Μίλιον: Οι Inσοmnia band στο χάρτη του ροκ εν ρολ

Αυτό το Σάββατο, 4 Νοεμβρίου, οι Inσomnia band παίζουν στο Stage Ioannina μαζί με τα Υπόγεια Ρεύματα και τους Μagic de Spell. Η είδηση όμως είναι ότι εδώ και λίγες μέρες, η γιαννιώτικη μπάντα έχει επιτέλους δικό της δίσκο, μετά από 20 και πλέον χρόνια παρουσίας στα μουσικά πράγματα. Η ευκαιρία δεν χάθηκε για μια συζήτηση με τους Σάκη Ξαξίρη και Γιάννη Σιαμούτα λίγο πριν το live, συζήτηση η οποία περιέχει... τοπογραφικά σημεία, ιστορίες για αγρίους και μη, καθώς και την αγαπημένη ασχολία του συνεπούς μουσικόφιλου: τις λίστες.

Τι στο καλό περιμένατε τόσα χρόνια για να βγάλετε δίσκο;

Διονύσης Ξαξίρης: Κοίτα, η μπάντα δεν διαλύθηκε ποτέ, αυτά τα 20 χρόνια, αλλά από όταν μετακινήθηκα εγώ, και χωρίς τη σημερινή τεχνολογία τότε που έφυγα για Αθήνα, δεν μπορούσαμε πρακτικά να υφιστάμεθα αν δεν είμαστε όλοι στην ίδια πόλη. Δεν είπαμε ποτέ όμως «δεν ξαναπαίζουμε». Ή ακόμα, δεν σταματήσουμε να παίζουμε μουσική ή να γράφουμε κομμάτια

Γιάννης Σιαμούτας: Ο Διονύσης έβγαλε δύο προσωπικούς δίσκους.  Με διασκευές Inσomnia μάλιστα. Το σημαντικό είναι ότι ήμασταν και είμαστε ακόμα 4 φίλοι που φτιάξαμε τη μπάντα και παραμένουμε αυτοί, δεν αλλάξαμε μέλη κ.λπ.

Δ.Ξ. Κάθε φορά που βρισκόμασταν φαινόταν ότι δεν έχει φύγει το μεράκι και το μικρόβιο της μουσικής.

Και πώς προέκυψε η νέα περίοδος;

Γ.Σ. Είχαμε στο μυαλό μας γύρω στο ’10 και μετά να κάνουμε reunion. Όμως ο ένας έλεγε «με πονάει η μέση», ο άλλος «έχω δουλειά». Βρισκόμαστε σε κάποια φάση με τον Πέτρο Βυζούκη των Fuzzy Nerds, που μαζί είχαμε ξεκινήσει έτσι και αλλιώς και μας λέει «ρε παιδιά να παίξετε στο Fuzzy Nerds are dead». Αποφασίσαμε λοιπόν να μπούμε στο στούντιο και να παίξουμε ένα κομμάτι που είχε γράψει ο αδερφός του, ο αδικοχαμένος Ανδρέας, ένα τραγούδι σημαδιακό, το Alpha. Το παίξαμε ορχηστρικά, παρότι έχει στίχους. Ταυτόχρονα με αυτά, μπήκε ξανά μπροστά η μπάντα. Ήταν μια καλή αφορμή να κάνουμε αυτό που χρωστάγαμε στον εαυτό μας.

Δ.Ξ. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, όντως. Η νέα περίοδος που ξεκίνησε τότε είναι πιο δραστήρια, παρότι εγώ είμαι ακόμα στην Αθήνα. Αλλά είπαμε, η τεχνολογία έχει μειώσει τις αποστάσεις. Ανταλλάζουμε πράγματα που έχουμε γράψει κ.λπ. οπότε κάθε φορά που έρχομαι, υπάρχουν έτοιμα πράγματα για να γίνει η πρόβα.

Το Μίλιον, όπως λέγεται ο δίσκος είναι το σημείο μηδέν. Γιατί τον είπατε έτσι;

Γ.Σ. Μα γιατί είναι η αρχή  φυσικά. Σημαίνει για εμάς ότι στην απεραντοσύνη της ροκ μουσικής, βάλαμε και εμείς την πινέζα μας, η οποία έπρεπε να είχε μπει πριν από 20 χρόνια.

Δ.Ξ. Παλιότερα ήταν δύσκολο να… βάλεις την πινέζα. Έπρεπε να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη για να βγάλεις δίσκο. Παρότι είχαμε προσφορές, δεν μας συνέφεραν. Βάλε και ότι ήμασταν και πιτσιρικάδες…

Γ.Σ. Αυτό ήταν το πολύ βασικό

Δ.Ξ. Αν μας είχε δοθεί μια καλή ευκαιρία και τότε, θα την είχαμε αρπάξει. Αλλά γουστάραμε περισσότερο το live, την αίσθησή του, το χοροπηδητό, τον κόσμο… Το Μίλιον έχει επτά τραγούδια, είναι κάτι σαν best of. Είναι τα παλιά, διάσπαρτα σε demo κ.λπ. κομμάτια, που θέλαμε να τα έχουμε σε μια καλή ηχογράφηση, σε ένα δίσκο. Είναι αυτά που μας κάνανε γνωστούς, το σημείο μηδέν για εμάς.

