Οι Folk N’ Roll, οι μπύρες, το κομπρεσέρ, η τζ(ι)αζ: μια συνέντευξη για τη μουσική

Οι Folk N’ Roll είναι μια μπάντα που μέσα σε πέντε χρόνια ύπαρξης, έχει φτιάξει γύρω της το δικό της χώρο. Όχι μόνο τώρα που γράφει και δική της μουσική, αλλά και από πριν, όταν περνούσε από τη μπάλκαν-σκα πριονοκορδέλα της γνωστά κομμάτια. Ο «Τύπος» μίλησε με τον Άκη, τον Σάμι και τον Ντίνο (δηλαδή ο Ντίνος δεν μίλησε πολύ, αλλά ήταν καίριος όταν το έκανε), κάμποσες μπύρες, δίσκους στο πικάπ και ένα κομπρεσέρ που μας συνόδευσε σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. (Η φωτογραφία είναι της Κατερίνας Κούρου)

Πού πάει η δουλειά με τους Folk;

Άκης: Κυνηγάμε το όνειρο. Παίρνει μορφή καινούργια σιγά-σιγά μετά από πέντε χρόνια η κατάσταση. Εξελισσόμαστε

Φέτος ήταν κομβική χρονιά. Βγάλατε τον πρώτο δίσκο σας

Σάμι: Θα το καταλάβουμε πιο μετά γιατί τώρα, μέχρι να βγάλουμε το δίσκο, νομίζαμε ότι είμαστε ενεργοί. Όντως ήμασταν δημιουργικά, αλλά αν προσθέσεις τώρα και την κυκλοφορία του δίσκου, ήταν η πιο «ισχυρή» χρονιά μέχρι τώρα. Εν ολίγοις, πριν «στρώναμε κώλο» για ο,τιδήποτε άλλο εκτός από το δίσκο.

Πώς ήταν αυτή η μετάβαση, από τα πολλά live στον δίσκο;

Σάμι: Αν το σκεφτείς απλά, όταν μια μπάντα ξεκινάει να παίζει τη δικιά της μουσική, είναι γραμμικό ότι θα βγάλει και δίσκο, θα εκφράσει αυτό που θέλει να εκφράσει δηλαδή.. Εμείς περνάγαμε καλά, είναι αλήθεια, παίζοντας διασκευές. Είχε χαβαλέ, είχε τζέρτζελο στα live, είχε ενέργεια

Άκης: Είχε βιώματα

Σάμι: Είναι όμως εύκολο υπό μια έννοια, είσαι καθησυχασμένος. Παίζεις διασκευές σε κομμάτια που σου αρέσουν, ο κόσμος το φχαριστιέται, κλείνεις live…

Άκης: Δεν ήταν διασκευές-διασκευές όμως, να το πούμε αυτό. Είχαμε βάλει τη δική μας δουλειά σε πολλά πράγματα.

Σάμι: Δεν λέω ότι δεν παρεμβήκαμε, αλλά… Εν τέλει έπρεπε να πούμε «εντάξει, τώρα φτάνει, πάμε να κάνουμε κάτι δικό μας». Το άλμπουμ λοιπόν βγήκε για να υπάρχει στη βιβλιοθήκη μας και όσων ακόμα θελήσουν να το αγοράσουν, που τους ευχαριστούμε προκαταβολικά, για να θυμόμαστε τι κάναμε. Τώρα ξεκινάει η νέα σελίδα, με τα δικά μας πράγματα.

Τι θα έχει η νέα σελίδα;

Άκης: Πειραματισμούς

Σάμι: Ντίνο πες τι θα έχει η νέα σελίδα

Ντίνος: Με αποσυντονίζει το κομπρεσέρ (γέλια)

Άκης: Ακούμε μια μουσική που είναι κλασική, που έχει περάσει στην παράδοση και στο αίμα μας θα έλεγα και θέλουμε να δώσουμε νέα πνοή σε αυτό. Μέχρι τώρα, η νέα πνοή έμπαινε με την έκφραση. Τώρα αυτό βγαίνει πιο καθαρά. Βγαίνει κάτι που δεν έχει σκελετό και όρια.

Σάμι: Δεν υπάρχουν όμως από την αρχή τα όρια. Τα φτιάχνουμε εμείς.

Δεν βάζετε και τίτλο στη μουσική σας

Σάμι: Δεν είναι εύκολο, μη νομίζεις. Φτιάξαμε ένα βίντεο για να μας γνωρίζει ο κόσμος πριν από λίγο καιρό. Εκεί λέμε ότι παίζουμε έθνικ, σκα και μπάλκαν, που είναι τρεις τεράστιες κατηγορίες. Από μόνες τους δεν φτάνουν γι αυτό που παίζουμε, αλλά είναι βασικές. Μετά το σινγκλ που βγάλαμε, ούτε αυτά αρκούν. Οπότε αμα θες να σου πω τι παίζουμε… δεν μπορώ να σου πω τι παίζουμε. Πρέπει μάλλον να μας το ο κόσμος, από τις εντυπώσεις που παίρνει. Ένας τελευταία μας είπε, μετά από συανυλία, ότι παίζουμε μπάλκαν ροκ, που πιάνει λίγο το σκληρό βαλκανικό ήχο

Άκης: Αλλά είναι και χορευτικός. Άρα μπάλκαν ροκ εντ ρολ. Θα το καταλάβουμε μετά από μερικά χρόνια.

