεί. Δηλαδή έχουμε εκτεθεί, αλλά όχι πολλές φορές

Η μπάντα όμως πήγε περιοδείες, τώρα έχει και ηχογραφήσεις

Κώστας: Φαντάσου ότι λέγαμε δεν θα το κάνουμε αυτό

James: Ναι, αλλά τώρα που σκορπίσαμε και λίγο, ο ένας είναι Βόλο, ο άλλος εδώ, ο τρίτος Θεσσαλονίκη, μας έπιασε και ένας ρομαντισμός του τύπου «αφού τα έχουμε, γιατί να μην τα κάνουμε, τα βάζουμε στο ίντερνετ και άμα πάνε, πήγανε, αν όχι, δεν έγινε και τίποτα».

Πάνε όμως…

James: Ναι, πάνε. Είναι και ωραίες ιδέες. Έχουμε και ένα κοινό που μας ακολουθεί από την αρχή.

Τον Μενούση πώς το φτιάξατε;

Κώστας: Η ιδέα είναι του Κλέωνα Αντωνίου, την ξεσηκώσαμε. Δεν μοιάζει πολύ με τη δική του εκδοχή, αλλά είναι μια πολύ ωραία ιδέα. Να πούμε ότι επικοινωνήσαμε μαζί του, ότι θα κάνουμε τη διασκευή.

James: Επίσης, εγώ έμαθα τώρα μόλις, με την αφορμή του Μενούση, ότι το Hey Joe είναι παραδοσιακό τραγούδι και μόνο η μουσική είναι του Χέντριξ, στη διασκευή που είναι περισσότερο γνωστή.  

Και η προσευχή του μάγκα;

Κώστας: Αυτό είναι ένα γενικώς αγαπημένο τραγούδι. Η εκτέλεση του Δημήτρη Κοντογιάννη είναι η πιο «γυαλισμένη» εκδοχή και η πιο μετρήσιμη. Το κομμάτι δεν έχει σταθερό ρυθμό, έχει εναλλαγές που μουσικά είναι πάντα μια επιτυχία.

James: Εμείς αλλάξαμε την αρμονία.

Κώστας: Προσπαθήσαμε να βρούμε κάτι αρμονικά κοντά στο πεντατονικό του ροκ και μαζί, τη μελωδία, όπως είναι στην αρχική μορφή.

Δεν σκέφτεστε μια κυκλοφορία, ίσως με κάτι δικό σας;

James: Υπάρχουν κάποια σχέδια. Πράγματα που δεν μπορούμε να παίξουμε με άλλες μπάντες στις οποίες παίζουμε, που έχουν δισκογραφική παρουσία, τα δοκιμάζουμε στους PtR, βγάζουμε και λίγο τα γούστα μας.

Κώστας: Έχουμε τσαλακωθεί πολύ με αυτή τη μπάντα. Έχουμε κάνει ό,τι ξεφτιλίκι μπορείς να φανταστείς

James: Μέχρι έχουμε ντύσει τον Κώστα νεράιδα

Κώστας: Δεν έχουμε άγχη δηλαδή

Δηλαδή, δεν θα πείτε ποιο θα είναι το επόμενο που θα ηχογραφήσετε;

James: Σήμερα το πρωί το συζητήσαμε αυτό. Δεν ξέρω αν θα γίνει όντως, αλλά είναι ένα κομμάτι που έχουμε να το παίξουμε δύο-τρία χρόνια. Μπορεί και να μη γίνει όμως.

Κώστας: Αλλά άμα γίνει, θα είναι διασκευάρα

Τι θα παίξετε; Την 9^η του Μπετόβεν;

Κώστας: Θα κάνουμε το «Ω γλυκύ μου έαρ» ελέω Μ. Εβδομάδας, με σεβασμό

James: Πάντως, πρέπει να πω ότι και στις δύο ηχογραφήσεις, ακούγοντάς τες μετά, είναι ο ήχος της μπάντας

Πόσο δύσκολο είναι να ζήσεις από αυτή τη δουλειά;

James: Ακόμα και αν έχεις κάτι καλό να προτείνεις, πρέπει να το υποστηρίξεις κάνοντας όοοολη αυτή τη «βρωμοδουλειά», του στησίματος, του promotion κ.λπ.Για να παίξεις μια φορά, θέλει πάρα πολύ τρέξιμο και πρήξιμο συκωτιού.

Κώστας: Το βασικό μισθό το βγάζεις, όχι παραπάνω. Και με την προϋπόθεση ότι θα τρέχεις όλη μέρα. Ή θα στήνεις το live, ή θα κάνεις κάποια ηχογράφηση ή μαθήματα

James: Πρέπει όμως να το πάρεις απόφαση ότι θα ζήσεις από αυτό το πράγμα και ότι θα πάρεις το ρίσκο.

Αλλιώς, κάνεις ιδιαίτερα μαθηματικά και φιλολογικά;

James: Ναι…

Κώστας: ΟΧΙ… (γέλια)

Ευχαριστώ πολύ

Ευχαριστούμε και εμείς.