Γ.Σ. Το Νεκρόπολις είναι το πρώτο μας τραγούδι, να φανταστείς

Δ.Ξ. Είχαμε και μερικούς ενδοιασμούς για τον τίτλο, γιατί φοβηθήκαμε μη νομίσει κάποιος ότι μιλάμε για το million, το εκατομμύριο… (γέλια)

Έχει και συνέχεια η νέα περίοδος;

Γ.Σ. Τρία νέα κομμάτια θα τα ακούσουμε στο live. Έχουμε πάνω από επτά-οκτώ νέα κομμάτια, αλλά δεν τα βάλαμε επίτηδες στο Μίλλιον. Είναι φτιαγμένο δηλαδή και ως concept.

Πώς και διαλέξατε τον ελληνικό στίχο;

Γ.Σ. Φαντάσου ότι δεν παίζαμε με ελληνικό στίχο στην αρχή.

Δ.Ξ. Εγώ δεν έχω καταλάβει ποτέ τον όρο «ελληνικό ροκ». Οι Γερμανοί δηλαδή τι λένε για τους Rammstein; Ότι είναι «γερμανικό ροκ»; Εάν μας κάτσει να γράψουμε ένα τραγούδι στα αγγλικά θα το κάνουμε. Έχουμε άλλωστε τραγούδια με αγγλικό στίχο και θα τα παίξουμε ξανά, δεν πήγανε ποτέ στην άκρη. Εξάλλου, η ελληνική γλώσσα είναι τόσο ωραία και τόσο πλούσια, που σε πάει αλλού μουσικά, όχι απλά σε ένα βασικό «τέσσερα τέταρτα» του ροκ. Υπάρχει βέβαια και η τάση «να παίξουμε με αγγλικό στίχο μπας και βγούμε εξωτερικό». Οι «Τρύπες» δεν βγήκαν έξω με ελληνικό στίχο; Οι VIC σήμερα;

Γ.Σ. Στο Μίλιον υπάρχουν τρία τραγούδια που γράφτηκαν στα αγγλικά και μεταφράστηκαν στα ελληνικά. Το Νεκρόπολις π.χ.

Δ.Ξ. Από τα παλιά μας τραγούδια πχ, το You got me, που έχει και τις περισσότερες εμφανίσεις στο Youtube, δεν μπορείς να το παίξεις στα ελληνικά. Θα πρέπει να το δώσεις για διασκευή στον Ρουβά… Δεν γίνεται να μεταφραστεί

Ηχογραφήσεις, παραγωγή κ.λπ έγιναν εδώ, στα Γιάννενα;

Γ.Σ.  Όλα γίνανε εδώ, στα Γιάννενα. Είμαστε πολύ τυχεροί που εδώ, υπάρχει ο Πάνος Παπακώστας και το Noisyland Studios, που δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από στούντιο και παραγωγές της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης.

Δ.Ξ. Ξαναβάζω τους δρόμους στη συζήτηση (inside joke της συνέντευξης) γιατί έρχεται κόσμος από αλλού για να ηχογραφήσει στα Γιάννενα πλέον. Και γιατί να πληρώσει κάποια χρήματα στην Αθήνα και να μην έρθει εδώ, να πάει και στο Ζαγόρι, να πιει τα τσίπουρά του κ.ο.κ.;

Γ.Σ. Όλα έγιναν στον Πάνο, μόνο η παραγωγή είναι Ιnσοmnia, ακριβώς γιατί θέλαμε να ακούσουμε τα κομμάτια με συγκεκριμένο τρόπο

Δ.Ξ. Ο Πάνος είπε τις ιδέες του, κάποιες από αυτές τις κρατήσαμε, κάποιες άλλες μας φάνηκαν… εξωγήινες

Γ.Σ. Παίζει να ήταν και πιο σωστές όπως τις είπε, αλλά εμείς το θέλαμε αλλιώς

Το Σάββατο παίζετε με δύο ιστορικές μπάντες. Αισθάνεστε κομμάτι αυτού του μουσικού χώρου όπου τοποθετούνται τα Υπόγεια Ρεύματα και οι Magic de Spell;

Δ.Ξ. Κοίτα, αν θέλουμε να μιλήσουμε για ελληνική σκηνή, θεωρώ ότι μεγαλύτερος ρόκερ ήταν ο Σιδηρόπουλος. Είπε τα πράγματα όσο underground ήθελε, μίλησε για όλα. Ο,τι ήρθε μετά, είναι ένα ροκ πλαίσιο, αξιοσέβαστο. Όταν ήρθαν π.χ. τα Υπόγεια Ρεύματα στο Παλλάδιο πριν από χρόνια, είχαμε πάει και κυριολεκτικά ρουφούσαμε σαν σφουγγάρια ό,τι βλέπαμε και ακούγαμε.  Για να το συνοψίσω, πιστεύω ότι όλο το ροκ πλαίσιο στην Ελλάδα είναι το «εναντίον των πραγμάτων που δεν γουστάρουμε να συμβαίνουνε». Αυτό το κοινό σημείο. Και φυσικά, είναι τιμή μας που παίζουμε μαζί τους.

