Πάνω από τη Δουρούτη, απέναντι από το Μπιζάνι

Ένα από τα οχυρά που κατασκεύασαν οι γερμανοί μηχανικοί στα Ιωάννινα, ήταν αυτό της Δουρούτης.

Πάνω από τη μονή Δουρούτης, στην κορυφή του υψώματος, στη ρίζα του οποίου βρίσκεται σήμερα το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων δημιουργήθηκαν συμπληρωματικά οχυρώματα, με 4 θέσεις πυροβολικού. Το οχύρωμα βρίσκεται δυτικά του Μπιζανίου, όπου ήταν τα βασικά οχυρωματικά έργα.

Το οχυρό Δουρούτης είχε στηθεί ως εξής: στην κορυφή δύο λοφίσκων κατασκευάστηκαν δύο τσιμεντένια πυροβολεία «μόνιμα-θαμμένα» σύμφωνα με την καταγραφή του Σιορόκα (2000).

Το ένα είχε θέσεις για 6 πυροβόλα στον δυτικό λόφο και το άλλο για 4, στον ανατολικό λόφο.

Νοτιότερα υπήρχε η εγκατάσταση για τρίτο πυροβολείο που ωστόσο δεν είχε εξοπλιστεί κατά την πολιορκία των Ιωαννίνων, με νότιο-νοτιοανατολικό προσανατολισμό.

Υπήρχε επίσης ένα υπερυψωμένο κτίσμα-στρατώνας, για δύο λόχους. Επίσης, υπήρχαν χαρακώματα γύρω στα 300 μέτρα μπροστά από τα πυροβολεία.

Εικόνα από την κατασκευή των οχυρών στη Δουρούτη (Σιορόκας, 2000)

Επίσης, η περιοχή διέθετε, εκτός από το στρατώνα, αποθήκη, στέρνα νερού, καθώς και εναέρια τηλεφωνική σύνδεση με τα μετόπισθεν.

Το οχυρό Δουρούτης στελέχωνε η ενοποιημένη μεραρχία Φαΐχ Μπέη. Είχαν τοποθετηθεί εκεί 4 πυροβόλα Κρουπ και εστάλησαν μόλις στις 20 Φεβρουαρίου 600 μαχητές.

Τα συγκεκριμένα οχυρωματικά συμπεριλαμβάνονταν στην κύρια ζώνη άμυνας και τα αντίστοιχα στις θέσεις Τσούκας, Σάββα, Αγ. Νικολάου, Μανολιάσας, ήταν θέσεις προκάλυψης (Σιορόκας, 2000).

Εικόνα από τα οχυρωματικά έργα μπροστά στα οχυρά Δουρούτης (Σιορόκας, 2000)

Νότια της θέσης Δουρούτης είχε κατασκευαστεί μια σειρά από τοιχία, σε απόσταση περίπου 7 χλμ προς το δρόμο προς Πρέβεζα. Σε αυτή τη γραμμή, όπου δεν ήταν εύκολη η κατασκευή ορυγμάτων λόγω πετρώδους εδάφους, οι Τούρκοι είχαν τοποθετήσει 7 πολυβόλα και 8 κανόνια, εκ των οποίων 2 ταχυβόλα και 2 ορειβατικά.

Τα «Έξι παλικάρια της Δουρούτης»

Στις 20 Φεβρουαρίου, την παραμονή της απελευθέρωσης της πόλης δηλαδή, κοντά στα οχυρά, θα χάσουν τη ζωή τους 6 φαντάροι του 3ου λόχου/11ου Συντάγματος Πεζικού. Ένας ήταν από τη Μεσσηνία, ο Γιάννης Αθανασόπουλος, τρεις από την Αρκαδία, οι Αντώνης Κεφαλάς, Ρήγας Κρατημένος και Μιχάλης Σχίζας και δύο από την Κρήτη, οι Γιώργος Πασσιαδάκης και Μανώλης Τσικαλουδάκης.  Θεωρούνται οι «έξι τελευταίοι νεκροί» της πολιορκίας των Ιωαννίνων και σήμερα, τιμώνται με μνημείο στην περιοχή και με ετήσια εκδήλωση που διοργανώνει το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Πηγές:

Σιορόκας Γ. (2000). Η τουρκική αμυντική οργάνωση των Ιωαννίνων σε σχέση με τις αντίπαλες γραμμές και τις επιχειρήσεις της απελευθέρωσης. ΙΜΙΑΧ