O Σον Ντάφι είναι ο καλύτερος «χάρτινος μπάτσος»

Η αστυνομική λογοτεχνία είναι μια περίεργη και πολύ εκτενής υπόθεση. Αν ο δημιουργός δεν είναι αρκετά μάστορας, μπορεί να προδώσει τους ήρωές του και να πάθει σχεδόν ότι ο συγγραφέας του Dark Half, του Στίβεν Κινγκ.

Στις μέρες μας υπάρχουν πολλές καλές αστυνομικές λογοτεχνικές σειρές. Η πλειοψηφία τους είναι καλή γιατί ανιχνεύει το κοινωνικό «σήμα» των κοινωνιών όπου δρούνε τα όργανα της τάξης, επίσημα ή ανεπίσημα.

Η καλύτερη όμως σύγχρονη σειρά με ήρωα έναν δυσπροσάρμοστο αστυνομικό, είναι αυτή του Έιντριαν μακ Κίντι. Και ναι, είναι καλύτερη από την αντίστοιχη του Γιου Νέσμπε (ή Τζο Νέσμπο).

Βρείτε τα βιβλία με ήρωα τον Σον Ντάφι στο eshop του Βιβλιοπωλείου Αναγνώστης

Ο μακ Κίντι καταρχάς, είναι περίπτωση από μόνος του. Πριν από μια τετραετία σταμάτησε να γράφει γιατί, ελλείψει εσόδων, του έκαναν έξωση από το σπίτι του, οπότε ξεκίνησε να δουλεύει ταξιτζής στην Uber και μπάρμαν.

Νωρίτερα, είχε διαδοχικά αποφοιτήσει από την Οξφόρδη, μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, προπονήσει μια ομάδα ράγκμπι στο Ισραήλ (!), εγκατασταθεί στην Αυστραλία κ.λπ. κ.λπ.

Ο Σον Ντάφι, ο ήρωάς του, είναι ένας σαραντάρης αστυνομικός στο τμήμα του Καρικφέργκους και η χρονική περίοδος που αφηγείται, είναι από τα μέσα των ‘70s μέχρι αρκετά αργά.

Γύρω του ζούνε και δρουν ο ΙΡΑ, οι Ενωτικοί, το βορειοϊρλανδικό προλεταριάτο, η βορειοϊρλανδική ελίτ και όλα, μα όλα, είναι τόσο οριζόντια ταξικά διαχωρισμένα, που ενίοτε προκαλούν έκπληξη. Η ιρλανδική κοινωνία είναι έτσι και αλλιώς ένα εντελώς απίθανο μωσαϊκό, στο οποίο η Αγγλία πετάει τα λύματά της εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. Όσο μάθαινε όμως να ζει με τις Ταραχές και τους κοινωνικούς ιστούς που ύφαιναν ο ΙΡΑ και οι αντίπαλοί του, άλλο τόσο βάθαιναν και οι ανισότητες, καμιά φορά και στον ίδιο δρόμο, από σπίτι σε σπίτι.

Ο Ντάφι είναι μουσικόφιλος και έχει πολλές αδυναμίες. Επίσης, τραβάει τα προβλήματα σαν μαγνήτης και δεν είναι ιδιαίτερα αρεστός στους ανώτερους και ειδικά, στις μυστικές υπηρεσίες κάθε είδους.

Η αφήγηση του μακ Κίντι είναι εκπληκτική. Εκεί «τρώει» τον πιο φαντασμαγορικό Νέσμπε (ή Νέσμπο) και τα έργα του κατατάσσονται σε ένα πιο «ψαγμένο» ράφι της αστυνομικής λογοτεχνίας. Εκεί που ο κορυφαίος, παραμένει ο Τζορτζ Πελεκάνος και αμέσως πίσω του, ο Μάικλ Κόνελι.

Μέχρι στιγμής, στα ελληνικά κυκλοφορούν τέσσερις Σον Ντάφι, μεταφρασμένοι, με σάουντρακ που αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσετε, αν διαβάζετε μετά μουσικής. Στα Αγγλικά κυκλοφορούν άλλα τρία βιβλία ήδη, με πιο πρόσφατη κυκλοφορία το 2019.