Το Lovecraft Country είναι μια από τις τρεις πιο «καυτές» τηλεοπτικές σειρές του πανδημικού φθινοπώρου/χειμώνα 2020-21 (οι άλλες δύο είναι το Boys που τα είπαμε ήδη και το Raised by Wolves, για το οποίο θα μιλήσουμε ξεχωριστά).
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:
Είναι μια διασκευή του κόσμου του H.P. Lovecraft, του «μεγάλου παλαιού» του τρόμου και μάστορα της ανατριχιαστικής ατμόσφαιρας, από την εποχή που δεν υπήρχαν ειδικά εφέ, παρά μόνο ο νους.
Ο νους αυτών που έγραφαν και ο νους αυτών που διάβαζαν.
Εκατό παρα κάτι χρόνια από το θάνατο του Λάβκραφτ, το HBO αποφάσισε να δώσει το πράσινο φως στο δημιουργό των Heroes (ποιος θυμάται τους Heroes;) και των Sons of Anarchy, να φτιάξει την πιο παράξενη τηλεοπτική διασκευή του λαβκραφτικού σύμπαντος.
H σειρά προσπαθεί να «μπολιάσει» το σπλάτερ και τα τέρατα του Λάβκραφτ με τη ρατσιστική Αμερική των ‘50s. Δεν τα καταφέρνει πάντα καλά και το αποτέλεσμα, παρότι ενδιαφέρον, είναι κάπως άνισο και μοιάζει να κυμαίνεται από επεισόδιο σε επεισόδιο.
Ένας βετεράνος του πολέμου της Κορέας επιστρέφει στην πόλη του, για να διαπιστώσει ότι ο πατέρας του αγνοείται, υπό παράξενες συνθήκες. Αποφασίζει να τον αναζητήσει μαζί με το θείο του και μια φίλη και η κατάσταση (φυσικά) περιπλέκεται, όταν αρχίζει να περιδιαβαίνει τους τόπους όπου οι Μεγάλοι Παλαιοί αποφάσισαν να οικειοποιηθούν, στη Γη και φυσικά, στη Μασαχουσέτη, στα βορειοανατολικά παράλια των ΗΠΑ, όπου τόσο ο Λάβκραφτ, όσο και ο Στίβεν Κινγκ, δραματοποίησαν τους εφιάλτες τους.
Το Lovecraft Country όμως δεν είναι απλά μια «σειρά τρόμου». Από το πρώτο επεισόδιο κιόλας, αποδεικνύει ότι το «πάντρεμα» με το ρατσιστικό καθεστώς των ΗΠΑ δεν είναι απλά για αγοραίους λόγους.
Η ριζοσπαστική «απαγγελία» του Τζέιμς Μπάλτουιν, του μαύρου, αντικαπιταλιστή διανοούμενου και ακτιβιστή στο πρώτο επεισόδιο «ντύνει» ένα φαινομενικά παράταιρο θέμα, που ωστόσο, γίνεται πολύ λογικό και «κανονικό» για το θεατή, όπως παρουσιάζεται. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αναφορές σε άλλους προοδευτικούς, όπως ο Γκιλ Σκοτ-Χέρον και οι στίχοι του.
Η σειρά, παρότι μοιάζει κάπως με ένα κουλτουριάρικο Supernatural, δεν είναι μόνο αυτό. Προσπαθεί να ανιχνεύσει την απελευθέρωση από κοινωνικές και βιοπολιτικές νόρμες, ενίοτε το καταφέρνει, αλλά πολύ συχνά χάνεται, εκμεταλλευόμενη το όνομα του Λάβκραφτ ή, αν θέλετε, αξιοποιώντας το με διαφορετικό από το μέχρι τώρα συνηθισμένο, τρόπο.