Οι Echo Tides, τα live, η Ανδρομέδα και η «meta trance»

Η μπάντα που φέτος, κάνει «θόρυβο» με το «Ανδρομέδα FM» και το καλύτερο κομμάτι του 2023 από ελληνική μπάντα, μέχρι τώρα, τον «Αρχάγγελο», μιλάει με τον Τύπο Ιωαννίνων ενόψει του πρώτου τους live στα Γιάννενα, στο Beatnik, στις 5 Απριλίου.

Στην κουβέντα συμμετέχουν ο Παναγιώτης Πανταζής, η Καλλιόπη Μητροπούλου και ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος.

Έχετε συνηθίσει –φαντάζομαι- να μιλάτε και να φτιάχνετε πράγματα με αυτόν τον τρόπο (σ.σ. η κουβέντα έγινε μέσω Skype);

Παναγιώτης: Ναι, είναι βασική μας μέθοδος αυτή.  Ο Γιάννης είναι στην Κατερίνη και οι υπόλοιποι στην Αθήνα. Άρα εκ των πραγμάτων, τα περισσότερα πράγματα δουλεύονται έτσι.

Καλλιόπη: Εγώ ήμουν για πολλά χρόνια στο εξωτερικό

Δουλεύει όμως;

Παναγιώτης: Δεν έχουμε παράπονο. Έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα. Όλος ο δίσκος «Ανδρομέδα FM» φτιάχτηκε με αυτή τη μέθοδο και ακόμα όταν ήρθε η ώρα να ηχογραφήσουμε, επειδή ήμασταν ακόμα στα πρώτα λοκντάουν όπου υπήρχε ένας φόβος και μια ανασφάλεια, πάλι κατά μονάδες λειτουργήσαμε.

Ακόμα και στην ηχογράφηση. Επομένως ναι έχουμε βρει λίγο τα πατήματά μας με αυτόν τον τρόπο. Και όποτε είμαστε από κοντά, είμαστε πολύ λυμένοι. Σαν να φεύγουν βαρίδια από τα πόδια.

Γιατί βγάλατε το δίσκο Ανδρομέδα FM;

Παναγιώτης: Ο τίτλος Ανδρομέδα υπήρχε αρχικά για ένα κομμάτι του δίσκου , για τον Αρχάγγελο το οποίο είναι το κομμάτι που άλλαξε τους περισσότερους τίτλους στην ιστορία της μουσικής.

Αν δεν ήξερε κανείς για σας, και άκουγε για έναν δίσκο που λέγεται Ανδρομέδα και ένα κομμάτι που λέγεται Αρχάγγελος, θα πίστευε ότι είστε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. 

Παναγιώτης: Νομίζω ότι ο ήχος μας είναι πιο μακριά. Αυτό που ίσως μας συνδέει με τον Θανάση, είναι ότι κοιτάμε μπροστά. Ουσιαστικά όπως δείχνει και το εξώφυλλο του δίσκου (δύο ανθρώπους να κάθονται στο αυτοκίνητό τους και να ατενίζουν τα αστέρια, το άπειρο, και να οραματίζονται κάτι καλύτερο κάτι ομορφότερο) Κάπου υπάρχει ο αστερισμός της Ανδρομέδας. Και το FM θα μπορούσε να είναι ο ραδιοφωνικός σταθμός που παίζει αυτό το αυτοκίνητο στο οποίο κάθονται.

Πότε θεωρείτε ότι μια συναυλία έχει πετύχει; Ότι είναι καλή; 

Καλλιόπη: Είναι προσωπικό για τον καθένα Όταν νιώθεις άνετα, και όταν καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι ένα με το κοινό, να νιώθεις αυτή την ενέργεια ότι κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις πίσω.

Παναγιώτης: Δεν είναι κάτι μετρήσιμο. Είναι η αίσθηση. Έχει τύχει να κάνουμε live με 1000 άτομα και να είναι φανταστικά. Αλλά έχει τύχει να κάνουμε live με 7 άτομα από κάτω, και αυτό που νιώθαμε στη σκηνή μεταξύ μας ήταν κάτι λες και ήμασταν στο κέντρο του σύμπαντος. Υπήρχε μια ενέργεια μαγική. Είναι η αίσθηση της στιγμής. Και συνήθως περνάμε ωραία.