Άρα θα συνεχίσετε να υπάρχετε…

Ακης: θα το θέλαμε πάρα πολύ

Σάμι: Ελπίζουμε (γέλια). Τα έχουμε βρει γενικά ως μπάντα. Θα χρησιμοποιήσω μια λέξη που μου είχε πει ο Άκης παλιά. «Κάναμε χωριό», που περιγράφει άριστα την κατάστασή μας

Πόσοι είσαστε τώρα;

Ντίνος: Οκτώ

Σάμι: Οκτώ είμαστε; Εφτά σε παίχτες, οκτώ το team, μαζί με τον Πάνο (σ.σ. Παπακώστα, ηχολήπτη-πολυεργαλείο)

Άκης: Για τον Πάνο θα έλεγα ότι μπορεί να έχει και παικτικό ρόλο στη μπάντα

Σάμι: Ή και έχει ήδη αναλόγως πώς αντιλαμβάνεται κανείς τη δουλειά του ηχολήπτη και το έργο που επιτελεί.

Άκης: Πολύ σημαντικό το έργο του

Σάμι: Έτσι. Κύριε Πάνο μας αν διαβάζεις αυτή τη συνέντευξη τώρα, είσαι ο καλυτερότερος άνθρωπος του κόσμου.

Και ποιοι είσαστε;

Ντίνος: Θα πω τα nicknames. Α ωραία. Δεν τα θυμάμαι. Για κάτσε λίγο… ο Πάτερ είναι στα φωνητικά, ο Τσάρλι στα φωνητικά επίσης, ο Ψωμάς στα ντράμερ, ο Γέροντας Σοφός στο μπάσο, ο Νασουπάρωτοκακό στο ακορντεόν και εγώ είμαι ο Εγκέλαδος.

Τι γίνεται με τις συναυλίες; Σας εξασφαλίζουν μια αναγνωρισιμότητα έτσι δεν είναι;

Σάμι: Ναι, περισσότερο από ό,τι παλιά

Και μετά; Είναι αυτό που λέμε «περνάμε καλά και αυτό βγαίνει στον κόσμο»;

Σάμι: Ακριβώς, και μου αρέσει ότι το λες και χαμογελάς.

Βγαίνει η δουλειά με τις συναυλίες; Γίνεται να ζήσεις από τη μουσική σήμερα;

Σάμι: Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν γίνεται. Αλλά πάλι εγώ μιλάω. Θα πω την αρχή και θα συνεχίσει ο Άκης που του αρέσει να μιλάει για τα όνειρα. Λοιπόν, οι συναυλίες όντως προσφέρουν πολλά σε μια μπάντα. Είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος γνωριμίας με αυτή. Τα τελευταία χρόνια ήταν αρκετά ενεργά για μας, αλλά φέτος το τηλέφωνο χτυπάει αρκετά περισσότερο, μπορώ να πω. Αυτά.

Άκης: Εν δυνάμει βγαίνει, αρκεί να μην έχεις πολλές απαιτήσεις. Μπορείς να ζήσεις από αυτό, χωρίς να κάνεις κάτι άλλο. Θα μπορούσαμε να… τι γίνεται ρε παιδιά με το κομπρεσέρ;

Σάμι: Ξεκίνησε μόλις αρχίσαμε να μιλάμε, συμμετέχει στη συνέντευξη

Δεν πειράζει, θα είναι και λίγο industrial η κουβέντα. Τι λέγαμε;

Άκης: Η φάση είναι η εξής: θα μας άρεσε να κάνουμε live τόσα, ώστε να είμαστε σε ένα στούντιο όσο συχνά θέλουμε, όσες ώρες, όσες μέρες θέλουμε, να ετοιμάζουμε κάτι και να παίζουμε. Αν έχεις όρεξη και δύναμη να το κυνηγήσεις, το κυνηγάς.

Σάμι: Έλα, απάντησε ρομαντικά. Μικρός δεν έβλεπες τους ροκ σταρ και ήθελες να γίνεις σαν αυτούς;

Άκης: Εντάξει, είναι το όριο, το ιδεατό, αν το κυνηγάς δεν αντιλαμβάνεσαι τις θυσίες ως θυσίες.

