Πέντε απροσάρμοστοι «χάρτινοι» ντετέκτιβ

Η μισή χαρά μιας αστυνομικής ιστορίας, είναι ο ντετέκτιβ. Ένστολοι και μη, οι ήρωες των συγγραφέων αστυνομικών μυθιστορημάτων είναι πάντα εκείνοι που δίνουν το κλίμα της ιστορίας και τη γράφουν, στην ουσία. Ιδού πέντε από τους καλύτερους (πάντα υποκειμενικά):

Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν: Ο ήρωας του Πάκο Ινάσιο Τάιμπο ΙΙ (ΠΙΤ ΙΙ δηλαδή) είναι «αντιτουριστικός», με εμφανείς αναπηρίες από παλιά τραύματα και επιπλέον, ξέρει καλά την ιστορία και δεν ψήνεται να μοιραστεί καρέκλες με την εξουσία. Γι αυτό και πάνω στον μύθο του, χτίστηκαν μερικά από τα καλύτερα λατινοαμερικάνικα αστυνομικά βιβλία, όπως η «Σκιά της Σκιάς» και η συνέχειά του, το «Σαν σκιές επιστρέφουμε».

Σαμ Σπέιντ: Όταν ο Ντάσιελ Χάμετ έγραψε το «Γεράκι της Μάλτας», μια από τις ηγεμονικές αστυνομικές λογοτεχνικές ιστορίες, δεν ήξερε ότι ταυτόχρονα δημιουργούσε τον μύθο του Χάμφρι Μπόγκαρτ, που υποδύθηκε τον Σπέιντ στην ομώνυμη μεταφορά στο σινεμά. Σηκωμένοι γιακάδες, σκληροί τύποι και ατάκες που βγαίνουν από την άκρη στραβωμένων στομάτων.

Πέπε Καρβάλιο: Ο ήρωας του Μονταλμπάν είναι έξυπνος, ολιγόλογος, μελαγχολικός, καλοφαγάς και επιπλέον, έχει και προσωπικό μάγειρα, για όταν δεν είναι αυτός στην κουζίνα. Από τους πιο διάσημους στις μέρες μας, με μπόλικες ιστορίες για διάβασμα.

Σον Ντάφι: Αφήνουμε τους ισπανόφωνους και πιάνουμε τους μπάτσους με –σχεδόν- αυτοκτονικό ιδεασμό. Ο Σον Ντάφι είναι ο ήρωας του Έντριαν μακ Κίντι, ένας αστυνομικός στην ιρλανδική αστυνομία, που κοιτάει πάντα κάτω από την BMW του όταν ξεκινάει το πρωί. Αν ο Ντάφι ήταν ήρωας σε D&D θα ήταν ο πιο true neutral τύπος όλων των εποχών.

Τζον Ρέμπους: Ο ηλικιωμένος Σκοτσέζος με τις όχι πάντα συμβατικές μεθόδους, είναι ο ήρωας του Ίαν Ράνκιν. Πολυγραφότατος και με πολλές υποθέσεις, διαπερνάει το βρετανικό φλέγμα με σκιρτήματα, βίαια και μη.

Περισσότερα, στο Crime Fiction Stories Fest που ξεκινάει σύντομα