Την επαρχία την έχετε ξαναδοκιμάσει συναυλιακά;

Π.Π. Ως Echo Tides όχι. Γενικότερα κάθε πόλη έχει τη δική της ενέργεια. Και είναι φοβερό Γιατί τη διατηρεί ακόμα και μέσα στα χρόνια/ Και είναι περίεργο . Ειδικά στις πόλεις της περιφέρειας, το κοινό ανανεώνεται λόγω φοιτητών. Αλλά για π.χ. ο Βόλος όπου έπαιξα πέρσι είχε την ίδια ενέργεια με τον Βόλο όπου είχα παίξει πριν από 10 χρόνια. Η πάτρα που δεν είχα παίξει παλιότερα, έχει τη δική της ενέργεια. Είναι πιο σαρωτική. Ο Βόλος είναι πιο ήσυχος. Η Λάρισα έχει μια ζέστη. Δεν μπορείς να το ορίσεις ακριβώς. Κάθε φορά που παίζεις σε μια πόλη, υπάρχει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας του κοινού που υπαγορεύεται και τη συνολικότερη κατάσταση της πόλης

Τα Γιάννενα έχουν αυτή την εσωτερικότητα την ομορφιά που δεν τη συναντάς αλλού κι αυτό κάπως αντικατοπτρίζεται στους ανθρώπους. Ακόμα και αν οι άνθρωποι που έρχονται στις συναυλίες, δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι αλλά περαστικοί

Αυτό που έρχεται από το μέλλον της ελληνικής μουσικής είναι ξεσηκωτικό synth pop μόνο;

 Ε.Τ. Να μιλήσουμε για το δικό μας μέλλον;

Ναι για αυτό το ρωτάω. Γιατί θεωρώ ότι αυτό που προτείνετε, έρχεται από το μέλλον. 

Παναγιώτης: Εμείς έχουμε γράψει ήδη τα καινούρια μας κομμάτια. Εννοώ και του επόμενου άλμπουμ. Αν αυτός ο δίσκος σας φάνηκε synth pop, ο επόμενος θα σας φανεί… αλλιώς.

Είναι αρκετά πιο καθαρός σε κάποια πράγματα, και πιο δυναμικός. Νομίζω ότι το πού σε τραβάει καθετί, είναι είτε η στιγμή είτε τα ακούσματά σου που θέλεις να βγάλεις πιο πέρα, είτε η ψυχολογική κατάσταση

Γιάννης: Εγώ νιώθω ότι δεν έχουμε έναν πολύ σαφές πλάνο ότι ξεκινάμε να συνθέτουμε και λέμε ότι ωραία πάμε να φτιάξουμε synth pop ή πάμε να φτιάξουμε post punk ή οτιδήποτε. Είμαστε πολύ απελευθερωμένοι στο τι θέλουμε  να βγει. Ξέρουμε τα εργαλεία που έχουμε μπροστά μας σε πρώτη φάση.

Συνήθως όταν γράφουμε κάτι, το τελικό ύφος μπορεί να αλλάξει πολύ. Να μείνουν ίδιες νότες και αρμονίες και ξαφνικά να πούμε ότι όλο αυτό το θέλουμε αλλιώς. Και στο τέλος όταν γράψεις 4-5 κομμάτια και νιώσεις την ανάγκη ότι όλο αυτό πρέπει να έχει μια συνολική αντιμετώπιση , τότε ίσως αποφασίζεις και το ύφος που θέλεις να έχει αυτό το πράγμα. Για να έχει και νόημα ο δίσκος.

