Οι «κάτω της βάσης» και οι «άριστοι»

Συνήθως, αυτή την περίοδο γνωστές γίνονται οι βάσεις εισαγωγής στις πανεπιστημιακές σχολές, μια «συνήθεια» που πυροδοτεί μια κουβέντα για το ποιος-α είναι «άριστος» και ποιος όχι, με βάση την ποσοτική προσέγγιση της απόδοσής του σε μια και μόνο μέρα.

Ωστόσο, η συζήτηση επικεντρώνεται στις βάσεις, δηλαδή το βαθμό που ορίζει την εισαγωγή σε μια σχολή και όχι στον τρόπο εισαγωγής. Για παράδειγμα, η είσοδος με βαθμούς «κάτω της βάσης» δεν είναι απρόσμενη, όταν αυξάνονται συνεχώς οι εισακτέοι στις σχολές, πάνω από το «όριο αντοχής» που δηλώνουν τα πανεπιστήμια και σε ποσοστό σχεδόν 75% των υποψηφίων.

Ένα άλλο «εποχικό φρούτο» είναι οι διφορούμενες απόψεις των ίδιων, συνήθως, παραγόντων. Για παράδειγμα, η «κατακραυγή» για τις χαμηλές βαθμολογίες ακούγεται από τα ίδια, θεσμικά συνήθως, πρόσωπα, που θα κάνουν τα πάντα για μην κλείσει η σχολή της εκλογικής τους περιφέρειας, έστω και αν έχει πολύ χαμηλή βάση εισαγωγής.

Οι φετινές επιδόσεις όμως, στις σχολές Ιωαννίνων και Ηπείρου, έχουν αρκετές εκπλήξεις που στην πραγματικότητα δεν είναι εκπλήξεις. Το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, παρότι θεωρείται (και είναι αδιάβλητο), δεν παρέχει τη δυνατότητα πραγματικής επιλογής. Ο τρόπος με τον οποίο υποψήφιοι-ες επιλέγουν τις σπουδές τους, είναι στενά συνδεδεμένος με το κοινωνικό αποτύπωμα της διαδικασίας των πανελλαδικών και το «πρόσημο» της κοινωνικής επιβεβαίωσης και αποκατάστασης, έστω και αν δεν είναι τόσο έντονο όσο παλιότερα.

Για παράδειγμα, την υψηλότερη βαθμολογία φέτος στα Γιάννενα, δεν την έγραψε κάποιος-α που μπήκε στην Ιατρική, αλλά στην Αρχιτεκτονική, με σχεδόν απόλυτο «άριστα». Την ίδια στιγμή όμως, ο τελευταίος-α από τους 47 που μπήκανε στο πρώτο έτος της σχολής, έγραψε 13.111 μόρια, ανοίγοντας την ψαλίδα της απόστασης από την πρώτη θέση.

Αλλού, όπου η  επιλογή είναι πιο συμπαγής, οι διαφορές ήταν μικρότερες: Στην Ιατρική, πρώτος και τελευταίος συγκέντρωσαν βαθμούς με μόλις 600 μόρια διαφορά, ενώ περίπου ανάλογη ήταν η εικόνα στο Βιολογικών Εφαρμογών και στη Λογοθεραπεία.  Πιο στοχοθετημένη ήταν επίσης η επιλογή στο Χημικό και λιγότερο στο Οικονομικό ή στο Ιστορικό.

Έτσι και αλλιώς, η μονομερής ποσοτική εκτίμηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι λάθος. Στην ιστορία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Ηπείρου, την «πλήρωσαν» τμήματα που είχαν αξιόλογο εκπαιδευτικό κεφάλαιο και αντ’ αυτών παρέμειναν σχολές, υποτίθεται αιχμής, που αλλάζουν όνομα και πρόγραμμα σπουδών κάθε χρόνο.