Μια υπερβολική δόση συμβολισμού

Υπάρχουν συμβολισμοί και «συμβολισμοί». Υπάρχει για παράδειγμα η καλή πρόθεση όσων θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη δημόσια εικόνα τους ως παραίνεση για τους υπόλοιπους. To αποτέλεσμα είναι πάντα αμφίβολο. Δεν έχουν όλοι την ίδια εικόνα για όλους και σήμερα, η τυφλή εμπιστοσύνη είναι η άλλη όψη της συνωμοσιολογικής καχυποψίας.

Η παρέλαση υπουργών, κυβερνητικών στελεχών, πολιτικών αρχηγών με μια βελόνα στο μπράτσο να εμβολιάζονται, δεν είναι (πια) ένας συμβολικός παραδειγματισμός. Είναι μια επικοινωνιακή υπερβολή.

Καταρχάς, το θέμα του εμβολιασμού είναι σοβαρό. Πρέπει να γίνει στην καθολικότερη δυνατή εκδοχή του, χωρίς ο διαχρονικός αρνητισμός που βασίζεται σε φουλ αντιεπιστημονικά δεδομένα ή και σενάρια συνωμοσίας, να θεωρείται συζητήσιμος. Η μαζική και για λάθος λόγους συζήτηση περί αριθμού εμβολίων, παραλαβών, υπερκαταψυκτών το προηγούμενο διάστημα, ειδικά με κυβερνητικές ανακολουθίες σε δηλώσεις και προβλέψεις, δεν βοήθησε.

Δεύτερον, περιστατικά όπως αυτό στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου αναβλήθηκε μέρος των προγραμματισμένων εμβολιασμών των υγειονομικών για να πάρουν σειρά οι κοινοβουλευτικοί, είναι ένα ισχυρό «κέντρισμα» όλων των αιτιών και αφορμών που έχουν οδηγήσει στην απαξίωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Ένας υπουργός, βουλευτής, πολιτικός αρχηγός που εμβολιάζεται, καταντάει να μην είναι παράδειγμα και πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Τρίτον, επικοινωνιακά ταξίδια και εμβολιασμοί σε άλλες πόλεις, οι οποίες έχουν λάβει μέχρι στιγμής πολύ λίγες δόσεις, δεν προσθέτουν τίποτε περισσότερο. Τέτοιος ήταν ο εμβολιασμός του υφυπουργού Υγείας Βασίλη Κοντοζαμάνη στα Γιάννενα. Χαμηλών τόνων ο υφυπουργός, και ως συνδικαλιστής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ως πολιτικό πρόσωπο αργότερα, αλλά στην πόλη βρέθηκε βασικά για «διαφήμιση» διοικητικών στελεχών της Υγείας.

Υπάρχει ο συμβολισμός, υπάρχει η θετική παρακίνηση, υπάρχουν όμως και οι επικοινωνιακές παράτες που αφενός, φανερώνουν τις «μύχιες» προθέσεις και σχεδιασμούς, αφετέρου έχουν τον αντίθετο από το δηλωθέντα σκοπό. 

Η προμήθεια των εμβολίων και ο εμβολιασμός, είναι αυτονόητος μονόδρομος. Η κυβερνητική διαχείριση είναι μια κουραστική και υπερβολική επανάληψη αυτού που είναι ήδη γνωστό: ότι πρώτη προτεραιότητα δεν είναι η ουσία, αλλά η εικόνα.