Ώρα για λίστες: Μια ιστορία και μερικά τραγούδια που βάζετε πάντα στα «καλύτερα»

Γ.Σ. Όταν είπαμε να κάνουμε τη μπάντα, ο  Σάκης ήταν ο πιο χέβι μέταλ, ο Τάσος ο πιο μελωδικός, πιο Ηelloween…

Δ.Ξ. …τους οποίους τους μισώ ακόμα…

Γ.Σ. …εγώ ήμουν ο πιο πανκ της παρέας. Ο Τζο ο ντράμερ, άκουγε new wave. Όταν πήγαμε να παίξουμε πρώτη φορά, είπαμε «τι να παίξουμε; Πάμε και βλέπουμε». Και παίξαμε… πανκ. Το Νεκρόπολις είναι το πιο πανκ τραγούδι που έχουμε. Άρα λοιπόν, έχουμε:

• Blitzkrieg Bop-Ramones

• Metallica-Off wolf and man
• Wolfmother-The joker and the thief 
• Led Zeppelin-Black Dog (και ό,τι υπάρχει γενικώς)
• U2 New year’s day
• Nirvana-Smell like teen spirit γιατί αυτό άλλαξε το ρου της ιστορίας
• Soundgarden-Spoonman 
• Rage Against the Machine-Bulls on parade, να το πολιτικοποιήσω λίγο

Δ.Ξ. Πριν από πολλά χρόνια, όταν πρωτοέπιασα κιθάρα στα χέρια μου, πίστευα ότι η ηλεκτρική βγάζει αυτό τον ήχο από μόνη της, χωρίς εφέ κ.λπ. και η κλασική βγάζει το δικό της, καθαρό ήχο. Όταν άκουσα σε ένα φίλο που είχε πάρει κιθάρα, ότι ο ήχος δεν βγαίνει έτσι, κατευθείαν, έπαθα πλάκα. Μετά από λίγα χρόνια γνωριζόμαστε με τον Γιάννη και πάμε σε ένα πάρτι. Και εκεί που παίζουν διάφορα μπλουζ κ.λπ., βάζει ο Γιάννης το Kill em All των Metallica στο πικάπ που είχε βγει ένα-δύο χρόνια πριν. Ακούω το Seek and Destroy και μου ήρθε καταστροφή. Το πρώτο λοιπόν, είναι το Seek and Destroy.

• Iron Maiden-Trooper
• Judas Priest-Painkiller
• Accept-Balls to the wall (γερμανικό ροκ που λέγαμε πριν, με γερμανική προφορά)
• Μετά έφυγε το heavy από το κεφάλι μου κα άκουσα πιο στακάτα πράγματα με τους Heroes del Silencio, το Endre dos tieras.

Οι Socrates μου αρέσανε πολύ επίσης και θα διαλέξω και κάτι από την κρητική παράδοση. Σε κάποια φάση αγόρασα και ένα λαούτο, τόσο πολύ μου άρεσε. Η «Δάφνη» του Ψαρογιώργη. Η ελληνική παράδοση, ηπειρώτικα και κρητικά, είναι εντελώς ροκ πιστεύω.

Γ.Σ. Θέλει και στάση ζωής το ροκ

Δ.Ξ. Οι Νόρμα το λένε σωστά, τι είναι ροκ. «Εναντίον», όχι των πάντων, αλλά εναντίον της μαλακίας.

Και για το τέλος: Γιατί λέγεστε Inσomnia; Είχατε αϋπνίες;

Γ.Σ. Ακριβώς. Λέγαμε πώς θα βγάλουμε τη μπάντα, πιάναμε το ένα, αφήναμε το άλλο. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα ούτε μισή ώρα, σκεφτόμενος το όνομα. Το πρωί ήμουνα ερείπιο στο σχολείο. Το μεσημέρι λοιπόν, μαζευόμαστε και τους λέω: «Η μπάντα θα λέγεται αϋπνία. Ιnσomnia band».

Οι Inσomnia band είναι οι εξής;

Γιάννης Σιαμούτας: μπάσο, φωνητικά

Διονύσης Ξαξίρης: φωνή, κιθάρα

Τάσος Σιαμούτας: κιθάρα και one man show

Τάσος Τζομάκας: ντράμς

Κερδίστε δύο προσκλήσεις για τη συναυλία