Το Ανδρομέδα FM, νιώθουμε ότι είναι δίσκος. Είχε νόημα να βγει ως δίσκος και όχι 9 singles. Και αυτή είναι η λογική μας και για το επόμενο. Τώρα τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Εμείς το ορίζουμε βασικά. Αλλά είμαστε εντελώς ελεύθεροι σε αυτό το πράγμα Συνήθως όταν πάμε ναν παίξουμε χαλαρά σε μια πρόβα, βγαίνει κάτι προς το post punk. Κάτι πάει προς τα εκεί. Σαν βάση. Από κει και πέρα βλέπουμε. Είμαστε ανοιχτοί.

Παναγιώτης: Μπορεί να ξεκινήσουμε μια βάση με τον Γιάννη πιο χορευτική, μετά να βάλει ο Γιώργος τα τύμπανά του να το κάνει πιο πάνκικο το κομμάτι, και μετά να έρθει η Καλλιόπη με τη φωνή της και όλο αυτό το πράγμα να δέσει σε κάτι άλλο, δικό του.

Όπως σε κάθε μπάντα ο καθένας φέρνει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Και τουλάχιστον σε αυτό το καινούριο άλμπουμ, έχουμε δουλέψει λίγο παραπάνω τα καινούρια μας κομμάτια από κοντά. Και πριν ηχογραφηθούν, θα έχουν αυτά τα κομμάτια την τύχη να πάρουν περισσότερο την προσωπικότητα του καθενός.

Κ.Μ: ο  μπαμπάς μου χτες είπε με πολλή σοφία: «Το είδος της μουσικής που παίζετε, είναι meta trance». Λέω, εντάξει…

Καλλιόπη, πες μας λίγο για το άλμπουμ όπως το βλέπεις εσύ μετά από αυτή την περιγραφή που έκανε ο Παναγιώτης. Μήπως είναι και μια τρίτη ματιά σε έναν δίσκο;

Καλλιόπη:.Εγώ είμαι ερμηνεύτρια. Το αγαπώ πολύ αυτό το άλμπουμ. Το ακούω και τώρα που έχει βγει. Έχω πολλά συναισθήματα διαφορετικά. Άλλα νιώθω ΄με τη Βενζίνη, άλλα με την Έξοδο, με το Τρένο τώρα εντάξει Ανυπομονώ να το παίξουμε live. O Aρχάγγελος με ανατριχιάζζει. Αυτό που είπαν και τα παιδιά. Ο καθένας μας βάζει και τα στοιχεία του.

Είναι και λίγο μια πιο συνολική καλλιτεχνική, πολιτισμική πρόταση η δουλειά σας γιατί συνδυάζεται και με τα μουσικά βίντεο που κυκλοφορείτε, που έχουν ένα στυλ που τα διαπερνά. Ένα το έχετε φτιάξει με τον Γιώργο Γούση, έτσι; Υπάρχει μια κοινή γραμμή που τα διαπερνά σαν ύφος; Σαν αυτό που θέλετε από τη ζωή, πώς να μοιάζει περισσότερο ο κόσμος γύρω μας;

Παναγιώτης: Ναι αυτό είναι μια ωραία προσέγγιση. Κάπως έτσι θέλουμε να μοιάζουμε η ζωή. Γενικότερα η πρόταση του δίσκου έρχεται σαν σύνολο. Είναι η μουσική του, είναι ο τρόπος που παίζουμε live, είναι το art work και το πώς θα είναι το βινύλιο, πώς θα είναι τα μπλουζάκια, πώς θα είναι τα βίντεο. Παρότι στα βίντεο αφήσαμε να λειτουργήσουν ελεύθερα καλλιτεχνικά οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν. Ταιριάζαμε με τους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο γι’ αυτό νιώθαμε άνετα να το κάνουμε. Κατ’ επέκταση και στον τρόπο που ζούμε.

