Όταν οι Genesis πούλησαν την Αγγλία

Αν υπάρχει μια μπάντα στην οποία μπορεί να εφαρμοστεί ο αλγόριθμος (που λέει και ο Χαρδαλιάς) «Fleetwood Mac», αυτή είναι οι Genesis.

Όπως και οι Mac, οι Genesis υπέστησαν μια εκ βάθρων αλλαγή, σε μια συγκεκριμένη στιγμή της καριέρας τους. Ειδικά στην περίπτωσή τους όμως, η «προ-ποπ» εποχή τους και πολύ πριν τους κάνει ο Φιλ Κόλινς μπάντα για ασανσέρ και προθαλάμους ξενοδοχείων (εκτός από κάνα δυο κομμάτια), ήταν η μπάντα του Πίτερ Γκάμπριελ.

Το μακρινό 1973 οι Genesis έβγαζαν, τέτοιες μέρες, το πέμπτο τους άλμπουμ, στο οποίο είχαν αποφασίσει να… πουλήσουν την Αγγλία.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Σημειωτέον ότι τότε, οι Genesis έβγαζαν ένα ως δύο άλμπουμ τη χρονιά και ήδη, είχανε ένα live στο πορτφόλιό τους.

Επίσης, ένα χρόνο πριν είχαν κυκλοφορήσει το (καταπληκτικό) Foxtrot.

Με το Selling England by the Pound όμως, ήθελαν να μπούνε για καλά στα αχανή νερά του art rock. Και το έκαναν, όχι χωρίς κόστος.

Το άλμπουμ ήταν μαζί τέλειο, αλλά και όχι τέλειο. Ήταν δηλαδή ένα αρκετά εκκεντρικό, art-ίστικο δημιούργημα, που απαρνούνταν σε σημαντικό βαθμό τις πιο «λαϊκές» εκδοχές της μουσικής για να βαδίσει σε πιο τζαζ και βερμπαλιστικά μονοπάτια. H τριάδα Χάκετ-Ράδερφορντ-Μπανκς έκανε υπερχρήση των οργάνων και επιπλέον, το άλμπουμ ήταν αγγλικό από την αρχή ως το τέλος, με τον Γκάμπριελ να γράφει στίχους που αναφέρονται σχεδόν αποκλειστικά στην τυπική και άτυπη αγγλική καθημερινότητα.

Το Selling England… είναι σημαντικό άλμπουμ για διάφορους λόγους. Ένας εκ των οποίων είναι ότι αποτέλεσε το μοτίβο στο οποίο κινήθηκε ένα αρκετά συζητήσιμο, καθόλου αμελητέο όμως, μουσικό ρεύμα. Επίσης, είναι ίσως το καλύτερο άλμπουμ που έκανε ο Φιλ Κόλινς στη ζωή του, ως ντράμερ τότε ακόμα.