«Μνήμες σαν βροχή» της Λένας Ναυρόζογλου

«Με το έργο της Λένας Ναυρόζογλου ‘Μνήμες σαν βροχή’ τα μέλη της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων ‘επιστρέφουν’, κοντά στον τόπο της σύλληψής τους, στο σπίτι της Εσθήρ…»: Αυτό αναφέρει το εισαγωγικό σημείωμα του Ιδρύματος Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή (Σούτσου 26) για την έκθεση που θα φιλοξενήσει από 2 έως 30 Ιανουαρίου του 2020. 

Τα ξημερώματα της 25ης Μαρτίου 1944 οι Γιαννιώτες Εβραίοι συγκεντρώθηκαν δίπλα στη λίμνη της πόλης. Ανάμεσά τους βρισκόταν και μια νεαρή γυναίκα, η Εσθήρ Γκαμπάι μαζί με το σύζυγό της Ιακώβ και άλλα μέλη της οικογένειάς της....

Τη στιγμή της σύλληψής τους, που βασίζεται στα φωτογραφικά τεκμήρια της εποχής, απεικονίζει η Λένα Ναυρόζογλου στο έργο της «Μνήμες σαν βροχή», φιλοτεχνημένο ειδικά για το Ίδρυμα Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή. 

«Η σύνθεσή της αποτελεί ένα συνδυασμό ρεαλιστικής απεικόνισης, συμβολικής αναπαράστασης και βιωματικής ερμηνείας των γεγονότων που οδήγησαν στον αφανισμό της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων... Οι ανθρώπινες μορφές προέρχονται απευθείας από τα ιστορικά τεκμήρια. Στο έργο της αυτό όμως υποτάσσει την καλλιτεχνική της ιδιοσυγκρασία στις ανάγκες της ιστορίας. Εξάλλου δεν υπάρχει τίποτε πιο σπαρακτικά εκφραστικό από τα πρόσωπα των ανθρώπων που κλαίνε από φόβο για τα μελλούμενα. Τα χαρακτηριστικά τους η καλλιτέχνιδα τα αποδίδει με μολύβι, ενώ με ξυλομπογιές ζωγραφίζει τα ενδύματά τους. Τα χρώματα είναι ζωντανά όπως ζωντανή έχει παραμείνει και η μνήμη τους, η ανάμνηση κάθε χαμένης ψυχής, κάθε ξεκληρισμένης οικογένειας. Μόνο η μορφή ενός στρατιώτη δεν είναι χρωματισμένη, ούτε διαθέτει χαρακτηριστικά. Στέκει σκοτεινός, ένοπλος και απρόσωπος σύμβολο του εφιαλτικού καθεστώτος που είχε κατακτήσει και την Ελλάδα. Το καμιόνι που θα τους μετέφερε στο θάνατο απεικονίζεται κόκκινο: σαν ήδη βαμμένο με το αίμα τους» τονίζεται στο σημείωμα. 

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Παρασκευή 09:00-14:00 και κάθε Τετάρτη απόγευμα 18:00-21:00.