Τώρα όμως συζητάμε γι αυτά όντας στα Γιάννενα. Αισθάνεστε ότι είστε κομμάτι μιας μουσικής σκηνής;

Σάμι: Υπάρχει και σκηνή και ακροατές που θέλουν να ακούσουν ντόπια μουσική. Το βλέπουμε στα ωδεία που εργαζόμαστε κάποιοι από εμάς, στους μαθητές και στις μαθήτριες. Υπάρχουν κιθαρίστες και κιθαρίστες, ντράμερ και ντράμερ…

Άκης: Ιδίως ντράμερ υπάρχουν πάααρα πολλοί (γέλια)

Σάμι: Ναι, υπάρχει ήδη μια βάση με τοπικές μπάντες και μπορούν να υπάρξουν και άλλες. Αλλά το σημαντικό που το λέω σε κάθε ευκαιρία, είναι ότι κάθε βήμα που κάνει μια τοπική μπάντα παραέξω, είτε λέγεται Folk, είτε Villagers είτε ο,τιδήποτε, προσφέρει απίστευτα πολλά στην τοπική κοινωνία. Τα μάτια πέφτουν σε όλες τις μπάντες της περιοχής.

Άκης: Εγώ πάλι πιστεύω ότι μουσική σκηνή, δεν υπάρχει. Υπό την εξής έννοια όμως: υπάρχει τεράστια παραγωγή μουσικής, γίνεται πολλή δουλειά από πολλούς μουσικούς, αλλά η πόλη δεν σφύζει από live. Υπάρχει η μπάντα, αλλά δεν υπάρχει το πατάρι, το stage για να παίξεις. Και δεν είναι μόνο ο χώρος, γιατί προσπάθειες γίνανε, αλλά κυρίως το πώς στηρίζονται αυτοί οι χώροι και οι μπάντες, από ποιο κοινό, γιατί πρέπει να είναι βιώσιμοι. Αυτό δεν γίνεται εδώ όμως. Δεν ξέρω τι φταίει. Η κακοκαιρία φταίει; Δεν ξέρω…

Σάμι: Νομίζω ότι πρέπει να μάθει ο κόσμος να το στηρίζει και αυτό χτίζεται σιγά σιγά, με υπομονή και θυσίες από αυτόν που θα φτιάξει τη σκηνή. Θέλει κουράγιο και δύναμη.

Τι ακούτε εκτός από φολκ:

Σάμι: Δεν έχω ποσοστά να πω, αλλά είμαι αρκετά μεταλάς, σε ικανοποιητικό βαθμό μου αρέσουν έθνικ, τζαζ, αλλά και πανκ. Μπορώ να κολλήσω για καιρό με συγκεκριμένο είδος, με μια μπάντα, ένα τραγούδι και μετά, να πάω στο εντελώς άλλο άκρο. Και το απολαμβάνω αυτό.

Ντίνος: Κυρίως βαλκανική μουσική, τούρκικη. Και λιγάκι τζ(ι)αζ (γέλια)

Εσύ έχεις και μονοπώλιο στην τοπική πιάτσα (παίζει σαξόφωνο)

Ντίνος: Εντάξει δεν είμαι μόνος, είναι και άλλοι τρεις. Αλλά με τέτοια μουσική προσέγγιση, ναι, μοναδικός. Τελικά, αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα υπήρχε κέφι, αυτό έχω καταλάβει (γέλια)

Πάντως, το κέφι κυρίως ο κόσμος το περιμένει από τον φρόντμαν

Σάμι: Και για λίκνισμα, γράφ’ το αυτό οπωσδήποτε. Ειδικά στις Σκουριές έχουμε χαρακτηριστικό πλάνο από τον Άκη

Άκης: Σαν τον Σάμι ειμαι κι εγώ, λίγο πιο ελεύθερος. Προσπαθώ όμως να μην ακούω ποπ

Σάμι: Εγώ ακούω και ποπ, και αυτό γράψ’ το

Γιατί όχι ποπ όμως;

Άκης: Είμαι ιδεολογικά αντίθετος στη βιομηχανοποίηση. Καλοκαίρι συνήθως ακούω π.χ. chillstep. Αλλά εγώ έχω και αυτά που μελετάω, (σ.σ. ο Άκης είναι διπλωματούχος στη βυζαντινή μουσική), οπότε δεν υπάρχει χρόνος για κάτι περισσότερο.

Και κάτι τελευταίο: τι χρόνο ζωής έχει άλμπουμ και πότε θα βγάλετε καινούργιο;

Άκης: Ααααααααα, εγώ να πω…

Σάμι: Η Φτέρη έχει παλιώσει ήδη, είναι τρία χρόνια πρότζεκτ. Απλά είπαμε να το γράψουμε τώρα και να το κυκλοφορήσουμε. Εμείς ταυτόχρονα δουλεύαμε και το επόμενο και ελπίζουμε μέσα στον επόμενο χρόνο να βγει. Δηλαδή δεν κρατιόμαστε, τέτοια φάση, να το βγει το νέο άλμπουμ.

Ωραία. Ευχαριστώ πολύ

Κι εμείς ευχαριστούμε