Είναι ένα συνολικό «πακέτο» που το προσεγγίζουμε ως κάτι που νιώθουμε ότι δίνοντας το προς τα έξω στον κόσμο ότι ενδεχομένως να τους οδηγήσει σε παρόμοια συναισθήματα με αυτά που νιώθαμε εμείς όσο δημιουργούσαμε. Και επειδή αυτά τα συναισθήματα που νιώσαμε, ήταν λυτρωτικά, ήταν μια αίσθηση χαράς και ας είναι ένας αρμονικά μελαγχολικός δίσκος, νιώθουμε ότι αυτά θα θέλαμε να τα μεταγγίσουμε και ό,τι νιώσει ο καθένας. Ναι σίγουρα αποτελεί μια πιο συνολική πρόταση αλλιώς δεν θα τον κυκλοφορούσαμε. Νιώθουμε ότι θέλουμε να είναι ένα σύνολο αυτό το πράγμα

Καλλιόπη: Και προσωπικά πόσο νιώθω ότι κολλάει το εξώφυλλο με τον δίσκο. Τρομερό το πόσο ταιριάζει

Γιάννης: Και που εκεί ήρθε η φωτογράφος, η Κατερίνα Παπασπαλιάρη είναι πολλά χρόνια φίλη μας, της δώσαμε δύο οδηγίες και από κει και πέρα ανέλαβε αυτή πώς θα το σκηνοθετήσει. Στο εξώφυλλο είναι δύο από τις αδελφές μας. Όλο αυτό δημιουργεί μια σφαίρα ανθρώπων που νιώθω ότι όλοι μαζί εκπέμπουμε κάτι για να περαστεί η αίσθηση που θέλουμε για τον δίσκο

Παναγιώτης: Και είναι γενικότερα ένας διάλογος αυτό το πράγμα. Δηλαδή ότι εμείς φτιάχνουμε πέντε πράγματα, κάποιες νότες και κάποιους στίχους, και από κει και πέρα όλο αυτό το πράγμα για να το π άμε σε ένα επόμενο επίπεδο, είναι να δούμε τι αντίκτυπο σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Είτε αυτός είναι ένας καλλιτέχνης που θα συμμετέχει ενεργά σε αυτό είτε ένας ακροατής που μπορεί να μας πει «παιδιά εγώ άκουσα αυτό το σημείο, και ένιωσα έτσι κι έτσι». Και τότε αποκτά νόημα όλο το έργο. Να έχουμε δηλαδή ανθρώπους κοντά μας, γύρω μας, και σε επίπεδο συνεργασίας που θα πάνε το πράγμα ένα βήμα πιο πέρα. Δεν είμαστε δηλαδή μία αυστηρή ομάδα τεσσάρων ανθρώπων που λέμε ότι «εμείς θα κάνουμε αυτό και τέλος».

Καλλιόπη: Ακριβώς

Παναγιώτης: Όσοι περισσότεροι τόσο καλύτερα

Να πούμε ποιος είναι και ο τέταρτος που δεν είναι στην κουβέντα μας. 

Γιάννης: Ο Γιώργος που παίζει τύμπανα και δεν μπορούσε να είναι μαζί μας. Την επόμενη φορά. Θα είναι στο live.

Να λύσουμε μια προσωπική μου απορία, δημόσια. Οι Συνθετικοί σας αρέσουν; 

Παναγιώτης: Εγώ τους έχω δει και live. Και ήταν εμπειρία

Έχετε δει σε ένα live των Συνθετικών, πράγματα που θα θέλατε να σας συμβούν και να είστε πάνω στη σκηνή. 

Παναγιώτης: Νομίζω ότι οι Συνθετικοί πάνε πιο κοντά στα live που κάνω εγώ ως Παν Παν. Τα live των Echo Tides είναι λίγο πιο έξαλλη εμπειρία. Βασικά των Συνθετικών είναι πιο έξαλλα. Τα Echo Tides lives θα είναι μια πιο ζεστή εμπειρία-νιώθω ότι θα καταλήξουμε ότι θα παίζουμε όλοι μαζί, ;oτι θα γίνουμε ένα. όχι με έναν έντονο τρόπο αλλά με έναν τρόπο που όταν θα λήξει το live, θα καταλάβουμε ότι γίναμε μια αγκαλιά όλοι μαζί. Αυτή είναι η δική μου αίσθηση.

Ωραία, σας ευχαριστώ πολύ

Και εμείς