Oikonomou pisoi
ΑΠΟΨΕΙΣ

To προεκλογικό χρήμα και ο Τύπος

Εικόνα του άρθρου To προεκλογικό χρήμα και ο Τύπος
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Κύριος Τύπος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16/03/2019, 22:38
ΑΠΟΨΕΙΣ

To κείμενο υπογράφουν η Βαρβάρα Αγγέλη και ο Γιώργος Τσαντίκος


Η σχέση του Τύπου με την πολιτική εξουσία στην Ελλάδα είναι βαθιά αντιδημοκρατική. Η βάση πάνω στην οποία έχει «οικοδομηθεί» αυτή η σχέση είναι σαθρή και όσο ο έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης περνά στα χέρια λίγων και μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, τόσο η σχέση αυτή γίνεται πιο επικίνδυνη. Δεν είναι τυχαίο που η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στους δημοσιογράφους είναι η χαμηλότερη από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μήπως τελικά όλοι βγαίνουν χαμένοι; Ναι. Η δημοκρατία, η ελευθερία του λόγου, η δημοσιογραφία, ακόμα και η πολιτική εξουσία, αν και δεν το καταλαβαίνει σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο.

Κατά τις προεκλογικές περιόδους, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρίσκονται στο επίκεντρο. Όλοι οι πολιτικοί θέλουν την προσοχή τους. Και ο Τύπος τη δίνει. Και πρέπει να τη δώσει. Με τους όρους του όμως, όχι με τους όρους της πολιτικής εξουσίας.

Τον τελευταίο καιρό, στα τοπικά μας δρώμενα, συμβαίνουν διάφορα. Δεν είναι πρωτόγνωρα. Απλώς, αυτή τη φορά υπάρχουν τρεις νέες παράμετροι. 

Η πρώτη είναι τα social media και οι διαδικτυακές εφαρμογές. 

Η δεύτερη είναι ότι τα μέσα ενημέρωσης που βιώνουν μια μεγάλη κρίση για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης, προσπαθούν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους την προεκλογική περίοδο. 

Και η τρίτη παράμετρος είναι ο ανταγωνισμός των πολλών παρατάξεων λόγω της απλής αναλογικής και οι εν δυνάμει πολιτικοί συσχετισμοί που προκαλούν έντονο προβληματισμό στους έχοντες την εξουσία.

Τι συμβαίνει λοιπόν στον μικρόκοσμό μας; 

Έχουμε και λέμε: έντονος κιτρινισμός και ένας εκχυδαϊσμός του δημόσιου λόγου, συμπεριλαμβανομένου και του δημοσιογραφικού, κάποιες πληρωμένες συνεντεύξεις και σχόλια, διάθεση δημόσιου χρήματος σε συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης με απίστευτες δικαιολογίες από τους διοικούντες (βλ. Αλέκος Καχριμάνης –κι όπως σχολίαζε με χιούμορ ένας φίλος για την ανάθεση βίντεο σε τοπικό κανάλι «25.000 ευρώ δεν έκανε ούτε το τρέιλερ του Λάνθιμου»- και Κώστας Γκόγκος, δύο περιπτώσεις που απασχόλησαν την επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες), μεσάζοντες για την «πώληση» υλικού υποψηφίων δημοτικών ή περιφερειακών συμβούλων, δημιουργία διαδικτυακών εκπομπών προεκλογικού περιεχομένου. Και βέβαια, η εμφάνιση δήθεν «δημοσιογράφων» και διαφόρων παρατρεχάμενων που σαν τα μανιτάρια έχουν ξεπηδήσει (όλο και πολλαπλασιάζονται), με την πολιτική εξουσία δυστυχώς να τους αναγνωρίζει ως συνομιλητές και να «νομιμοποιεί» την παρουσία τους στον δημόσιο λόγο. 

Την ίδια ώρα, διάφοροι υποψήφιοι δημοτικοί ή περιφερειακοί σύμβουλοι, υποψήφιοι δήμαρχοι περιφερειακών μικρών δήμων, σπεύδουν να βρουν άκρες στα διάφορα μέσα ενημέρωσης. Και για τους περισσότερους μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι σχεδόν τα πάντα –κάτι βέβαια που υποκινείται και από την ίδια την πολιτική εξουσία. 

Και εδώ μια παρένθεση: Δεν είναι τυχαίο που στη λίστα αποδεκτών ΜΜΕ τα Γραφεία Τύπου της Περιφέρειας Ηπείρου ή των Δήμων έχουν εντάξει μέσα μαζικής ενημέρωσης που δεν τα γνωρίζουμε καν. Δεν γνωρίζουμε τους ιδιοκτήτες τους, δεν γνωρίζουμε τους δημοσιογράφους τους (γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν), δεν γνωρίζουμε την έδρα τους.

Για να τελειώνουμε (μάλλον μακρηγορήσαμε):

Η πόλη μας είναι μικρή και όλοι ξέρουν ποια είναι τα πραγματικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ποια έχουν εργαζόμενους, ποια υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή κάνουν copy paste τα δελτία Τύπου των φορέων και ποιοι είναι οι πραγματικοί δημοσιογράφοι (οι οποίοι, μέσα στις πολύ δύσκολες συνθήκες που εργάζονται, και λάθη και παραλείψεις θα κάνουν, αλλά όχι σκόπιμα). Και εδώ είναι η ευθύνη των πολιτών, οι οποίοι πρέπει να επιλέγουν ποια μέσα θα ακολουθούν και τι θα διαβάζουν, κι αν αυτό που διαβάζουν, είναι ποιοτικό ή όχι. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι πολίτες.

Και εννοείται ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χρειάζονται το προεκλογικό χρήμα. Η οικονομική ανεξαρτησία (όχι βέβαια μόνο σε προεκλογικές περιόδους) είναι βασική προϋπόθεση της ανεξαρτησίας του Τύπου. Μόνο που το προεκλογικό χρήμα, εν προκειμένω, πρέπει να «επενδύεται» με τον σωστό τρόπο: να προέρχεται από την τσέπη του κάθε υποψηφίου ή της κάθε παράταξης και να μη δίνεται για έμμεση διαφήμιση και εντέλει χειραγώγηση του αναγνωστικού κοινού.

Τόσο απλά. Και για όσους δυσκολεύονται να βρουν την άκρη, τότε δεν θέλουν τον Τύπο, δεν θέλουν την ελευθερία του Τύπου. Κι ελευθερία του Τύπου ίσον δημοκρατία. Ας το πάρουμε χαμπάρι κάποτε και οι μεν και οι δε. 

ΣΧΟΛΙΑ
ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ουδέν σχόλιον . μια φώτο στο χέρι και κάντε μια περιήγηση στην περιοχή που πάρθηκε το πλάνο απο την μικρή μας πόλι ............. περιοχή δροσιάς --Καλλιθέας ................ ένα εν δυνάμει ΜΑΤΙ ,,,,,,,,,,, ΑΝΥΠΑΡΞΊΑ ΔΙΕΞΟΔΩΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ . οι κάτοικοι παλιοι Γιαννιώτες το μονο που βλεπουν προεκλογικά είναι μια φτυαριά πισσα για τις λακκούβες που τρώνε οι χείμαρροι που κατεβαίνουν απο το δάσος .......
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Ντοτη3 dodoni back