Ποιος θα συνεργαστεί με ποιον;

Μπορεί η κυβέρνηση να διατείνεται ότι με την απλή αναλογική «ανατέλλει» η εποχή των συνεργασιών και μπορεί όντως τα ψηφοδέλτια να έχουν πολλαπλασιαστεί, ωστόσο οι πιθανότητες συνεργασιών, επί του παρόντος περιστέλλονται, από τις προεκλογικές αντεγκλήσεις μεταξύ των παρατάξεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στον Δήμο Ιωαννιτών, όπου δήμαρχος από τον πρώτο γύρο έχει να εκλεγεί δεκαετίες ολόκληρες, ο πιο πιθανός να συνεργαστεί με… όλους, με βάση τη μέχρι στιγμής προεκλογική του τακτική, είναι ο… Νίκος Γκόντας. Είναι ο μοναδικός ίσως υποψήφιος που έχει αποφύγει κάθε προεκλογική τριβή, εκτός από μια δύο περιπτώσεις που απευθυνόταν στο εκλογικό του κοινό, αυτό της Νέας Δημοκρατίας, ευθυγραμμιζόμενος με θέσεις που παίρνει το πιο ακραίο κομμάτι του κόμματος σε γενικά όμως θέματα.

Κατά τα λοιπά, τους δύο θεωρητικά πιο «κοντινούς» υποψηφίους Θωμά Μπέγκα και Μωυσή Ελισάφ, χωρίζει «κόκκινη γραμμή» που μέχρι στιγμής είναι… ανεξίτηλη. Η παράταξη Ελισάφ έχει «ξιφουλκήσει» και η «υπόγεια» κόντρα του 2014 που έφερε τον κ. Μπέγκα υποψήφιο δήμαρχο έχει έρθει στην επιφάνεια, με αρκετά διαφορετικές παραμέτρους όμως.

Ακόμα και η Τατιάνα Καλογιάννη ξεκίνησε την προεκλογική της εκστρατεία με βολές κατά της δημοτικής αρχής, έριξε όμως τους τόνους αργότερα. Εναντίον της δημοτικής αρχής συγκεντρώνει την κριτική του και ο Άρης Μπαρτζώκας.

Οι «Πολίτες για την Ανατροπή» καλούνται να σηκώσουν το ιδεολογικό βάρος των συνεργασιών, κρατώντας μια πιο ισορροπιστική τάση, αλλά με λιγότερο πολιτικό επίδικο από τις προηγούμενες εκλογές. Είναι και η μοναδική από τις αριστερές παρατάξεις που θεωρητικά, θα συζητούσε κάποια μετεκλογική συνεργασία. Ωστόσο, η κριτική που ασκεί σε σημεία, στη δημοτική αρχή, είναι υπαρκτή.

Στην Περιφέρεια Ηπείρου τα πράγματα είναι παρόμοια. Σημειωτέον πως, παρότι ο περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης είναι το συνώνυμο της «μονοκρατορικής» εξουσίας στην αυτοδιοικητική Ήπειρο, δεν είναι τόσο παντοδύναμος εκλογικά, ώστε να θεωρείται βέβαια η εκλογή του από τον πρώτο γύρο. Το έχει καταφέρει δύο φορές από το 2002 που βρίσκεται στη νομαρχία-αιρετή περιφέρεια και τη δεύτερη το κατάφερε οριακά.

Φέτος, έχει αντίπαλο ψηφοδέλτιο που αναφέρεται στο δικό του πολιτικό χώρο, της ΝΔ δηλαδή, έστω και αν ο κ. Ριζόπουλος έχει μετατρέψει σε προσωποπαγή τον προεκλογικό του αγώνα.

Εάν όμως δεν υπάρξει περιφερειάρχης από τον πρώτο γύρο, σίγουρα Καχριμάνης-Ριζόπουλος δεν θα «συναντηθούν» από την ίδια πλευρά του συμβουλίου. Αντίθετα, πιο διαλλακτικοί και συζητήσιμοι φαίνεται να είναι τόσο ο Γιώργος Ζάψας, που ηγείται έτσι και αλλιώς μιας «μικτής» πολιτικά παράταξης που στηρίζεται βασικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από το χώρο της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ, όσο «ομιχλώδη» και να είναι πλέον τα αυτά τα πολιτικά σύνορα, όσο και ο Δημήτρης Δημητρίου. Ο επίσημος υποψήφιος του ΚΙΝΑΛ άλλωστε, στις τελευταίες εκλογές του Επιμελητηρίου έχασε την αυτοδυναμία κυριολεκτικά στο νήμα, αλλά συνεργάστηκε ξανά με τον Γιάννη Μήτση, παρότι οι παρατάξεις τους είχαν ανταλλάξει ουκ ολίγους χαρακτηρισμούς προεκλογικά.

Τέλος, πρέπει να συνυπολογιστεί το εξής: Αντίθετα με ό,τι ίσχυε προηγούμενα, τώρα η τακτική των «διπλών ψηφοδελτίων» είναι πιο αποδοτική. Αντί δηλαδή να συγχωνεύονται παρατάξεις προεκλογικά, θα ευνοηθούν εάν κατέβουν ξεχωριστά και συνεργαστούν μετεκλογικά.